حتما یادتان هست که سابق افغانستان کفش پلاستیکی می‌ساخت. آن آن زمان بود. حالا که رقابت جهانی در زمینه‌ی ساخت صنایع شدیدتر شده، مخترعان افغانی هم آستین خود را بالا زده‌اند. بالا زده‌اند چه، که اصلا پیراهن خود را کشیده‌اند و وسطِ میدان آمده‌اند و تمام مخترعان گیتی را «بی‌ناموس!»گویان به چالش فرا‌می‌خوانند. خبر این است که پنجمین مخترع طیاره در افغانستان رونمایی شد. محمد حبیب تاشقرغانی دیروز طیاره‌ی بی‌سرنشین خود را وارد بازار کرد. البته منظورم بازار فروش نیست. همان بازار تاشقرغان است. وی در میان هلهله‌ی صدها کودک و پیر و جوان به خبرنگاران گفت:
«این طیاره بی‌سرنشین هست».
وی در پاسخ به خبرنگار معترضی که می‌گفت، «اگر بی‌سرنشین هست، پس خودت چرا پشتِ فرمانش نشسته‌ای؟» گفت:
«در این کار من حکمتی هست. اگر اجازه بدهید، من برای‌تان تشریح می‌کنم».
همه به او اجازه دادند؛ اما بعد سر و صدای مردم به حمایت از او زیاد شد و خبرنگاری که آن سوال را از او پرسیده بود، مجبور شد به سازمان ملل پناه ببرد. مردم در شعارهای کوتاه و کوبنده‌ی پی‌هم فریاد می‌زدند:
«ما از برادر ارجمند خویش محمدحبیب جان که بچه‌ی حاجی نصیب‌الله میباشد و کل خلق او را می‌شناسند و برایش احترام دارند، حمایت کامل خویش را اعلام نموده و تأیید و انگشت می‌کنیم که طیاره‌ا‌ی که او ساخته، یک طیاره‌ی کاملا بدون سرنشین بوده و البته یک نفر کار دارد که آن را بچلاند و مرگ بر منافقین و اجنبی!»
محمد حبیب به تلویزیون محلی تاشقرغان گفت که طیاره‌اش خطرناک‌ترین طیاره برای دشمنان قسم‌خورده‌ی این آب و خاک میباشد. وی توضیح داد که البته دشمنان باید «قسم خورده» باشند، وگرنه طیاره‌ی او از خطرناکیت می‌افتد. گفت:
«دشمنی که قسم‌خورده باشد، این قسم میباشد که قسم می‌خورد که تا این طیاره را سوار نشود، والله اگر به هالند برگردد. بعد وقتی که سوارش شد و آن را به آسمان بالا کرد، با تمام چهارصد نفر از رفقای خود سقوط می‌کند و به جهنم واصل می‌گردد».
وی توضیح نداد که طیاره‌ی یک متری‌اش چگونه گنجایش چهارصد نفر را دارد، اما تأکید کرد که سرکوب کردن استعدادهای وطن قابل پی‌گرد قانونی میباشد.