باغداران در ولسوالی زنده‌جان هرات به روزنامه اطلاعات روز می‌گویند که در مقایسه با سال گذشته حاصلات شان در حدود ۲۰ درصد افزایش یافته اما بازاری برای فروش نیست.
ولسوالی زنده‌جان بزرگ‌ترین مرکز تولید انجیر در هرات است. انجیر این ولسوالی به لحاظ کیفیت و طعم‌اش زبان‌زد عام است.
بصیراحمد، یکی از باغداران در ولسوالی زنده‌جان هرات است. او می‌گوید: «امسال به فضل خداوند، انجیر رشد خوبی دارد، ولی بازار فروش نیست. پارسال با وجودی که جنگ و ناامنی بود، تا کیلوی ۱۲۰ افغانی هم انجیر فروختم».
هم‌اکنون یک کیلو انجیر در بازار به ۴۰ افغانی به فروش می‌رسد، در حالی که سال پار تا ۱۲۰ افغانی هم به فروش رسیده بود.
او می‌گوید که سال پار روزانه تا ۱۵۰ کیلو انجیر برداشت داشته است. امسال اما این حاصلات تا سقف ۲۰۰ کیلو در روز رسیده است.
نبود سردخانه‌های معیاری
عبدالسلام، یکی دیگر از باغداران در ولسوالی زنده‌جان هرات نیز از افزایش حاصلات انجیر در باغ‌اش خرسند است اما آنچه او را نگران کرده، نبود بازار فروش است. او می‌گوید در مقایسه با سال‌های گذشته، امسال سطح حاصلات انجیر افزایش یافته است.
عبداالسلام می‌افزاید که خشک‌سالی، وضعیت حاکم، بلندبودن قیمت کود کمیاوی و تأمین آب، هزینه‌بر شده است و با قیمتی که اکنون انجیر در بازار به فروش می‌رسد، حتا مزد کارگر و مصارف را بسنده نمی‌کند.
او همچنان از مسئولان حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد تا زمینه صادرات انجیر به بیرون از کشور و نیز برگزاری نمایشگاه فروش میوه‌های تازه را در این ولایت مهیا کند تا به گفته‌ی او دهقانان بتوانند حاصلات شان را به موقع و قیمت مناسب به فروش برسانند.
تولیدکنندگان انجیر از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهند تا در کنار ایجاد سردخانه‌های معیاری، زمینه صادرات این محصول زراعتی را به ولایت‌های دیگر و خارج از کشور نیز فراهم سازد.
افزایش زمینه اشتغال
دهقانان در ولسوالی زنده‌جان ولایت هرات می‌گویند که با آغاز فصل برداشت محصولات زراعتی به خصوص انجیر، زمینه اشتغال برای ساکنان این ولسوالی نیز بیشتر می‌شود.
به گفته‌ی آنان، فصل برداشت انجیر از نیمه فصل تابستان آغاز می‌شود و ۵۰ روز ادامه دارد.
براساس معلومات این دهقانان، در هر باغ تا پنج نفر از ساعت پنج صبح الی هشت صبح به برداشت انجیر مشغول می‌شوند و در بدل این مدت کاری تا ۱۰۰ افغانی دست‌مُزد دریافت می‌کنند.
دست‌مزدِ چیدن انجیر برای بزرگ‌سالان ۱۰۰ افغانی و برای نوجوانان ۵۰ افغانی است.
رفیع ۱۵ ساله، یکی از این افراد است که برای برداشت انجیر روزانه تا سه ساعت کار می‌کند. او می‌گوید که پول بدست آورده از این طریق را صرف مخارج زندگی می‌کند.
محمدگل، از دیگر کارگران در این باغ انجیر است و روزانه تا ۱۲ کیلو انجیر را از درختان می‌چیند. او می‌گوید از روی ناگزیری در بدل این مبلغ ناچیز روزانه تا سه ساعت کار می‌کند .
وی گفت: «در شرایطی که بیکاری و فقر بی‌داد می‌کند، همین مبلغ را هم غنیمت می‌شمارم وگرنه یک کیلو شیرینی معمولی ۹۰ افغانی می‌شود».
در هرات خشک‌کردن انجیر نیز معمول است و آن را ساکنان این ولایت به‌دلیل خاصیت گرمای که دارد، برای فصل زمستان آماده می‌کنند و از آن استفاده می‌شود.
افزایش حاصلات انجیر
اداره زراعت و مالداری هرات می‌گوید که امسال حاصلات انجیر به بیش از هفت‌ونیم هزار متریک تُن می‌رسد.
حمیدالله ناصری، مدیر امور زراعتی ریاست زراعت و مالداری هرات می‌گوید که این رقم افزایش ۱۵ تا ۲۰ درصدی را در مقایسه با سال گذشته نشان می‌دهد.
ناصری، همچنان می‌افزاید که اداره زراعت در تلاش بازاریابی به محصولات انجیر در داخل و بیرون از کشور است.
به گفته‌ی او، اقلیم هرات بستر مناسبی برای رشد باغ‌های انجیر است.
علاقه‌مندی به غرس درختان انجیر
بشیراحمد بهادری، رئیس اتاق زراعت و مالداری هرات می‌گوید در سال‌های اخیر علاقه‌مندی به کاشت درختان انجیر در ولسوالی زنده‌جان بیشتر شده است.
آقای بهادری می‌افزاید که هم‌اکنون در بیش از «۴۰۰ هکتار» زمین هرات باغ انجیر وجود دارد که ۸۵ درصد آن در ولسوالی زنده‌جان موقعیت دارد.
آقای بهادری دلیل کاهش قیمت انجیر در بازار را مواردی چون مشکلات اقتصادی شهروندان، افزایش حاصلات و کاهش تقاضا یاد می‌کند که باعث پایین آمدن قیمت انجیر در بازار شده است. بربنیاد معلومات اتاق زراعت و مالداری هرات، بیشترین باغ‌های انجیر در ولایت هرات در ولسوالی‌های زنده‌جان، انجیل، غوریان و گذره این ولایت موقعیت دارند.
عکس: روزنامه اطلاعات روز
بیکاری و مشکلات اقتصادی در سال‌های اخیر، توان خرید شهروندان را پایین آورده است.
عبدالخالق، یکی از ساکنان هرات به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید به‌دلیل پایین آمدن میزان درآمدش، امسال به ندرت از میوه‌های داخلی استفاده می‌کند.
او می‌افزاید: «بیکاری و بی‌پولی زیاد شده. یک سه‌چرخی دارم و تمام روز ۳۰۰ افغانی درآمدم است و به هوس نمی‌توانیم میوه بخریم؛ چون از میوه کرده مواد ضرورتری است که باید به خانه بخریم».
همین‌طور مطیع‌الله، از دیگر ساکنان هرات می‌گوید در ماه دو مرتبه به خانواده‌اش میوه خریداری می‌کند. بیشتر از این توان خرید نیست و باید ضرورت‌های دیگر خانه از جمله روغن، برنج، و نان خشک را خریداری کند.
چرا همه‌ساله با آغاز فصل برداشت حاصلات، دهاقین به‌جای مفاد بیشتر ضرر می‌کنند؟
محمدحسین یزدان‌پناه، استاد دانشگاه و آگاه امور زراعتی به این باور است که در ۲۰ سال گذشته آن‌گونه که باید در راستای معیاری‌سازی زراعت و ساخت سردخانه‌های معیاری توجه می‌شد، نشده است.
او می‌گوید، به‌دلیل عدم توجه به زیرساخت‌ها در بخش زراعت دهاقین مجبور می‌شوند دست‌رنج یک‌ساله‌ی‌شان را به قیمت ناچیز به بازار عرضه کنند. که ادامه‌ی این وضعیت دهاقین را نسبت به کار زراعت ناامید می‌کند و آسیب جدی به زراعت وارد می‌شود.
او تأکید دارد، باید برای تغیر وضعیت دهقانان در قسمت میکانیزه‌کردن زراعت در افغانستان گام‌های بنیادی برداشته شود.