یکی از خوبیهای جهان همین عدالتش است. عدالت یعنی اینکه همهچیز به همهکس نمیرسد؛ اما به هر کس چیزی میرسد. به این میگویند عدالت توزیعی. مثلا خداوند پیشانی فراخ و قد دراز را به یک نفر نمیدهد. پیشانی را به یکی میدهد و قد را به دیگری. حالا در ذهنتان کسی را نپالید که هم قدش بلند باشد و هم پیشانیاش فراخ باشد. چون خداوند پیشانی فراخ و قد دراز و دندانهای صاف را به یک نفر نمیدهد. یعنی اگر کسی را یافتید که آن دو نعمت اولی را دارد، حتماً از ایشان خواهش کنید که دندانهای خود را هم به شما نشان بدهد. به احتمال قوی دندانهایش یکی سر دیگری روییدهاند. عدالت توزیعی در این جهان، چه کار خداوند باشد و چه کار بنی آدم، حرف ندارد. به طالبان نگاه کنید. موی انبوه دارند، ریشِ باشکوه دارند، آستین بلند دارند، چشم شهلا دارند. حتا سرمه، که دیگران برای یافتنش به ختن و نیشابور و مرو و شام و قیصریه میروند، برای طالبان متاع کمبهایی است؛ چون دارند. دارند و هی به چشمهای خود میمالندش. اما همین طالبان صابون ندارند. قادر متعال نخواسته به آنان صابون بدهد. این است که آنهمه ریش غیرِ تشویش برای هموطنان حاصلی نداشته. یکی از هموطنان به نام عبدالقادر بیدل- رییس شرکت قیماقِ کریم ایند برادران لمیتد- با نظر بر همین ریشهای تشویشانگیز گفته است «آدمی خرس، چه ظلم است آخر!»
حالا حکایت بامیان است. پایتخت سارک شده. نمیدانیم سارک چیست، ولی هرچه هست خوب است. برق را به یک جای دیگر دادهاند، سرک پخته را به یک جای دیگرتر. سارک را به بامیان. همین چند سال پیش همهی مردم بامیان در دهلیزهای خانهی خود جمع شده بودند و کفشهای خود را نمییافتند؛ چون دهلیز تاریک بود و هریکین تیل نداشت و برق هم نبود. جمعه یک لنگ کفش خود را پوشیده بود و یک لنگهی دیگرش شپ شپ میکرد و معلوم بود که از ابراهیم است. نسا گل پای خود را در کرمیج محمدجواد کرده بود. خلاصه کفش چنان ذهنهای مردم را مشغول کرده بود که یادشان رفته بود هدف از خلقت انسان چیست. آنگاه، یک نفر بر آنان نهیب زد و گفت: «چرا آتش در سوختگان عالم نمیزنید؟ چرا تن رها نمیکنید که اصلا پیرهن نخواهید؟ بند امیرتان را پارک کردهایم برای عمهی خود؟ کفش بگذارید و نفس بگذارید و بروید به پارک و به تزکیهی نفس خویشتن بپردازید». تازه آن وقت بود که مردم بامیان فهمیدند در کل افغانستان فقط یک بند امیر وجود دارد و آنهم به ایشان رسیده. البته در قندهار 89 بنگاه موترفروشی هست، اما خوب، این خاصیت عدالت توزیعی است. به تو این میرسد، به او آن. سارک هم چیز خوبی است. درست است که سارک راکت و هاوان و تانک و موشک نمیشود. آنها را خداوند به کدام کس دیگر عطا نموده. ولی سارک خوب عکس میدهد. بعضی دوستان میگویند یک عکسی میدهد که نپرس. میگویند در سارک که باشی، پارک مارک از یادت میرود. سارک بر مؤمنان مبارک باد.