شورای علمای افغانستان عصبانی شد. این شورا، پس از مطالعه‌ی دقیق اوضاع کشور، علیه پاکستان حکم جهاد صادر کرد.
سخن‌گوی این شورا گفت:
«ما به علمای کرام پاکستان بی‌نهایت احترام داریم و آن عده از مردم متدین پاکستان را که مسلمانان واقعی هستند، برادر خود می‌دانیم. هم‌چنان، ما دست کسانی را که در دولت و اردوی پاکستان هستند و یا در آی اس آی کار می‌کنند اما مجاهد و پاک هستند و از دین اسلام دفاع می‌کنند، می‌فشاریم. همین‌طور آن عده از برادران مومن پاکستانی که تجار می‌باشند و از راه تجارت بر اساس دین مبین اسلام نان حلال و شرعی پیدا می‌کنند، در نزد ما بسیار عزیز هستند. ما با هزاران نفر از جوانانی که به خاطر اسلام در مدارس درس می‌خوانند، هیچ مشکلی نداریم…»
یکی از خبرنگاران پرسید که پس شورای علما علیه چه کسی حکم جهاد می‌دهد؟
سخن‌گوی مذکور جواب داد: «ظالم و کافر هم دارند. نغمه و منگل، دکان معلم ظفر در بازار قصه خوانی و زیاد نفرها.»
گفته می‌شود هزاران تن از مردم متدین افغانستان که سر مرز تورخم رفته بودند تا بر پاکستان حمله کنند، به کابل برگشتند. یکی از آنان به خبرنگار نیویورک‌تایمز گفت:« پاکستانی‌ها خیلی خر اند. اجازه ندادند.»
بر اساس یک گزارش دیگر، رییس جمهور غنی به اعضای کابینه‌ی خود دستور داده که از این پس کاسه‌ی صبر خود را خالی نکنند و بگذارند خوب لبریز شود.
گفته می‌شود وی در حالی که از شدت عصبانیت فریاد می‌کشیده، به مشاوران خود گفته: «من خواهر و مادر این پاکستانی‌ها را که در موقعیت خواهران و مادران افغان تصور می‌کنم، با خود می‌گویم چرا این‌ها درد و رنج خود را می‌بینند ولی درد و رنج ما را احساس نمی‌کنند؟»
قرار شده یک هیئت بلندپایه از افغانستان به پاکستان برود و از دولت آن کشور بپرسد که مردم افغانستان به کجای آن ملک حمله کنند اقتصادی‌تر تمام می‌شود.