حمله میان مردم در مسجد باقرالعلوم از طرف همه تقبیح شد. رییس‌جمهور و رییس اجرائیه که مقام‌های‌شان از همه بالاتراند، با شدیدترین الفاظ محکوم کردند و متباقی هم زور خود را زدند. حتا آقای حنیف اتمر نیز این حمله را محکوم کرد و گفت حمله بر هزاره‌ها در مسجد درست نیست. شاید می‌خواست بگوید که بیرون از مسجد اگر انفجار می‌شد بهتر بود، چون بیشتر اسلامی معلوم می‌شد. اما خدا بزند آن تروریست را، آبروی اسلام ما را برد. البته تنها آقای اتمر نیست که انفجار در داخل مسجد را تقبیح می‌کند، زیادتر برادران با او هم نظراند.
به هر صورت، این حمله حواشی و زوایای پنهان بسیاری دارد که ذهن روشن و ضمیر دوراندیش می‌خواهد آن‌ها را بررسی کند. برای بررسی این مسأله، مصاحبه‌یی در عالم خواب انجام شده، امیدوارم طاقت‌تان طاق نشود. این شما و این هم مصاحبه!
ما: آقای رییس‌جمهور بیدار شو! باز خوده ترقانده، برو زودتر از داکتر عبدالله تقبیح کن!
رییس: پریگده مله!
ما: نی رییس‌جمهور صاحب، بر هزاره‌ها حمله شده، اگر زودتر تقبیح نکنی تو را متهم به قوم‌پرستی می‌کنند.
رییس: در مسجد باقرالعلوم شده یا کدام جای دیگر؟
ما: در مسجد باقرالعلوم شده، داخل مسجد خود را ترقانده.
رییس: خدا بشرماند این تروریست نفهم را! چندین بار گفتیم که حمله بر مساجد حماقت شما را نشان می‌دهد، بازهم خود را در مسجد منفجر می‌کنند.
ما: منظورت چیست رییس صاحب؟
رییس: در مسجد که انتحار کند، خون مردم به جوش می‌آید. در پُل‌سوخته اگر انفجار شود، مردم زیاد احساساتی نمی‌شود.
ما: رییس صاحب بیانیه می‌دهی یا من بروم؟
رییس: صبر کن صبر کن بیانیه می‌دهم.
بسم‌الله الرحیم!
مردم شریف هزاره السلام علیکم و رحمته‌الله و برکاته! شما در طول تاریخ ثابت کرده‌اید که بهترین قوم برای قربانی شدن هستید. از زمان استاد عبدالرحمن خان گرفته تا امروز، با حوصله‌مندی کامل کشتار هدفمند را تحمل کرده‌اید. من باور کامل دارم که افغانستان گورستان همه‌ی ماست. از این لحاظ، من به تک‌تک شما افتخار می‌کنم. پیروز باد افغانستان! یشه‌سین افغانستان! سربلند دی وی افغانستان!
ما: رییس صاحب چه می‌گویی؟ مگر قرار نبود مردم را به آرامش دعوت کنی؟
رییس: این حمله بدون شک کار مزدوران خارجی است. داعش یک بهانه است، می‌خواهند از افغانستان، سوریه و یمن ثانی بسازند. می‌خواهند این‌جا جنگ مذهبی راه بیاندازند.
ما: اووو رییس یک کمی احتیاط! یعنی چه که داعش یک بهانه است؟
رییس: من در مورد داعش زیاد نمی‌فهمم، برای جزئیات بیشتر به اتمر صایب مراجعه کنید. متخصص داعش در افغانستان اوست نه من.
ما: حرف آخرت به مردم چیست؟ مردم داغدار و غمگین‌اند.
رییس: فریب حمله را نخورید. شاید کار ایران باشد. شاید هم کار کشوری که مردم را حاجی می‌کند. به هر صورت، حالا که قرار است داعش را هم در افغانستان علاوه کنیم، بدون شک یک جنگ نیابتی دیگر هم در افغانستان علاوه خواهد شد. اما این‌بار این جنگ نیابتی، میان پاکستان و هند نخواهد بود. بلکه میان ایران و عربستان خواهد بود. از مردم شریف هزاره می‌خواهم این را به‌عنوان یک احتمال در نظر بگیرند.
ما: رییس صاحب مردم شکایت دارند که امنیت را نمی‌گیرید، چرا؟
رییس: هههههههههههه باش که به لوز (لفظ) وطنی بگویم. انتحاری‌های پدرنالد مثل شیطان تیز هستند و امنیت ما لنگ. از مرز که وارد می‌شوند، لنگ‌لنگان از پشتش می‌دویم که بگیریم. هنوز ما از در چهارراهی عبدالحق نمی‌رسیم که انتحاری وقت انتحار می‌کند و ده‌ها نفر را تکه‌تکه می‌کند. از مردم خواهش می‌کنیم رعایت حال معیوبین را بکند، این‌قدر توقع بلند از آن‌ها نداشته باشند.
ما: رییس صاحب اصل گپ را بگویید، من که چیزی نفهمیدم.
رییس: در سیاست گپ اصل وجود ندارد. وقتی می‌خواهند برق از بامیان عبور کند، وقتی مرا در لندن می‌گوید تو دروغگو هستی، وقتی در بروکسل می‌گوید تظاهرات جنبش را با حملات انتحاری پاسخ دادید، باید بفهمد که شب دراز است و قلندر بیدار!
ما: از برای خدا! چرا چنین می‌گویی؟
رییس: مگر من سوگند نخورده‌ام که حافظ جان و مال مردم باشم؟ خورده‌ام. پس هر جانی که گرفته می‌شود، من مسئولم. مطابق قانون، مسئول درجه‌اول جان‌های از دست‌رفته‌ی مردم من هستم. اما خدا را شکر که مردم شریف افغانستان، قانون را جدی نمی‌گیرند.
ما: رییس صاحب دفعه‌ی بعد کجا انتحار می‌شود؟ بگو تا من آن‌جا نباشم.
رییس: خون تو از بقیه رنگین‌تر نیست. برو رنگ بد خود را چپ کن! خوابم را خراب کردی کم بود که اعصابم را نیز خراب می‌کنی؟!
رییس صاحب دفعه‌ی بعد کجا انتحار می‌شود؟
