جنگ افغانستان در جریان مبارزات انتخاباتی 2016 به فراموشی سپرده شده بود، هرچند این جنگ طولانیترین جنگ امریکا در تاریخ ایالات متحده است. این جنگ، با مشارکت ناتو بینتیجه است و پس از 16 سال، صلح و ظاهرا پایانی وجود ندارد. این جنگ بین ایالات متحده/ ناتو و طالبان بوده است. در اصل، طالبان بسیاری از شهرها و ولایتها را بدون جنگ تسخیر کردند، چون مردان این شهرها بهدلیل اینکه از فتنهی داخلی مجاهدین ناامید شده بودند از آنها استقبال کردند، همانطور که مردم امریکا از نظام سیاسی در واشنگتن در دوران انتخابات 2016 که به پیروزی رییسجمهور دونالد ترامپ انجامید، ناامید شده بودند.
طالبان کنترل افغانستان را در اختیار داشتند وقتی فاجعهی یازدهم سپتامبر توسط بنلادن اتفاق افتاد و باعث تغییر رژیم در افغانستان در 7 اکتوبر 2001 شد. رژیمهایی که بهدنبال آن توسط ایالات متحده تعیین شدند در مصالحه با طالبان و آوردن آنها در جمع 30 میلیون شهروند افغانستان ناکام ماندند.
نیازی به گفتن نیست که جنگ امریکا باید توسط رییسجمهور ترامپ پایان یابد، چون دلیلی برای ادامهی آن وجود ندارد. دخیل بودن و درگیر بودن اعضای ناتو در افغانستان مسلما غیرقانونی بود. پیمان اتلانتیک شمالی در ابتدا، در سال 1949، 12 عضو را شامل بود. ماموریت آن دفاع جمعی علیه تهدید اتحاد جماهیر شوروی بهمنظور محافظت از اروپا بود. تعداد اعضای آن در حال حاضر به 28 کشور توسعه یافته است. طبق مادهی 5 این پیمان، حمله بر هر عضوی، حمله بر تمام اعضا تلقی میشود. با اینحال، اتحاد جماهیر شوروی هرگز بر عضوی از سازمان پیمان اتلانتیک شمالی حمله نکرد و بنابر این، این ماده هرگز تا زمان حمله به رهبری ایالات متحدهی امریکا به افغانستان استفاده نشد.
ایالات متحدهی امریکا بر اعضای سازمان پیمان اتلانتیک شمالی، بهعلاوهی چند کشور دیگری که عضو ناتو نیستند مانند کره، اعمال فشار کرد در تهاجم افغانستان شرکت کنند. مشارکت سازمان پیمان اتلانتیک شمالی در افغانستان یک ناکامی تراژیک بوده است، همانطور که در ارتش بریتانیا در هلمند و ارتش فرانسه در ولایتهای جنوبی افغانستان مشهود بود. علاوه بر آن، شهروندان فرانسه و انگلستان علیه جنگ در افغانستان تظاهرات کردند و بر حکومتهایشان فشار آوردند سربازانشان را [از افغانستان] خارج کنند و آنها زودهنگام این کار را کردند.
علاوه بر آن، دخالت سازمان پیمان اتلانتیک شمالی در افغانستان مسلمان غیر قانونی بود، چون افغانستان بر کشورهای عضو سازمان پیمان اتلانتیک شمالی حمله نکرده بود و در نتیجه، مادهی 5 پیمان اتلانتیک شمالی در مورد مشخص افغانستان صدق نمیکند. از لحاظ تاریخی، افغانستان با کشورهای اروپایی روابط خوبی داشته است.
در جریان مبارزات انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحدهی امریکا، ترامپ تصمیم اصلاح یا قطع کمک هزینه به سازمان پیمان اتلانتیک شمالی را گرفت. رییسجمهور ترامپ باید از این اهرم برای بازتعریف سیاست ایالات متحدهی امریکا در قبال افغانستان استفاده کند. در حال حاضر به نظر میرسد که طالبان آمادهی مصالحه، مذاکره با حکومت ایالات متحده و دادن امتیازات زیاد، از جمله محو حضور داعش و دیگر گروههای ستیزهجوی عرب از خاک افغانستان و پایان دادن به دورویی دیرینهی پاکستان در برابر منافع ایالات متحده، هستند. رییسجمهور ترامپ، برای اینکه سرانجام به جنگ پایان بدهد، نباید این فرصت را از دست بدهد.
هافنگتن پست/نیک محمد کامرانی (استاد اقتصاد در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی)
ترجمه: حمید مهدوی