- عیسا قلندر
وزارت خارجه‌ی روسیه برای بار دوم از طالبان و شبه‌طالبان در محضر رسانه‌های جهان میزبانی کرد و نام آن را گذاشت تجلیل از صدمین سالگرد روابط دیپلماتیک روسیه و افغانستان. جدای از خط و نشان‌کشیدن‌ها در این نشست، وزارت خارجه‌ی روسیه در پایان برنامه، جوایز نفیسی را به بازیکنان این نشست اعطا نمود که قرار ذیل است:
شاخ طلایی: این جایزه، معتبرترین جایزه این تورنمنت بود و به افتخار اولین حضور ملابرادر، به ملابرادر تعلق گرفت. ضمیر کابلوف هنگام اعطای این جایزه به ملابرادر گفت: شاخ نماد اهمیت است، نماد جنگندگی، شکستاندن و پاره‌کردن است و ما هیچ بازیکنی را برتر از ملابرادر در عرصه شاخ‌به‌شاخ‌شدن نمی‌بینیم. ملابرادر بعد از دریافت شاخ طلایی، آن را به ملاعمر فقید تقدیم نمود و وعده سپرد که شخصا این شاخ را در بهشت به امیرالمومنین تقدیم کند.
واسکت طلایی: این جایزه، دومین جایزه‌ی معتبر این تورنمنت بود. این جایزه بدون هیچ دلیلی به عباس استانکزی تعلق گرفت. خانمی که این جایزه را به عباس استانکزی اعطا نمود، گفت: من به شما می‌دهم جایزه، یک واسکت فایزه، از شما تقاضا داریم تا زمانی صلح نکنید که امریکایی‌ها تا آخرین فروند از افغانستان خارج نشده باشند. عباس استانکزی با متانت خدادادی‌اش این جایزه را دریافت کرد و هیچ چیزی نگفت. حتا ملابرادر از متانت او تعجب کرد.
تفنگ نقره‌ای: تفنگ نقره‌یی، سومین جایزه‌ی این تورنمنت بود. این جایزه از طرف طالبان به ضمیر کابلوف تقدیم شد. طالبان هنگام اعطای این جایزه گفت: ما در دین مبارک اسلام رواج داریم که به مردان طلا جایزه یا تحفه نمی‌دهیم. به‌خاطری‌که در بعضی موارد عبادت را باطل می‌کند و در بعضی موارد هم ثواب آن را کم می‌کند. ضمیر کابلوف بعد از دریافت این تفنگ، با لبخند آلوده به شکر گفت: کم شما و کرم ما. من این ضرب‌المثل را در هوتل انترکانتیننتال در جشن استقلال قزاقستان از یک جوان افغان شنیدم.
متمارض‌ترین بازیکن: مدیران تورنمنت مسکو، این عنوان را به رای‌دهی گذاشته بود که در آن، رسانه‌های جهان به بازیکنان تیم‌های این تورنمنت رای دادند که در نهایت این عنوان به آقای حامد کرزی تعلق گرفت. وزیر خارجه روسیه شخصاً این عنوان را به آقای کرزی تبریک گفت و قول داد که در صورت خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، یک مجسمه‌ی 500 کیلویی آقای کرزی را در فواره آب بسازد. آقای کرزی در میان انبوهی از چک‌چک و اشپیلاق حضار، از همه تشکر کرد و گفت: خانه‌تان آباد! خانه پدرتان آباد! به امید روزی‌که پدر از پسر و پسر از پدر در تمارض سبقت بگیرد.
دایم‌المصدوم: عنوان بهترین مصدوم به کسی تعلق می‌گیرد که در بازی‌ها هیچ نقشی ندارد، اما کماکان دست‌مزد هفته‌وارش را دریافت می‌کند. این عنوان به استاد کریم خلیلی تعلق گرفت. استاد خلیلی هیچ اعتراضی نداشت و چندبار دُمب لنگی‌اش را به نشانه‌ی تشکر نوازش کرده، از پشت عینک‌اش با زاویه‌ی شصت درجه به حضار نگریست و در میان جمع گم شد.
مجسمه‌ی شکسته‌ی حضرت مریم: این جایزه مشترکا به خانم فوزیه کوفی و خانم تاجور کاکر تعلق گرفت. هیچ کسی حاضر نبود این جایزه را به خانم کوفی و خانم تاجور تقدیم کند. بنابراین، این جایزه را روی میز گذاشتند و از خانم کوفی و خانم تاجور خواسته شد که این مجسمه‌ی شکسته را خودشان بردارند و به یکدیگر تقدیم کنند. آن‌ها این جایزه را به طالبان تقدیم کردند و گفتند که هر زن افغانستان یک مریم است، اما مریم شکسته. از شما خواهش می‌کنیم هرچند که ما را از کمر شکستانده‌اید، اما نصفه‌ی شکسته‌ی ما را دیگر نشکنانید. ملا برادر و عباس استانکزی طرف هم نگاه کردند و لبخندی تبادله کردند و هیچ چیز نگفتند.
بهترین تماشاچیان: این عنوان مشترکا به استاد محمد محقق، استاد عطامحمد نور و چند استاد دیگر که در لیست دعوت ضمیر کابلوف نیز به‌عنوان چند استاد دیگر… آمده بود، تعلق گرفت. اساتید هنگام دریافت جایزه برای همدیگر عمر طولانی، جان جوری، حکومت موقت و سرنگونی اشرف غنی را از خداوند طلب کردند.
مهمان ناخوانده: این عنوان به آقای لطیف بهاند، سفیر کبیر افغانستان در روسیه اهدا شد. همتای روسی آقای بهاند هنگام خواندن اسم و عنوان مبارک آقای بهاند به حضار گفت: طبق برنامه‌ای از قبل ریخته‌شده، قرار نبود او در این نشست حضور داشته باشد، اما چون اسم برنامه را تجلیل از صدمین سالگرد تاسیس روابط دیپلماتیک روسیه و افغانستان گذاشته بودیم، مجبور شدیم او را با خود داشته باشیم. تشویقش کنید، لطفا!
در ختم برنامه، شماری از سیاسیون افغانستان افتخار به آغوش کشیدن ملابرادر را حاصل نمودند و ماچ‌های یادگاری از هم گرفتند. شایعه است که آقای کرزی آذان شام را از طریق بلندگو به سمع همتایان طالب و شبه‌طالبش رسانده و نماز عبادی-سیاسی، به امامت عمر زاخیلوال به شکل آنلاین ادا شده است. اما گور و گردن گفتنی‌والایش!