عیسا قلندر
به‌دنبال آتش‌گرفتن شماری از مردان در گازرگاه ولایت هرات، تعدادی از زنان هرات در یک گردهمایی به گناهان‌شان اعتراف کردند. آن‌ها گفتند که در چند موارد زنان مقصرند:
• وقتی مردان در مسجد، در مکتب، در خانه و در کوچه یا هرجای دیگر بر کودکان تجاوز می‌کنند، مقصر اصلی زنان‌اند. چون اصولا زنان نباید کودکانی را به‌دنیا بیاورند که بعدا مردان مجبور می‌شوند به آن‌ها تجاوز کنند.
• وقتی بر زنان تجاوز می‌شود، بازهم زنان مقصرند. زنان باید هنگام بیرون‌شدن از خانه باید بعضی از اعضای بدن خویش را در خانه پنهان کنند یا حتا زمانی‌که در خانه تنهایند، چه ضرور که تمام اعضای بدن خویش را باخود داشته باشند. مهم مهم‌شان را یگان‌جای پُت کنند تا خدای نخواسته باعث گناه مردان نشوند.
• وقتی در کشورهای دیگر مرد و زن برای ایجاد یک تغییر مثبت، یک کار مثبت، یک نوآوری و پیشرفت تلاش می‌کنند و در کشور عزیز ما مردان همه‌اش به مو، رنگ لب، سرمه‌ی چشمان، سفیدی گونه‌های زنان و دختران، لباس و بدن زنان فکر می‌کنند، مقصر زنان‌اند. چون آن‌قدر سکوت کرده‌اند و آن‌قدر در برابر خواست مردان سر خم کرده‌اند که اکنون مردان عزیز کشور بدآموخته شده‌اند و حتا اگر بخواهند دیگر به زن و دختر مردم فکر نکنند و دنبال کارهای مثبت باشند هم نمی‌توانند.
• فساد در دولت، جنگ در هر گوشه‌ی کشور، فقر و بدبختی چندقرنه‌ی کشور نیز تقصیر زنان است. ده‌ها میلیون زن در افغانستان هستند، اما چرا هیچ‌کدام یک گاندی‌ای، یک پوتینی، یک کریستف کلمبی، یک ترمپی یا حتا یک عبدالله بن عبدالله‌ای نزاییده است؟
• افزایش قیمت گاز و آرد و روغن نیز یکی دیگر از تقصیرهای زنان است. همسران تجار و مافیای این کالاهای تجارتی را چه بلا زده که شب‌هنگام به جان شوهران مافیای بی‌رحم خویش نمی‌افتند و قیمت‌ها را پایین نگه نمی‌دارند؟
• خیلی دور نه، همین چند سال پیش چند تن از مردان افغانستان دست‌به‌دست هم دادند و کابل‌بانک را ورشکست کردند، آن هم گناه زنان است. چرا که گزارش‌های تأییدنشده می‌رساند که پول‌های غارت‌شده‌ی کابل‌بانک سر میز قمار و نوازش زنان خوش‌صورت آب شده است.
• تخریب جاده‌ها، پل‌ها، بندهای آب، پایه‌های برق، خانه‌ها، مکاتب و مساجد نیز تقصیر زنان است. زنان افغانستان خوب می‌دانند که عده‌ای از مردان این کشور وحشی‌اند و تا یک چیز را خراب نکنند، شب خواب‌شان نمی‌برند. پس چرا رفته از آن‌ها خواهش نمی‌کنند که به‌جای پراندن پُل، تخریب خانه و مکتب، قلبه‌کردن سرک و ماین‌گذاری بندها و پایه‌های برق، آن‌ها را به آتش بکشند. اصلا اگر دوست دارند واسکت انتحاری به جان شان داده و فقط سویچ کنند.
• تریاک، اصلا بوته‌ی تریاک عریان‌ترین تقصیر یک زن است. گفته می‌شود تریاک در اول گلی هزاربرگ و بسیار خوش‌بویی بوده و در زمان سابق، یک جوان بسیار مومن و خداپرست برای اولین بار یک غنچه‌ای آن را کنده و برای معشوقه‌اش که یک دختر بوده تقدیم می‌کند و دختر حریص بدون آن‌که آن گل را بو کند دور می‌اندازد و سپس با پای چپ آن را لِه می‌کند و آه از نهاد آن جوان مؤمن بیرون می‌شود و تمامی بوته‌های آن گل در سراسر کشور به بوته‌ی تریاک بدل می‌شود که شیره‌ی آن امروز صدها هزار جوان و ناجوان ما را معتاد کرده است.
• اگر متوجه شده باشید، تعداد کثیری از مردان هرکدام به اندازه‌ی یک نرگاو زور دارند و خلاص. نه از عقل خبری است، نه از تفکر، نه از تلاش خبری است و نه از تفحص، فقط پُر بخورند و گاو گاو بگردند. از هرکدام‌شان هم که بپرسی، میگوید که تقصیر ما نیست. پس حتما تقصیر زنان است دیگر.
البته لیست طولانی بود و زنان در آخر گفتند: «از خداوند متعال می‌خواهیم یگان سونامی زن‌خور و دخترباد بالای افغانستان نازل کند تا پای مردان غیور افغانستان هنگام اقامه نماز به موی زنان گیر کرده و سقوط نکنند. تا هنگام بیرون شدن از خانه در خیابان و بیابان به‌دنبال رنگ لب، سرمه‌ی چشم، لباس کوتاه و تنگ یا بدن‌نمای زنان نباشند و در چرخاب تجاوز بر زنان گرفتار نشوند. ما رنج مردانی که از دست زنان به ستوه آمده‌اند را خوب می‌دانیم. آن‌ها همه‌چیز دارند؛ عربی بلدند که دعا بخوانند، واجبات‌شان را به‌جا می‌آورند، نان‌شان را پوره می‌خورند، تشناب هم سروقت می‌روند… اما این منطق که «زنان انسان‌اند و شایسته‌ی احترام» را ندارند و این رنج بسیار بزرگی است».