سرانجام نتیجه‌ی انتخابات اعلام شد (بدون آلودگی به عدد و درصد و امثال‌شان) و ملت دانست که چه کسی رییس جمهور مملکت باشد خوب است. ملت پس کله‌ی خود را خاراند و گفت: «برای ما فرقی نمی‌کرد. خدا هر‌دوی‌شان را عمر بدهد».
اما رییس جمهور جدید کیست؟ نه، اشرف غنی احمدزی نیست. چرا که همین اشرف غنی در اولین سخنرانی پس از پیروزی خود پشت میکروفون رفت و فریاد زد: «زنده باد حضرت صاحب!» اگر من اشتباه نکنم، حضرت صاحب مجددی، رییس جمهور ما خواهد بود. البته خود حضرت، یعنی فیزیکش به قصر ریاست جمهوری نخواهد رفت. ولی روحش چرا. البته برای من معمایی است که اگر داکتر احمدزی قصد دارد در رویارویی با مشکلات کشور از روح آن حضرت مدد بجوید، چرا گفت زنده باد حضرت صاحب. می‌توانست بگوید، مرده باد حضرت صاحب. چرا که علم اثبات کرده که آدم تا نمیرد، روحش از بدنش جدا نمی‌شود و در نتیجه نمی‌توان آن روح را احضار کرد و ازش مدد طلبید. نه، صبر کنید. حالا که خوب دقت می‌کنم، داکتر احمدزی با این شعار «زنده باد حضرت صاحب»، به حضرت صاحب توهین کرده. به این شرح:
بر اساس قوانین مسلم فلسفی، تنها برای کسی می‌توان شعار «زنده باد» سر داد که در مورد‌ش احتمال مردن وجود داشته باشد. حضرت صاحب سال‌ها پیش در مناجاتی گفته بود:
«یارب! تو ز ریشِ من حیا خواهی کرد؟
از خفتِ مردنم رها خواهی کرد؟
یا روزِ اجل شرم برایت طوی است
روح از تنِ من نیز جدا خواهی کرد؟»
و پاسخی که در برابر این استعلام از مقامات کیهان دریافت کرده بود، این بود: «بلی، شما نور چشم مایید و تا هر زمان که خودتان بخواهید، می‌توانید در دار فانی اقامت داشته باشید. با احترام.»
با این حساب، ظاهرا داکتر احمدزی تصمیم دارد که با توهین کردن به آن حضرت، به مردم افغانستان زیگنال بدهد که از این پس عقلانیت بر امور دولت حاکم خواهد بود و نه استخاره. امیدواریم چنین نباشد و رییس جمهور جدید واقعا به شعاری که داد، پابند بماند و در هیچ‌یک از اقدامات خود دقت در موقعیت بروج و حرکت ستارگان را فراموش نکند. مخصوصا روزهای چهارشنبه و دوشنبه و نیز شنبه و سه‌شنبه روزهای نحس اند. دعا کنیم که در این روزها دولت تعطیل باشد و خداوند ما را از شر آفات آسمانی در امان نگه دارد.