لطفا شیرینی رای دادن را به کام مردم تلخ نکنید!

تنها دو روز از برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری گذشته و هنوز هم حلاوت حماسه‌ی مشارکت سیاسی مردم در انتخابات از گلو پایین نرفته که دسته‌‌های انتخاباتی خبرها و نشانه‌های ناخوش‌آیندی را به فضای عمومی جامعه ارسال می‌کنند. نیش‌ها و کنایه‌های تبلیغاتی که بیش از دو ماه رقابت‌های انتخاباتی، فضای سیاسی کشور را گرم کرده بودند، جای‌شان را به هشدار و تهدید داده و لحن کلام دسته‌‌های انتخاباتی نسبت به یک‌دیگر تند و تهدید‌آمیز است. به‌دنبال ماجرای جنجالی اخیر رییس دبیرخانه‌ی کمیسیون مستقل انتخابات و فرمانده پولیس کابل، اتهام تقلب را که هردو دسته‌‌ی انتخاباتی به هم‌دیگر می‌زنند، خود به یک به یک بهانه تبدیل شده است. دیده می‌شود که هردو دسته‌‌‌ی انتخاباتی نسبت به آن از برخورد‌های تهدید‌آمیز کار می‌گیرند که لحن هشدار و تهدید دسته‌‌های انتخاباتی منطق طرد‌، نفی و نهایتا جنگ، خشونت و بی‌ثباتی را را می‌رساند. منطقی که مردم افغانستان از آن خاطرات بد و همین سیاست‌مداران و رهبران امروز ما در هردو دسته‌‌ی انتخاباتی، کارنامه‌ی سیاهی از آن دارند. آتش این جدال در میان متحدان سیاسی و طرف‌داران دو‌آتشه و احساساتی دو دسته‌‌ی انتخاباتی چند‌برابر داغ‌تر است. از همین اکنون برخی متحدان سیاسی دو دسته‌، شمشیر تهدید و هشدار در برابر هم‌دیگر را از رو کشیده و بی‌ هیچ اعتنایی به روحیه‌ی عموم جامعه، قانون و وحدت ملی را تهدید به جنگ و بی‌ثباتی می‌نمایند. این امر برای مردم افغانستان که درد و رنج سال‌ها بی‌ثباتی، جنگ قدرت و خشونت را هنوز هم بر پیکرشان حس می‌کنند، پیام بدی دارد. مردم افغانستان با تقبل هزینه‌های زیاد در انتخابات شرکت کردند و تنها هدف‌شان این بود که از دموکراسی، تأمین صلح و ثبات و نهادینه شدن دموکراسی و هم‌دیگر‌پذیری حمایت کند‌ و خواستند که ادبیات سیاسی‌شان به‌جای توجیه جنگ و خشونت، به رقابت دموکراتیک تبدیل شود. به همین دلیل، مردم افغانستان به‌پای صندوق‌های رای رفتند و با تمام توان‌شان از انتخابات حمایت کردند که دیگر رهبران و سیاست‌مداران قدرت را از لوله‌ی تفنگ، هشدار، تهدید و زور قبضه نکنند، بل‌که با رای مردم و از طریق رقابت دموکراتیک قدرت را بگیرند و تحویل دهند. بنابراین، وقتی مردم در پایان روز رای‌دهی با ادبیات تهدید و هشدار مواجه می‌شوند، از سیاست‌مداران خود ناامید و نسبت به آینده‌ی کشور نگران می‌گردند. وقتی مردم نشانه‌هایی از هم‌دیگر‌پذیری و تساهل را از نامزدان و دسته‌‌های انتخاباتی نبینند، بحران و فاجعه را در یک قدمی خود حس می‌کنند. نگرانی و ترس مردم نیز قابل درک است. هریک از دسته‌‌های انتخاباتی از جزیره‌های قدرت تشکیل شده و حکومت نیز بخشی از همین جزیره‌‌ی قدرت می‌باشد. بنابراین، در صورتی که رهبران دسته‌‌های انتخاباتی اراده‌‌ای برای پذیرش نتیجه‌ی انتخابات نداشته باشند، هردم احتمال مشتعل شدن جنگ داخلی ‌یا شروع بی‌ثباتی، هرج‌و‌مرج و خشونت در کشور می‌رود. از این‌رو، دسته‌‌های انتخاباتی نسبت به این مسئله از احتیاط باید کار گیرند و مسایل انتخاباتی را با روی‌کرد معقول حل کنند. نهادهای انتخاباتی هم باید مسئولانه و بی‌طرفانه به شکایت‌های انتخاباتی رسیدگی کرده و تمامی موارد تخلف و تقلب را یکی یکی در حضور ستادهای انتخاباتی، ناظران و رسانه‌ها بررسی کنند. میکانیسم‌های قانونی برای رسیدگی به شکایت‌های انتخاباتی وجود دارند و دسته‌‌های انتخاباتی می‌توانند از آرای ضایع شده‌ی خود در این نهادها دفاع کنند. اما تهدید و هشدار برای مردم افغانستان قابل قبول نبوده و حق از خود‌گذری و شهامت مردم افغانستان در دو حماسه‌ی شانزدهم حمل و بیست و چهارم جوزا، این‌گونه ادا نمی‌شود. لطفا شیرینی انتخابات و رای دادن را به کام مردم افغانستان تلخ نکنید!