حکومتی‌های ما می‌گویند ما نباید سخن‌گو‌ی طالبان شویم. اخیرا یکی از مشاوران ارشد رییس‌جمهور گفته که روزنامه‌نگاران و اهل رسانه‌ی ما بخشی از جمهوریت هستند و بهتر است از جمهوریت دفاع کنند.
من می‌گویم گُل به دهان‌تان. بیایید سخن‌گو‌ی طالبان نشویم. اصلا بیایید سخن‌گو‌ی دولت شویم. یعنی به نفع دولت تبلیغات کنیم. از کجا شروع کنیم؟ یک نقطه‌ی خوب برای آغاز این است که از سخن‌گو‌یان موجود دولت بیاموزیم. ببینیم مسئولان تبلیغات دولت در برابر ماشین تبلیغاتی طالبان چه کار می‌کنند.
• طالبان می‌گویند فلان ولسوالی را به تصرف خود درآورده‌اند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند این دروغ است. بعد طالبان از سقوط آن ولسوالی فیلم و عکس منتشر می‌کنند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند این چیزها در جنگ طبیعی هستند. بعد معلوم می‌شود که فرارکردن هزار سرباز دولتی از برابر دوصد نفر طالب چندان طبیعی نیست. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند جلسه‌ی معارفه‌ی سرپرست جدید وزارت معادن با کارمندان آن وزارت برگزار گردید.
• سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند پروژه‌ی بزرگ اعمار دو هزار مکتب جدید در سراسر کشور کلید خورد. یک سال بعد می‌پرسیم آن مکتب‌های جدید چه شدند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند کدام مکتب‌ها؟ می‌گوییم همان پروژه‌ی بزرگ اعمار دو هزار مکتب جدید. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند برگشتن کشور به وضعیت دهه‌ی هفتاد شمسی و جنگ‌های خونین داخلی فاجعه است. می‌گوییم آری، آن که درست است؛ ولی سوال ما در باره‌ی پروژه‌ی بزرگ اعمار دو هزار مکتب جدید بود. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند مردم افغانستان هرگز اجازه نخواهند داد که بیگانگان یک بار دیگر اقوام با هم برادر افغانستان را به جان هم بیندازند.
• می‌شنویم که سربازان اردوی ملی برای سه هفته در محاصره‌ی دشمن بوده‌اند و هیچ کمکی برای‌شان نرسیده است. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند رییس‌جمهور در دیدار با ماجده بنت عبدالحسن، یکی از معلولان جنگ‌های داخلی، مبلغ پانزده هزار افغانی را از حساب شخصی خود به آن خانم اهدا کرد. در این دیدار که معاون اول و دوم رییس‌جمهور نیز شرکت داشتند، رییس‌جمهور به وزیر امور زنان هدایت داد که در ظرف سه ماه طرح جامعی را در مورد حمایت از زنان معلول آماده کند و به دفتر ریاست‌جمهوری بفرستد. می‌گوییم چرا دولت نمی‌تواند به سربازان محاصره‌شده توسط دشمن کمک کند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند عیسا زیارمل اولین جوان افغانستان است که در افریقای جنوبی به افتخار مدال برنز در رقابت‌های اسپ‌دوانی آن کشور دست یافته است و ما این موفقیت را برای این جوان صمیمانه تبریک عرض می‌کنیم.
• می‌شنویم که بیوه‌های سربازان و افسران کشته‌شده‌ی اردوی ملی در ادارات دولتی مورد آزار و سوء استفاده قرار می‌گیرند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند تضعیف نظام به نفع هیچ کس نیست. می‌گوییم آری، ولی شما آیا فکر نمی‌کنید آزاری که به بیوه‌های سربازان و افسران کشته‌شده می‌رسد، نظام را تضعیف می‌کند. سخن‌گو‌یان دولت در پاسخ وفات جانسوز استاد محمد قیوم پاینده را تسلیت می‌گویند. می‌گویند آن مرحوم از همان آوان جوانی کمر به خدمت به این سرزمین بست. می‌گویند مقام ریاست‌جمهوری به وزارت معارف دستور داده که طرح ساختن یک مقبره‌ی هشت در دوازده برای استاد پاینده را مورد بررسی قرار دهد.
• خبر می‌رسد که نود درصد زندانی‌های رهاشده‌ی طالب به میدان جنگ علیه دولت برگشته‌اند. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند بلی، متأسفانه این حقیقت دارد. می‌گوییم ولی دولت اعلام کرده که هفت هزار نفر دیگر را هم تحت فلان شرایط رها خواهد کرد. سخن‌گو‌یان دولت می‌گویند مردم افغانستان به آن سطح از شعور سیاسی رسیده‌اند که دیگر دنبال رهبران عوام‌فریب نروند. می‌گوییم چه ربط داشت؟ می‌گویند رییس‌جمهور در شبانه‌روز شانزده ساعت کار می‌کند. می‌گوییم درست، ولی بحث این نبود. می‌گویند صادرات زعفران کشور در سه سال گذشته رشد چهل‌وهفت درصدی داشته است.
ملاحظه می‌کنید که هرچند سخن‌گو‌ی طالب شدن بد است، سخن‌گو‌ی دولت شدن هم روی می‌خواهد به درشتی پوست کروکودیل. همین چند روز پیش من با کسی گپ می‌زدم که قصد دارد ۹ ماه بعد سخن‌گو‌ی دولت شود. می‌گفت سقوط ولسوالی سقوط نیست؛ فرصت درخشانی است برای بازپس گرفتن آن از نزد دشمن. می‌گفت علوم مدرن نشان داده‌اند که وقتی یک ولسوالی را از نزد دشمن پس می‌گیرید، مزه‌ی داشتن آن ولسوالی در دایره‌ی نفوذ دولت صد برابر می‌شود.