میشل باشله، کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد – حقوق زنان افغانستان، گفته است برای این‌که افغانستان سرانجام به صلح و پیشرفت و دست یابد، زنان این کشور باید عوامل فعال برای تغییر باشند و به آنان فرصت داده شود تا روندهای صلح‌سازی، بشردوستانه و انکشاف را رهبری کنند.
دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) امروز (پنج‌شنبه، ۱۹ حوت) با نشر بیانیه‌ی خانم باشله، گفته که او این اظهارات را در جریان سفرش به کابل مطرح کرده است. سفر او به کابل همزمان با هفته‌ی تجلیل از روز جهانی همبستگی زنان انجام شده است.
کمیشنر عالی حقوق بشر سازمان ملل در این بیانیه گفته است که اغلب زنان افغانستان در جوامع بین‌المللی و رسانه‌ها به‌عنوان قربانی معرفی می‌شوند. به‌گفته‌ی او، زنان افغانستان در واقع در مواجهه با جنگ، فقر شدید، خشونت وصف‌ناپذیر و تبعیض به‌صورت خستگی‌ناپذیر برای حفاظت و تأمین خانواده‌ها و جوامع‌شان کار کرده‌اند.
در بیانیه‌ی او آمده است: «آنان [زنان افغانستان] به‌خاطر اعتراض تهدید شدند و مورد حمله قرار گرفتند. از مناصب قدرت و تصمیم‌گیری کنار گذاشته شده‌اند، اما این موضوع آنان را از دادخواهی شجاعانه برای حقوق‌شان و ایجاد شبکه‌های حمایتی، باز نداشته است. آنان تماشاگران منفعل نیستند.»
میشل باشله تأکید کرده است که دختران افغانستان باید قادر باشند که به مکتب و دانشگاه بروند و برای سهم‌گیری قدرتمند در آینده‌ی کشورشان توانمند شوند: «زنان در نیروی پولیس، در محاکم حقوقی، در حکومت و سکتور خصوصی و در واقع در هر بخش از زندگی مدنی و اجتماعی، باید آشکارا حضور داشته باشند.»
از سوی هم، خانم باشله گفته است که زنان برای برگزاری تظاهرات بدون ترس از بازپرسی، آزادانه صحبت‌کردن در مورد مشکلات جامعه و برای یافتن راه‌های حلی که واقعیت‌ها و خواسته‌های آنان را منعکس کند، سهم داشته باشند؛ زیرا زنان حق برابر با مردان دارند.
میشل باشله تأکید کرده است که خشونت علیه زنان و دختران در مکان‌های عمومی و خصوصی، نه تنها غیرقابل تحمل، بلکه عاملان آن نیز محکوم اند و باید به عدالت کشانیده شوند.
او در ادامه افزوده است که به تجربیات زنان افغانستان گوش می‌دهد و با مسئولان در مورد نیازهای عاجل و حیاتی برای پیشرفت در جهت تحقق حقوق بشری اساسی زنان و دختران و همچنین برای پایان‌دادن به بسیاری از تخطی‌های جدی حقوق بشر که زنان و دختران در معرض آن قرار دارند، صحبت می‌کند.
این درحالی است که طالبان طی بیش از شش ماه گذشته محدودیت‌های گسترده‌ای در برابر زنان وضع کرده و تظاهرات مسالمت‌آمیز آنان را به شدت سرکوب کرده‌اند. طالبان همچنین شماری از زنان معترض را بازداشت و برای چندین روز به بند کشیدند. در نهایت، در نتیجه‌ی فشارهای بین‌المللی طالبان این زنان را که بازداشت‌شان را انکار کرده بودند، آزاد کردند.