مأموریت دیبرا لاینز، نماینده‌ی ویژه‌ی سازمان ملل در افغانستان پایان یافت. او در آخرین بیانیهی خود تأکید کرده است که افغانستان برای جامعه جهانی «بسیار مهم است و نباید فراموش شود».
خانم لاینز در این بیانیه که امروز (پنج‌شنبه، ۲۶ جوزا) منتشر شده، گفته است که باعث افتخار بود که به‌عنوان یک زن به‌حیث نماینده‌ی خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان در مارچ ۲۰۲۰ انتخاب شد.
او افزوده است که اکنون به‌عنوان یک زن بسیار «دردناک‌تر است که خواهران افغان خود را در شرایطی که هستند رها می‌کنم».
خانم لاینز در بخشی از بیانیهی خود گفته است که قلب او برای میلیون‌ها دختر که از حق تحصیل محروم شده‌اند و بسیاری از زنان افغان که خانه‌نشین هستند، می‌شکند.
او با اشاره به محدودیت بر اشتغال زنان، افزوده که طعنه‌آمیز است در حالی که فضا برای کمک به بازسازی کشور وجود دارد، نیمی از جمعیت محدود شده‌اند و از سهم‌گیری آنها در بازسازی جلوگیری می‌شود.
خانم لاینز اضافه کرده که او متقاعد شده است که «بهترین امید در یک استراتیژی تعامل است که به طالبان نشان می‌دهد که سیستمی که زنان، اقلیت‌ها و افراد با استعداد را مستثنی می‌سازد، دوام نخواهد آورد».
او گفته است که دفتر معاونت سازمان ملل یا یوناما به‌عنوان یک ناظر و گزارشگر معتبر در مورد رویدادها در ساحه و یک پیوند قابل اعتماد بین مردم افغانستان، مقامات حاکم و جامعه بین‌المللی باقی خواهد ماند.
او تأکید کرده است که افغانستان برای جامعه جهانی بسیار مهم است و نباید فراموش شود.
خانم لاینز در بخشی از بیانیهی خود درباره‌ی توافق دوحه میان امریکا و طالبان اشاره کرده و گفته است که در زمان امضای این توافق، استراتیژی سازمان ملل این بود که برای به نتیجه‌رسیدن مذاکرات هر کاری را انجام دهد.
به گفته‌ی او، این کار بیش از هر چیز به‌معنای حمایت از دولت افغانستان برای حفظ فضا برای مذاکره بود.
نماینده‌ی پیشین سازمان ملل گفته است که زمان زیادی صرف تقویت مذاکرات بین‌الافغانی، ایجاد اعتماد و اجماع منطقه‌ای شد که موفقیت این تلاش‌ها می‌توانست توافق بین‌جمهوریت و طالبان بر سر تشکیل یک دولت موقت باشد که طالبان نیز شامل آن می‌بودند.
به گفته‌ی او، در صورت تشکیل چنین دولت، از دستاوردهای حقوق بشری، مدنی، سیاسی و زنان محافظت می‌شد. او در عین حال گفته است که ثابت شد که «این غیرممکن است و جمهوریت حتا قبل از خروج آخرین نیروهای بین‌المللی سقوط کرد».
خانم لاینز گفته است که پس از تسلط طالبان، یوناما به این نتیجه رسید که علی‌رغم سیاست‌های افراطی طالبان که حقوق زنان، آزادی رسانه‌ها و نمایندگی سیاسی فراگیر را محدود می‌کند، تنها راه رو به جلو از طریق مشارکت سیاسی است.