دولت ِبدون اپوزیسیون!
هیچ دولت دموکراتیک، در جغرافیای سیاسی دنیا بدون اپوزیسیون نیست. اصولا از لازمه‌ی دموکراسی، شکل‌گیری دو جریان پوزیسیون و اپوزیسیون می‌باشند که یکی برنده‌ی رقابت‌های انتخاباتی است و دیگری بازنده‌ی این رقابت مردمی است.
پوزیسیون تیمی است که زمام امور و دولت‌داری را به عهده دارد و باید پیوسته از سوی اپوزیسیون نقد و دنبال گردد که تا امور دولت‌داری را به‌خوبی انجام دهد و در سایه‌ی این رقابت سیاسی است که در یک کشور پیشرفت سیاسی و توجه به مطالبات مردم به‌خوبی صورت می‌گیرد.
اما دولت افغانستان از این رقیب سیاسی محروم است و رییس جمهور غنی بدون کدام اعتراض و انتقاد و با دست باز دارد دولت‌داری می‌کند. با توجه به سرنوشت مشکوک انتخابات و نیز با نبود یک جریان فعال سیاسی بعد از انتخابات که عملکرد‌های دولت داکتر غنی را نقد کند، دموکراتیک بودن دولت فعلی زیر سوال است.
نسبت به رفتار‌های اولیه و فرمان‌های روز‌های آغازین آقای غنی، تا هنوز صدای جدی اعتراض در حوزه‌ی سیاسی کشور بازتاب نیافته است.
اما سوال در این است که آیا چنین دولتی در افغانستان موفق خواهد بود؟
البته با توجه به ترکیب فعلی دولت که در درون خود یک دسته مخالف را جا‌سازی کرده است، امکان ابتذال سیاسی و رفتن به سوی دیکتاتوری کاهش خواهد یافت.