پاتریشیا گوسمن، معاون مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر در پنجمین سالگرد یک حمله مرگبار طالبان در کابل گفته که مهم است عاملان تمام «جنایات وحشیانه» به عدالت کشانده شوند.
او در گزارشی که روز جمعه (۷ دلو) نشر شده، گفته است با گذشت پنج سال تاکنون برای قربانیان عدالت تأمین نشده است.
گوسمن گفته است که در آن سال طالبان در ارتکاب جنایات تنها نبودند، رقیبان این گروه از جمله داعش، حملات متعددی را انجام دادند که مدارس و مساجد را هدف قرار دادند و صدها غیرنظامی عمدتاً در جوامع شیعه و هزاره کشته شدند.
به‌گفته‌ی او، سال ۲۰۱۸ یکی از مرگبارترین سال‌ها برای غیرنظامیان در جریان درگیری‌های پس از ۱۱ سپتامبر در افغانستان بود.
معاون مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر گفته است که ایالات متحده و دولت افغانستان در آن سال برای مبارزه با قدرت فزاینده طالبان، به طور چشم‌گیری حملات هوایی را افزایش دادند و قوانین نظامی سست‌تری را برای درگیری اتخاذ کردند که منجر به کشته شدن بیش از ۵۰۰ غیرنظامی شد.
به‌گفته‌ی او، در ماه اپریل سال ۲۰۱۸، در یک حمله هوایی دولت افغانستان به یک مدرسه بیش از ۳۰ کودک کشته و ۵۰ نفر دیگر زخمی شدند. گوسمن گفته که مقامات عذرخواهی کردند اما هیچ کس را پاسخگو نکردند.
معاون مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر اضافه کرده است که پولیس و نیروهای ویژه پیشین دولت افغانستان به ناپدید شدن اجباری و شکنجه، از جمله سوءاستفاده جنسی از کودکان ادامه دادند، در حالی که در تحقیق یا تعقیب عاملان ناکام ماندند.
او علاوه کرده است که در سال ۲۰۱۸ نیز گزارش‌هایی از اعدام‌های صحرایی غیرنظامیان و سایر جنایات جنگی توسط نیروهای ویژه استرالیایی و امریکایی در افغانستان منتشر شد.
گوسمن گفته است که طالبان از زمان دست‌یافتن به قدرت هم اعدام‌های سرپایی و ناپدیدشدن اجباری را انجام داده‌اند و سیاست‌هایی را اعمال کرده‌اند که حقوق زنان و دختران را به شدت محدود می‌کند.
به‌گفته‌ی او، طالبان هیچ گامی برای پایان‌دادن به این نقض شدید حقوق برنداشته است، چه رسد به تحقیق یا تعقیب مسئولان جنایات.
گوسمن در اخیر گفته است در حالی که ایالات متحده و سایر کشورها نقش خود را در مناقشه افغانستان بررسی می‌کنند و دادگاه کیفری بین‌المللی در حال تحقیق در مورد جنایات در افغانستان است، بسیار مهم است که عدالت برای همه عاملان سوءاستفاده‌های جدی دنبال شود.
او تأکید کرده است که هدایت تلاش‌ها فقط به سمت یک طرف درگیر یا نادیده‌گرفتن آسیب واردشده به قربانیان خاص، در نهایت اجرای عدالت برای همه قربانیان را رد می‌کند.