و اینک دوباره به کابل جان برگشتیم. باور کنید؛ این شهر با همه‌ی نا‌به‌سامانی‌هایش، دوست‌داشتنی‌ترین شهر است. و من که از نخستین لحظه‌های زندگی متعاد آب و هوایش هستم، نمی‌توانم دور از آن زنده بمانم.
جا دارد از دوستان و همکاران متعهد جامعه‌ی مدنی نیز که در آمادگی‌ها و تدارکات و هم در جریان سفر توانستند دست‌آورد‌های خوبی در دادخواهی و گرفتن مسئولیت برای آینده داشته باشند، سپاس‌گزاری نمایم. از دو سخنگوی جامعه‌ی مدنی، خانم فرشته کریمی و آقای باری سلام که پیام ما را زنده به گوش مسئولان رسانیدند و از همه‌ی دوستان و همکاران داخلی و خارجی سپاس‌گزاریم. فراموش نباید کرد که متأسفانه جای شش تن از همکاران مدنی ما که ویزای‌شان به موقع اجرا نشد، در تمام جریان سفر و کار خالی بود.