شاید یک ریسک بزرگ اشرف غنی-عبد‌الله را نجات دهد. این دو در میان دو نوع درخواست متضاد گیر مانده‌اند: 1. کسانی که در زمان مبارزات انتخاباتی از آن‌ها حمایت کردند. به آن‌ها وعده‌هایی داده شده‌اند. این گروه مردمان قدرت‌مندی هستند که در دهه‌های اخیر بسیاری از حوادث با نام آن‌ها شروع می‌گردیدند. 2. جامعه‌ی بین‌المللی از حکومت وحدت ملی توقع سرعت عمل در زمینه‌ی شفافیت و حساب‌دهی دارد. مردم عادی افغانستان گرچه موضوع قوم و منطقه برای‌شان مهم اند؛ اما از حکومت وحدت ملی کار، خدمات عمومی، امنیت و عدالت می‌خواهند.
پاسخ مثبت به هر‌دو گروه ناممکن است. ع و غ ناگزیر اند، یکی را نایده بگیرند. نادیده گرفتن درخواست‌های گروه اول که امتیاز‌طلب‌های سیاسی و قدرت‌مند هستند، کار ساده نیست. اما کم‌تر خطرناک است. اگر گروه دوم، مردم عادی و جامعه‌ی بین‌المللی نادیده گرفته شود، خطر قطع کمک‌های خارجی وجود دارد و خطر شورش سراسری داخلی نیز می‌رود. نتایج هر‌دو بالاتر از تصور وخیم خواهد بود. غیر‌ممکن است که با لیستی که تیکه‌داران ارائه می‌کنند، حکومتی از شایستگان تشکیل داد.