مصاحبه‌ی اختصاصی اطلاعات روز با عباس کاموند، معاون سخنگو و استیفن والن، مدیر بورسهای تحصیلی فولبرایت در سفارت ایالات متحده در کابل در باره‌ی بورسهای تحصیلی فولبرایت
مصاحبه: جواد زاولستانی
اطلاعات روز: آقای کاموند، نخست در باره‌ی پیشینه‌ی برنامه‌ی بورسهای تحصیلی فولبرایت و اهداف راه‌اندازی چنین برنامه‌ای در سطح جهان و بعد به شکل ویژه‌تر، در باره‌ی اهداف این برنامه در افغانستان صحبت کنید.
کاموند: تشکر از تشریف‌آوری‌تان. فراموش نکنیم که جنگ اول جهانی و جنگ دوم جهانی یک مسئلهی بسیار بزرگ را در تاریخ بشر ایجاد کرد و این مسئله را بیش‌تر از هر زمانی مطرح کرد که ملت‌های جهان، فرهنگ‌های گوناگون و خطه‌های گوناگون انسانی چگونه بتوانند با هم در صلح زندگی کنند. نیاز به صلح یکی از مسایل بسیار مهم برای بشریت بعد از جنگ جهانی دوم بود. یکی از متفکران بزرگ سیاسی ایالات متحده‌ی امریکا، سناتوری به‌نام فولبرایت از ایالت ارکنساس به این فکر افتاد که یکی از دلایل جنگ‌های بزرگ، جدایی ملت‌ها و ناآشنایی آنان از هم‌دیگر است. بنابراین، طرحی را به گانگرس ایالات متحده امریکا پیش‌نهاد کرد که باید نسل‌های جوان از هم‌دیگر شناخت بیش‌تر و فهم بهتر پیدا کنند و با هم ارتباط بهتر داشته باشند. این برنامه در طرحی به‌نام «تبادلات فرهنگی» ارائه شد. گانگرس ایالات متحده قانونی را تصویب کرد که دولت ایالات متحده بودجه‌ای را برای تمویل این برنامه اختصاص دهد و از طریق این بودجه نه تنها امریکایی‌های جوان بروند به کشورهای دیگر تحصیل کنند، بلکه دانشجویان جوان اکثر کشورهای دیگر به ایالات متحده برای تحصیل بیایند. بناءً این برنامه در سال 1946 به‌وجود آمد و در گانگرس به تصویب رسید. از آن زمان تا‌کنون بیش از 235000 جوان از برنامه‌ی فولبرایت استفاده کرده‌اند. فکر می‌کنم تا‌کنون بیش‌تر از 130 هزار امریکایی در رشته‌های گوناگون و در کشورهای مختلف تحصیل کرده‌اند، زبان آموخته‌اند، با فرهنگ‌های گوناگون آشنا شده و با مردمان مختلف ارتباط برقرار کرده‌اند. و بیش از 222 هزار غیر‌امریکایی به دانشگاه‌ها و مؤسسات تحصیلات عالی امریکا راه یافته‌اند، تحصیل کرده‌اند، با فرهنگ، مردم و زبان امریکا آشنا شده‌اند. بناءً، این تبادل فرهنگی ملت‌ها و بشریت را با هم بیش‌تر نزدیک ساخته و هنوز هم به قوت خود باقی است. در رابطه به قسمت دوم سوال شما باید مطرح کنم که فولبرایت در افغانستان دارای تاریخ طولانی است. پیش از این‌که در مورد فولبرایت بگویم، فراموش نکنیم که ایالات متحده‌ی امریکا در سال 1921 استقلال افغانستان را به رسمیت شناخت؛ دقیقاً یک و نیم سال بعد از اعلام استقلال افغانستان از بریتانیای کبیر آن زمان. در سال 1935 مناسبات دیپلماتیک میان دولت افغانستان و ایالات متحده‌ی امریکا ایجاد می‌شود و در سال 1952 برای اولین بار برنامه‌ی فولبرایت در افغانستان آغاز می‌شود. از آن زمان تا‌کنون بیش از 150 جوان امریکایی به افغانستان آمده، زبان خوانده، فرهنگ خوانده، مسایل دیگری آموخته و از این‌جا تحصیلات خود را تکمیل کرده‌اند. بیش از 250 نفر از افغان‌ها قبل از سال 1979 به امریکا رفتند، تحصیلات خود را تکمیل کردند و اکثراً انسان‌های بزرگی در مناسبات افغانستان بوده‌اند. برنامه‌ی فولبرایت نظر به تاریخ افغانستان برای یک دوره متوقف می‌شود که آن‌هم به دلیل بسته شدن سفارت امریکا در افغانستان تا سال 2001 بود. برنامه‌ی فولبرایت برای بار دوم در افغانستان از سال 2003 شروع شد که از سال 2003 تا‌کنون، بیش از 450 نفر از نسل جوان افغانستان که خواهان تحصیل بودند، از این برنامه مستفید شده‌اند که اکثر آن‌ها به افغانستان بازگشته‌اند. آنان که امروز، چه در دولت کار می‌کنند، چه در سازمان‌های غیر‌دولتی و چه در نهادهای دیپلماتیک، نقش پای‌شان قابل رویت است و خیلی خوب هم قابل رویت است. عده‌ای هنوز هم تحصیلات‌شان تکمیل نشده که آرزومندم تحصیلات خود را تکمیل کنند و به افغانستان باز‌گردند.
اطلاعات روز: چه چیزی به نظر شما، بورسهای فولبرایت را نظر به بورسهای دیگر برجسته و با‌اهمیت می‌سازد؟
کاموند: سوال بسیار تخنیکی است. من کوتاه جواب می‌گویم و قسمت عمده‌ی پاسخ را واگذار می‌کنم به مدیر بورسهای فولبرایت، جناب استیف والن. اهمیت علمی تحصیل در امریکا و نهادهای تحصیلات عالی این کشور، بورسهای فولبرایت را مهم می‌سازد. نهادهای علمی و فرهنگی امریکا دارای بالاترین اعتبار جهانی اند. کسانی که دکترا یا ماستری از نهادهای علمی امریکا می‌گیرند، واقعا در رشته‌ی‌شان تخصص پیدا می‌کنند و «ماستر» رشتهای که خوانده‌اند می‌شوند.
اطلاعات روز: خوب آقای والن، باقی پاسخ به این پرسش را که چه چیزی بورسهای فولبرایت را از دیگر فرصت‌های تحصیلی برجسته‌تر می‌سازد، شما ادامه دهید.
والن: این بورسهای تحصیلی یکی از کهن‌ترین و بااعتبارترین برنامه‌های تحصیلی در سطح جهان است. هزارها رهبر از سراسر جهان از این برنامه استفاده کرده‌اند که شامل سران دولت‌ها، برندگان جوایز نوبل و دیگر شخصیت‌های بااعتبار علمی در سراسر جهان می‌شود. یکی از دلایلی که ایالات متحده تأکید دارد که جوانان افغانستان از این برنامه استفاده کنند، کمک به توسعه و ساختن افغانستان است. وقتی دانشجویان به خارج می‌روند و با خود تجربه‌ی دانش‌آموزی و تبادل فرهنگی را می‌آورند، می‌توانند باعث نیرومند ساختن افغانستان در تمام بخش‌ها شوند. در همین‌جا، نکته‌ای که به آن می‌خواهم اشاره کنم، چگونگی انتخاب مستفیدشوندگان این برنامه است. روند انتخاب آنان طولانی‌مدت، منضبط و رقابتی است و ما از درخواست‌دهندگان برنامه می‌خواهیم که اهداف و برنامه‌های‌شان برای آینده را با احتیاط در نظر بگیرند. بار دیگر تأکید می‌کنم که این برنامه شفاف و بر اساس شایستگی است. در روند انتخاب، مهم نیست شما چه کسی را می‌شناسید، بلکه مهم است که شما چه می‌دانید و چگونه کار می‌کنید. شما در آینده چه می‌خواهید باشید و از دانش و مهارت‌هایی که کسب می‌کنید و تجربه‌ی تبادل فرهنگی، چگونه استفاده خواهید کرد. در انتخاب آنان، ما ظرفیت بالقوه‌ی آنان برای رهبری، پیشینه‌ی عالی تحصیلی، فعالیت آنان در جامعه‌ی‌شان، بلوغ فکری، توانایی‌شان در سازگاری با محیط امریکا در دوران تحصیل و علاقه‌ی‌شان به فعالیت در امریکا و ظرفیت‌شان در بهبود درک دوطرفه بین ایالات متحده و افغانستان را در نظر می‌گیریم. به این دلیل، ما کارکرد عالی و رشتهای را که آنان برای تحصیل انتخاب می‌کنند، در نظر می‌گیریم و این‌که آنان چگونه می‌توانند آن ظرفیت‌ها را پس به افغانستان بیاورند. مسئلهی مهم همان تبادل معلومات، تجربه و فهم است. ما باید مطمئن شویم که آنان این را بر‌می‌گردانند. به این دلیل، آنان باید متعهد به برگشتن به افغانستان باشند، برای زندگی حرفه‌ای و تجربه‌ی فولبرایت‌شان و خدمت به افغانستان برنامه‌ی مشخص داشته باشند. در واقع، مستفیدشوندگان باید با تجربه و دانش‌شان برگردند و در ساختن افغانستان کمک کنند و آینده‌ی بهتری برای کشورشان بسازند.
اطلاعات روز: به‌صورت مشخص چه چیزی آنان را واجد شرایط برای برای بورسهای فولبرایت می‌سازد؟
شرایط برای فولبرایت قرار زیر است:
√ باید شهروند افغانستان باشند و در حال حاضر در این کشور زندگی کنند.
√ برای دوره‌ی ماستری باید اسناد تکمیل دوره‌ی لیسانس را با خود داشته باشند و آن را همراه با فورم درخواست پیش از تاریخ 20 مارچ ارسال کنند.
√ گذشته‌ی آکادمیک قوی که نمرات و درجه‌ی آنان در دانشگاه نشان‌دهنده‌ی آن باشد و اگر آنان لیسانس سه ساله از هند، بریتانیا یا پاکستان دارند، باید دست‌کم یک سال دوره‌ی ماستری را پس از آن تکمیل کرده باشند تا واجد شرایط گردند و دلیل آن هم رقابتی بودن ورود به دانشگاه‌های ایالات متحده است و دوره‌ی لیسانس در ایالات متحده چهار ساله است و برای این‌که آنان بتوانند اهداف‌شان را در آینده واقعیت بخشند، آن را داشته باشند.
√ آنان باید سه توصیه‌نامه (Recommendation letter) از استادان و کسانی نزدشان کار کرده‌اند، داشته باشند. معمولا ما می‌خواهیم که دو توصیه‌نامه از سوی استادان باشد و یک دیگر از سوی استخدام‌کننده‌ی متقاضیان.
√ آنان باید دست‌کم در امتحان انترنتی تافل (TOEFL iBT) 75 نمره بگیرند و آن را همراه با درخواست فورم تقاضا برای فولبرایت تسلیم کنند. درخواست‌دهندگان برای دوره‌ی دکتورا (PhD) باید حداقل 80 نمره‌ی تافل انترنتی داشته باشند.
√ چنان‌که قبلا گفتم، درخواست‌دهندگان باید ظرفیت بالقوه‌ی‌شان برای رهبری و فعالیت‌های داوطلبانه در اجتماع‌شان را نشان دهند. در بعضی رشته‌ها، داشتن تجربه‌ی کاری واقعا مهم است؛ مانند ماستری در صحت عامه یا مدیریت بازرگانی. و به هر صورت، بهترین نامزدان کسانی هستند که نشان دهند، آنان پیش از این در این رشته‌ها کارهایی را انجام داده‌اند. برای اکثر رشته‌های دیگر مهم این است که واقعا به آن رشته علاقه داشته باشند و هر رشتهای که باشد، آنان باید نشان دهند که در آینده رشته‌ی‌شان را دنبال می‌کنند و بهترین راه نشان دادن این است که قبلا مرتبط با آن کار کرده باشند، یا به نحوی با آن رشته سروکار داشته‌اند. به این دلیل، تجربه‌ی کاری و پس‌زمینه‌ی درخشان تحصیلی در آن رشته مهم است.
√ درخواست‌دهندگان باید چند مقاله (Application Essay) بنویسند و این بخشی از درخواست‌نامه‌ی‌شان است. آنان باید یک مقاله (personal statement) بنویسند و در آن ظرفیت‌ها و اهداف خود را بیان کنند و در مقاله‌ی دیگر اهداف تحقیق‌شان را واضح سازند و با استدلال قوی توضیح دهند که چرا برداشتن گام‌های مشخص آکادمیک آنان را به اهداف‌شان می‌رساند و آنان باید برنامه‌های آکادمیک‌شان را با اهداف حرفه‌ای درازمدت‌شان در افغانستان مرتبط سازند. یا به عبارت دیگر، آنان چگونه از آن برای خدمت به وطن‌شان کار خواهند گرفت. چنان‌که قبلا گفتم، آنان باید متعهد به برگشتن به افغانستان باشند.
ما درخواست‌دهندگانی را که تجربه‌ی گسترده در ایالات متحده نداشته باشند، قویا ترجیح می‌دهیم. ما تا حد ممکن از افغانستان کسانی را می‌خواهیم که پیش از این امکان استفاده از چنین فرصتی را نداشته‌اند. ما واقعا می‌خواهیم که از بخش‌های مختلف جامعه‌ی افغانستان و نقاط مختلف کشور برای بهره‌بردن از این فرصت دست به‌کار شوند و به این دلیل است که بانوان را به آن تشویق می‌کنیم.
اطلاعات روز: چگونه شما اطمینان می‌دهید که روند انتخاب شفاف، رقابتی و بر اساس شایستگی خواهد بود؟
روند انتخاب چندین مرحله دارد که ما را مطمئن می‌سازد که بر اساس شایستگی خواهد بود و این‌که آنان چه کاری کرده‌اند و چه توانایی از خود نشان می‌دهند، نه این‌که چه کسی را می‌شناسند. این روند کاملا توسط کارمندان دیپلماتیک امریکایی مدیریت می‌شود و هفت مرحله دارد که با بررسی تکنیکی آغاز می‌شود. در این مرحله، درخواست‌نامه‌های متقاضیان بررسی می‌شوند که آیا آنان واجد شرایط هستند یا نه و آیا درخواست‌نامه‌های آنان تکمیل اند یا خیر و این مرحله هم توسط یک کارمند امریکایی و یک کارمند افغان سفارت نظارت می‌شود. اگر کسی معیارهای حداقلی؛ مانند نمره‌ی تافل یا سه توصیه‌نامه را تکمیل کرده بود، به این معنا نیست که پذیرفته‌شدن او تضمین شده است. این برنامه بسیار رقابتی است و در سال گذشته ما هزارها متقاضی داشتیم و ام‌سال نیز چنین خواهد بود. تنها بهترین‌ها و بر اساس دست‌آوردهای‌شان انتخاب خواهند شد. مرحله‌ی دوم، بررسی توسط گروه تحصیل‌کرده‌ها (Alumni Review Panel) است. ما تحصیل‌کردگانی را که از این برنامه استفاده کرده‌اند و به امریکا رفته‌اند، استخدام می‌کنیم و از آنان می‌خواهیم که بیایند و درخواست‌نامه‌ها را بررسی کنند و در واقع، هر درخواست‌نامه را سه تن از آنان با هم بررسی می‌کنند و آن را نمره می‌دهند. این مرحله نیز توسط یک فرد مسئول از سوی سفارت نظارت می‌شود. این مرحله در ماه آپریل 2015 انجام خواهد شد. ضرب‌الاجل برای درخواست‌نامه‌ها برای سال جاری تا 20 ماه مارچ است.
برای مطمئن شدن از شفاف بودن روند انتخاب، هیچ یک از کارمندان سفارت امریکا، همسر آن‌ها، والدین یا کودکان‌شان نمی‌توانند برای فولبرایت درخواستی بدهند. اگر یکی از اعضای بررسی درخواست‌نامه‌ها کسی را می‌شناسد یا ارتباطی با او دارد، پیش از بررسی و مصاحبه باید آن را آشکار سازد تا در میز مصاحبه و بررسی اسناد آن متقاضی حضور نداشته باشد.
پس از تکمیل شدن بررسی و بر اساس نمره‌هایی که دریافت کرده‌اند، متقاضیان برای مصاحبه خواسته می‌شوند. مصاحبه گیرندگان سه امریکایی و یک تحصیل‌کرده‌ی افغان است که در آن رشته‌ی تحصیلی تخصص دارد و آنان می‌دانند که با توجه به آنچه آنان در افغانستان آموخته‌اند، چه معیارهایی را در نظر بگیرند. در مرحله‌ی بعدی، بر اساس تمام بررسی‌ها و مصاحبه‌ها، انتخاب‌شدگان نهایی و تعدادی از کاندیداهای جاگزین انتخاب می‌شوند و در ماه جون سال جاری به خود آنان نیز اطلاع داده می‌شود و پس از آن، از آنان امتحان‌های استندرد لازم برای ماستری یا دکترا؛ مانند GRE (امتحان عمومی معیاری پس از دوره‌ی لیسانس) یا در بعضی موارد امتحان عمومی ریاضی پس از دوره‌ی لیسانس گرفته می‌شود. پس از این مرحله، نمره‌های این امتحان، با درخواست‌نامه به کمیته‌ی 12 نفری در واشنگتن فرستاده می‌شود. تمام اعضای این کمیته توسط رییس جمهور امریکا تعیین می‌شوند و تصمیم نهایی در واقع در واشنگتن توسط اعضای هیئت فولبرایت گرفته می‌شود و در اوایل سال 2016 میلادی، 53 انتخاب‌شده‌ی نهایی در دانشگاه‌های امریکایی جابه‌جا می‌شوند.
اطلاعات روز: آقای کاموند، جناب والن گفتند که سفارت ایالات متحده در کابل زنان را تشویق می‌کند که از این برنامه استفاده کنند، آیا شما در سفارت امریکا تبعیض مثبت به نفع زنان قایل هستید؟
کاموند: باید عرض کنم که نه تنها برای سفارت امریکا، بلکه برای مردم ایالات متحده و مهم‌تر از آن، برای مردم افغانستان و آینده‌ی کشورشان، توان‌مندسازی زنان حیاتی است. افغانستان به شگوفایی، آبادی و آزادی زمانی خواهد رسید که زنانش توان‌مند شوند. به این دلیل، درک ما این است که نظر به دلایل گوناگون فرهنگی، اجتماعی و محیطی زنان کمتر فرصت دسترسی به تحصیلات عالی داشته‌اند. حتا احتمال دارد مشکلات خانوادگی مانع تحصیل یک دختر جوان از یک گوشه‌ی دورافتاده‌ی افغانستان شود. ما تبعیض مثبت به مفهوم این‌که برای زنان نمره‌ی اضافی داده شود، قایل نیستم. اما تا حد ممکن دختران با‌استعداد افغانستان را تشویق می‌کنیم که از این فرصت استفاده کنند و درخواستی بفرستند و امیدواریم که با تشویق‌های ما، تعدادی قدم پیش بگذارند. غیر از این، هیچ نوع تبعیض مثبت وجود ندارد.
اطلاعات روز: آقای کاموند، می‌توانید توضیح دهید که چرا یکی از بزرگ‌ترین سهم‌ها در فولبرایت به افغانستان اختصاص داده شده است؟
کاموند: باید فراموش نکنیم و باور داشته باشیم که مقدار خونی که امریکایی‌ها در افغانستان قربانی داده و مقدار پولی که مصرف کرده‌اند، ثابت می‌سازد که ایالات متحده امریکا معتقد به ایجاد ظرفیت ملی برای افغانستان است و این توجه خاص برای این است که افغانستان ظرفیت انسانی خود را در تمام عرصه‌ها کامل سازد. با توجه به شمار نفوسش، چندین سال است که افغانستان یکی از بزرگ‌ترین سهمیه‌های فولبرایت را دریافت می‌کند و تمام آن از سوی ایالات متحده‌ی امریکا تمویل شده. کشورهای دیگری که فولبرایت می‌گیرند، بخش‌هایی از مصارف را خود آن کشورها می‌پردازند و این کار به منظور ایجاد ظرفیت برای آینده‌ی افغانستان و مردم آن انجام شده است.
اطلاعات روز: به دلیل مشکلات اداری در افغانستان، احتمال دارد بعضی از متقاضیان نتوانند اسناد تحصیلی‌شان را پیش از ضرب‌الاجل 20 مارچ تکمیل کنند. آنان باید چه کار کنند تا فرصت از دست‌شان نرود؟
والن: در این صورت، آنان می‌توانند از وزارت تحصیلات عالی افغانستان مکتوبی بگیرند که فراغت‌شان را تأیید کند و آن را ضمیمه‌ی اسناد درخواست‌نامه‌ی‌شان سازند و اسناد تحصیلی‌شان را بعدا تکمیل کنند.
اطلاعات روز: آیا از سوی کمیته‌ی فولبرایت رشته‌های معینی ترجیح داده می‌شود؟
والن: متقاضیان دوره‌ی ماستری فولبرایت، به‌جز طب، می‌توانند هر رشته‌ی تحصیلی را که دوست دارند، انتخاب کنند. اما برنامه‌ی دکترا محدود به هفت رشته‌ی تحصیلی است: زراعت، اقتصاد، آموزش و پرورش، انجینری، ساینس و تکنولوژی.
اطلاعات روز: ممکن است در باره‌ی این‌که متقاضیان چگونه دانشگاه‌های دلخواه‌شان را انتخاب کنند، توضیحی بدهید؟ شاید اکثر متقاضیان بخواهند به دانشگاه‌های مشهور راه پیدا کنند.
والن: در درخواست‌نامه از آنان خواسته می‌شود که دانشگاه‌های دلخواه‌شان را بنویسند و بدیهی است که ما انتظار داریم که آنان پیش از آن، جست‌وجو و تحقیق کرده باشند و توضیح دهند که برای آنان کدام دانشگاه‌ها مناسب است. ما امیدواریم که آنان دانشگاه‌ها را فقط به‌خاطر شهرت‌شان انتخاب نکنند. کاری که برنامه‌ی فولبرایت می‌کند، این است که تمام معلومات، به‌شمول دانشگاه‌های دلخواه متقاضی، نمره‌ی تافل و نمره‌ی امتحان جی‌آر‌ای (GRE) را در نظر می‌گیر‌د و آن را با بهترین برنامه‌های ممکن و بهترین دانشگاه‌های ممکن مقایسه می‌کند. باید در نظر داشته باشیم که راه یافتن به تمام دانشگاه‌های امریکا و حتا دانشگاه‌هایی که شما نام آن را نشنیده‌اید، بسیار رقابتی است و تنها جوانان افغانستان نیستند که برای آن‌ها درخواست‌نامه می‌فرستند، بلکه از سراسر جهان جوانان می‌خواهند در دانشگاه‌های امریکایی درس بخوانند. سفارت ایالات متحده و هیئت فولبرایت با در نظرداشتن تمام اسناد و معلومات، آنان را به دانشگاهی معرفی می‌کنند که برای‌شان مناسب است. در بعضی موارد شاید متقاضیان به دانشگاهی فرستاده شوند که انتخاب نکرده‌اند. اما آنان را به دانشگاهی معرفی می‌کنیم که بهترین برنامه‌ها را در آن رشته‌ی تحصیلی خاص داشته باشد. در کل، این روند، یک روند مطابقت دادن و مقایسه کردن است. در بعضی موارد، در دانشگاهی که شما انتخاب کرده‌اید، جایی وجود ندارد؛ اما در دانشگاه دیگر برای شما چوکی خالی است. ما خود را از موفقیت آنان مطمئن می‌سازیم و باید آنان نه تنها در رشته‌ی تحصیلی‌شان خوب بدرخشند، بلکه حمایت کافی برای موفقیت در پشت سر‌شان داشته باشند.
اطلاعات روز: آقای کاموند، غیر از برنامه‌ی فولبرایت، برنامه‌ی دیگر تحصیلی وجود دارد که سفارت امریکا در کابل مستقیما آن را حمایت کند؟
کاموند: برنامه‌های آموزشی زیادی وجود دارند، چه از طریق اداره‌ی انکشاف بین‌المللی ایالات متحده و چه از سوی سازمان‌های دیگر. اکثر برنامه‌ها ممکن است مستقیما از سوی سفارت اداره و حمایت نشوند. برنامه‌ی فولبرایت یگانه برنامه‌ای است که از سوی کانگرس ایالات متحده تصویب شده و از سوی سفارت ایالات متحده مدیریت می‌شود. مؤسسات تحصیلی امریکا، مؤسسات باز اند؛ هر‌کس می‌تواند بدون اجازه‌ی دولت یا هر نهاد دیگر، درخواست بدهد و شامل شود. می‌خواهم بگویم که اداره‌ی انکشافی ایالات متحده و دیگر مؤسسات امریکا در این رابطه طرح‌های خاص خود را دارند و فعالیت‌های زیادی را در افغانستان انجام می‌دهند.
اطلاعات روز: آقای والن، آیا مقدار پولی که برای هر دریافت‌کننده‌ی بورس تحصیلی فولبرایت مصرف می‌شود، معلوم است؟
والن: هر سال با سال دیگر و از دانشگاه تا دانشگاه دیگر فرق می‌کند. بعضی دانشگاه‌ها نسبت به دانشگاه‌های دیگر خیلی قیمت اند. خیلی دشوار است که بتوان مقدار آن را تخمین زد؛ اما اگر یک تخمین خیلی کلی از سال‌های اخیر بزنیم، شاید برای هر فردی که دوره‌ی ماستری‌اش را تکمیل می‌کند، در حدود یک‌صد هزار دالر مصرف شود و در بعضی موارد هزینه خیلی بالاتر از این رقم است. برای دوره‌ی دکترا در حدود دوصد و پنجاه هزار دالر برای هر فرد مصرف می‌شود. همان‌طوری که شما می‌دانید، این قدر هزینه، سرمایه‌گذاری خیلی بزرگی بالای هر دریافت‌کننده‌ی بورس تحصیلی فولبرایت است و مصارف سفر آنان شامل این تخمین کلی نمی‌شود.
اطلاعات روز: اگر گفتنی‌ای دارید که من نپرسیده باشم…
والن: در کل می‌توان گفت که برنامه‌ی فولبرایت توسط سناتور فولبرایت در زمانی آغاز شد که جهان بعد از جنگ جهانی دوم در تلاش بازسازی‌اش بود و فکر می‌کنم مهم است فکری را که در عقب این برنامه وجود داشت، بدانیم. سناتور فولبرایت گفته است: «هدف برنامه‌ی فولبرایت، آوردن دانش بیش‌تر، عقلانیت بیش‌تر و شفقت بیش‌تر در امور جهان است و بدین وسیله ملت‌های جهان سرانجام خواهند آموخت که چگونه با هم در صلح و دوستی زندگی کنند.» بنابراین، هدف کلی فولبرایت ایجاد درک متقابل است و این تنها یک تبادل علمی/ آکادمیک نیست، بلکه تبادل فرهنگی نیز است که هدف آن پیشرفت حرفه‌ای و فردی است و ما انتظار داریم که وقتی آنان به افغانستان برمی‌گردند، درک ملت افغانستان و ایالات متحده از یک‌دیگر را بالا ببرند.
کاموند: در ختم می‌خواهم بگویم که این برنامه برای بهترین‌هاست. برای کسانی است که استعداد خوب دارند و لازم نیست برای راه‌یافتن به آن، واسطه‌ای داشته باشند. این برنامه برای جوانانی است که استعداد دارند، لیاقت و ظرفیت دارند و می‌خواهند به جایی برسند. یگانه واسطه‌ی‌شان توانایی و لیاقت‌شان است و امیدوارم این پیام به تمام جوانان تحصیل‌کرده‌ی افغانستان برسد.
معلومات در باره‌ی برنامه و روند تکمیل درخواست‌نامه در این نشانی در دسترس است: