آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در واکنش به تنش میان ایران و پاکستان، از این دو کشور خواسته است که حداکثر خویشتنداری را برای جلوگیری از تشدید بیشتر تنشها به کار گیرند.
استفان دوجاریک، سخنگوی آقای گوترش در بیانیهای گفته است که دبیرکل سازمان ملل متحد «بهشدت نگران» تبادل حملات نظامی بین ایران و پاکستان است که بنابر گزارشها تلفاتی در پی داشته است.
در این بیانیه که شب گذشته (پنجشنبه، ۲۸ جدی) نشر شده، آمده است که دبیرکل سازمان ملل تأکید کرده است که باید نگرانیهای امنیتی بین دو کشور از راههای مسالمتآمیز، از طریق گفتوگو و همکاری، مطابق با اصول حاکمیت، تمامیت ارضی و روابط حسن همجواری برطرف شود.
متیو میلر، سخنگوی وزارت امور خارجهی ایالات متحدهی امریکا هم از ایران و پاکستان خواسته است که خویشتنداری کنند.
میلر روز پنجشنبه (۱۸ جنوری) به وقت محلی در یک نشست خبری گفته است که امریکا نگران تشدید تنش در منطقه است.
او در پاسخ به پرسشی دربارهی تنش ایران و پاکستان گفت: «ما به نظرات دولت پاکستان در مورد اهمیت روابط همکاری بین پاکستان و همسایگانش توجه کردیم. ما فکر میکردیم که آنها اظهارات سازنده و مفیدی بودند و مطمئناً نیازی به تشدید تنش نیست و ما از همه طرفها در این مورد خویشتنداری میخواهیم.»
میلر افزوده است که ایران نه فقط حملاتی که در سه روز گذشته علیه سه کشور همسایهی خود انجام داده است، بلکه سابقهی طولانی در تأمین مالی تروریسم، تأمین مالی بیثباتی و ایجاد اختلاف در خاورمیانه دارد.
ایران یک روز پس از حملات موشکی به اهدافی در عراق و سوریه، در ایالت بلوچستان پاکستان نیز علیه آنچه که مواضع گروه جیشالعدل میداند، حملات پهپادی و موشکی انجام داد. بهگفتهی مقامهای پاکستانی، در این حمله دو کودک کشته شدهاند.
این حمله واکنش تند پاکستان را در پی داشت و این کشور نیز بر اهدافی در ولایت سیستان و بلوچستان ایران حملات هوایی انجام داد.
پاکستان گفته است که ارتش این کشور در این حمله پناهگاههای شورشیان مسلح بلوچ موسوم به «سرمچار» را هدف قرار داده است.
بهگفتهی مقامهای ایرانی، در حملات پاکستان ۱۰ نفر از اتباع پاکستانی بهشمول «زنان و کودکان» کشته شدهاند.
وزارت خارجهی ایران حملات پاکستان را «اقدام غیرمتوازن و غیرقابلپذیرش» خوانده و آنرا محکوم کرده است.
پاکستان نیز با ادبیات مشابه، حملهی ایران به خاکش را محکوم کرده و آنرا غیرقابل قبول خوانده بود.
هر دو کشور سفیران یکدیگر را احضار کرده و اسلامآباد در موضع تندتر سفیر خود را از تهران فرخوانده و گفته است که به سفیر ایران اجازهی بازگشت به اسلامآباد را نمیدهد.