نویسنده: شارلوت آرس
برگردان از فرانسوی: نسیم ابراهیمی
منبع: terrafimina
در افغانستان، کشوری که از اثر بیش از سی سال جنگها و خشونتهای دیوانهوار به ویرانه مبدل شده است، اجازه دادن به دختران برای فعالیتهای آزادانه، مستقل شدن و رسیدن به رویاهایشان، دشوار است. اسکتستان روی همین هدف شروع به کار کرد. این مجتمع که در سال 2007 به طور غیرانتفاعی راهاندازی شده است، اسکیبازی را برای کودکان افغانستان آموزش میدهد. این مجتمع برای جلوگیری از مشکلات اجتماعی و خلق یک آیندهی روشن برای کودکان فعالیت مینماید.
از سقوط رژیم طالبان چهارده سال میگذرد؛ اما جنگ و خشونتهای این گروه، همچنان پابرجاست. حضور سیزده سالهی نیروهای ناتو در افغانستان نتوانست لانههای این شورشیان را ویران نماید. این کشور تا هنوز پناهگاه امن شورشیان باقی مانده است و این شورشیان با تمام توان در پی دستیابی دوباره به قدرت میباشند.
اما در مورد زنان، آنها همواره به صورت اجباری مطیع قوانین اسلامی ماندهاند؛ قوانینی که آنها را از بعضی فعالیتهای ورزشی همچون بایسکلرانی محروم میسازد.
آزادی روی یک چرخ کوچک
در این فضای ترس، وحشت و خشونتهای دایمی که افغانستان را فراگرفته است، کودکان بزرگ میشوند. در کشوری که در طی بیش از سی سال، توسط جنگهای ویرانگر پارچه پارچه شده است، چگونه میتوان امیدوار بود؟ اولیویر پرکویچ که اهل استرالیا میباشد، برای دستیابی کودکان به یک فردای بهتر این مرکز را راهاندازی کرده است. از تأسیس این مرکز، هفت سال میگذرد. این مرکز، برای کودکان، بهخصوص دختران، زمینههای آموزش و اسکیبازی را فراهم میکند. در این مرکز، برای کودکان درس و اسکی بازی در چارچوب مواد تعلیمی مکاتب آموزش داده میشود.
Rhianon Bade، مدیر ارتباطات اسکتستان در «ABC News» گفته بود، «در افغانستان، فعالیتهای ورزشی همچون بایسکلرانی، فوتبال و کاغذپرانبازی ورزشهای شناخته شده میباشند که عموما توسط پسران انجام میشوند». اما ورزش اسکی در افغانستان زیاد معمول نمیباشد. به دلیل محدودیتهای اجتماعی، بالا شدن دختران بر تختههای اسکی، دشوار است. دختران این مرکز که بر این تختهها بالا میشوند و با سرعت حرکت میکنند، احساس آزادی میکنند.
اولیویر پرکویچ، به دیلی میل که گزارش مفصلی را از اسکتستان آماده کرده است، گفته است: «ما میخواهیم دختران بالای خود باور کنند، آزادانه گشتوگذار نمایند، همانند همان سران جنگی که با حمل سلاحهای آتشین گشتوگذار مینمایند».
اسکیبازی، مقررات ترکیب اجتماعی را ضمانت میکند
اسکتستان، همکار برنامهی «برگشت به مکتب» (Retour à l’école) میباشد. این برنامه به کودکانی که از سیستم مکتب عقبماندهاند، کمک مینماید تا دوباره به مکتب بپیوندند. Rhianon Bader خاطرنشان میکند: «ما دست کودکان فقیر را میگیریم؛ کودکانی که در خیابانها سرگردان پرسه میزنند، کودکانی که در کمپها زندگی میکنند، حتا آنهایی که در صنف متوسط جامعه قرار دارند. برای بازساخت یک جامعهی مدنی که از اثر چند دهه جنگ شدیدا آسیب دیده است، این ترکیب اصالت اجتماعی بسیار مهم میباشد».
در اسکتستان که در یک باغچه در سال 2007 تأسیس شده است، اکنون تختههای چرخدار اسکی و یک موتر برای حملونقل در کابل در اختیار این اسکیبازان میباشند. پروژهی اسکتستان اکنون در تعدادی از مکاتب پایتخت در حال اجرا میباشد. مطابق گزارش دیلی میل، در این پروژه که از سوی یک نهاد مستقل و غیرانتفاعی راهاندازی شده است، اکنون بیش از 800 کودک برای رسیدن به رویاهایشان مصروف آموزش اند. در قالب همین پروژه، مرکزی بهنام به اسکت پارک در مزار شریف، در شمال کشور گشایش مییابد. یک سالن با یک فضای بزرگ و سبز برای اسکیبازان در این مرکز مدنظر گرفته شده است.