بهدنبال فروپاشی نظام جمهوری در افغانستان و به قدرت رسیدن مجدد طالبان، ایالات متحده امریکا هزاران شهروند در معرض خطر افغانستان را به امریکا انتقال داد. بسیاریهای دیگر که با نظامیان و دولت امریکا در افغانستان کار کرده بودند، هنوز در افغانستان و بیرون از آن در انتظار طی مراحل روند مهاجرت شان به امریکا هستند و برخی هم هنوز در بلاتکلیفی بهسر میبرند.
هرچند دولت امریکا بارها گفته است که همکاران و پیمانکاران افغانستانی خود را از طریق برنامهی «ویزای ویژهی مهاجرت یا اسآیوی» به امریکا انتقال میدهد اما هنوز برخیهایی که میخواهند به امریکا مهاجرت کنند، نیازمند کمک هستند. وزارت خارجهی امریکا در ماه جنوری سال ۲۰۲۳ میلادی برنامهی جداگانهای را ایجاد کرد تا شهروندان ایالات متحده امریکا بتوانند شهروندان افغانستان را برای آمدن به این کشور حمایت کنند.
برنامهی «سپاه استقبال» یا Welcome Corps از سوی این وزارت راهاندازی شده تا شهروندان امریکا از طریق برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا در روند اسکان مجدد پناهندگان نقش داشته باشند. در معرفینامهی این برنامه آمده است: «سپاه استقبال به امریکاییها اجازه میدهد تا از متحدان واجد شرایط افغان که شجاعانه در کنار سربازان، امدادگران و دیپلماتهای ما به مدت بیش از دودهه ایستادگی کردند، حمایت کنند.»
این برنامه چیست و چگونه شهروندان امریکایی میتوانند شهروندان افغانستان واجد شرایط را حمایت کنند؟ چه کسانی میتوانند از طریق این برنامه حمایت شوند و روند درخواستی برای شامل شدن در این برنامه چگونه است؟
مانا کشفی، معاون ارتباطات در سازمان Welcome.US که یک نهاد خصوصی غیرانتفاعی در امریکا است، گفت که برنامهی سپاه استقبال یک برنامهی پشتیبانی خصوصی است که شهروندان امریکا وظایفی چون تأمین مسکن و تهیه وسایل آن، خوشآمدگویی به تازهواردان به امریکا در میدان هوایی، ثبتنام کودکان آنان در مکتب و کمک به بزرگسالان برای کاریابی را برعهده خواهند داشت.
چه کسانی را میتوان حمایت کرد؟
در حال حاضر افراد ذیل را میتوان از طریق برنامهی سپاه استقبال حمایت کرد. نخست، کسانی که دارندهی پروندهی اسآیوی یا برنامهی ویزای خاص مهاجرت هستند. این افراد کسانی اند که در دودههی گذشته با نظامیان، دیپلماتها و پیمانکاران امریکایی در افغانستان کار کردهاند. متقاضیان برنامهی سپاه استقبال میتوانند دارندگان اسآیوی را حمایت کنند.
دوم، آنعده از شهروندان افغانستان که پروندهای در برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا یا یواسآرایپی دارند نیز میتوانند از طریق برنامهی سپاه استقبال حمایت شوند. دستهی سوم از شهروندان افغانستان که میتوانند از طریق این برنامه حمایت شوند، کسانی هستند که خارج از افغانستان اند، اما نه پروندهای نزد برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا دارند و نه اسآیوی. متقاضیان میتوانند برای حمایت به برنامهی سپاه استقبال درخواست دهند.
مانا کشفی گفت که برای واجد شرایط بودن جهت دریافت حمایت از طریق برنامه، پناهجویان باید بیرون از امریکا باشند؛ در کشوری زندگی کنند که ایالات متحده بتواند با آنان مصاحبه کرده و پروندهیشان را بررسی کند. او گفت: «باید حداقل هژدهساله باشند. اگر زیر هژده سال هستند، باید با والدین یا قایم قانونی خود معرفی شوند.»
علاوه بر این، کسانی که از طریق این برنامه مورد حمایت قرار میگیرند، نباید پیش از آن درخواست پناهندگیشان از طریق برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا رد شده باشد.
چه کسانی میتوانند یک پناهجوی افغانستانی را حمایت کنند؟
نخستین گام برای حمایت از پناهجویان افغانستانی از طریق این برنامه تشکیل یک گروه پنج نفری یا بیشتر از آن است. این گروه بهنام «اسپانسرگروپ» یاد میشود. اعضای این گروه باید سن ۱۸ سالگی را تکمیل کرده و شهروند امریکا یا دارندهی گرینکارت (اقامت دائم) باشند و در نزدیکی هم یا در یک شهر زندگی کنند. این افراد سپس میتوانند برای برنامهی سپاه استقبال درخواست بدهند. اعضا پس از تشکیل گروه پنجنفره و ثبت درخواست شان، یک دورهی آموزشی را سپری خواهند کرد.
مانا کشفی گفت که این افراد همچنان باید شرایط جذب سرمایه را داشته باشند و بتوانند دو هزار و ۴۲۵ دالر را برای هر پناهنده تا پیش از رسیدنش به امریکا جمعآوری کنند. او گفت: «برای درخواست باید سندی را ارائه کنند که نشان دهد حداقل شصت درصد این مبلغ یا هزار و ۴۵۵ دالر جمعآوریشده و در یک حساب بانکی موجود است. گفتنی است که این پول مستقیم به پناهندگان داده نمیشود بلکه از این مبلغ باید توسط حامیان پناهندگان برای تهیه وسایل مسکن و تأمین نیازهای اولیهی پناهندگان استفاده شود، تا زمانی که آنان شغل پیدا کرده و بتواند مستقل شوند.»
براساس معلومات مانا کشفی، از زمان ایجاد برنامهی Welcome Corps تا اکنون بیش از ۱۲ هزار درخواستی از پنجاه ایالت امریکا و واشنگتن دیسی به این برنامه بهصورت عموم ارسال شده است و طی یک سال گذشته دو صد نفر از طریق این برنامه به امریکا آمدهاند. ایالتهای مینهسوتا، واشنگتن، کالیفرنیا، تگزاس و اوهایو بیشترین درخواست را به این برنامه ارسال کردهاند.
چگونه میتوان از پناهجویان افغانستانی حمایت کرد؟
مانا کشفی میگوید در حال حاضر دو راه برای حمایت از پناهجویان افغانستانی از طریق برنامهی سپاه استقبال وجود دارد. راه اول این است که حامیان میتوانند در هنگام ثبت درخواست شان به برنامه ذکر کنند که میخواهند یک پناهجوی افغانستانی را حمایت کنند. او گفت: «حامیان میتوانند با پناهندگان افغان که هنوز آنان را نمیشناسند، مطابقت داده شوند. آنان در درخواستیشان میتوانند نوشته کنند که دوست دارند از یک فرد یا خانوادهی افغان حمایت کنند.»
در اینصورت وزارت خارجهی امریکا یک پناهجوی افغانستانی را که پروندهی مهاجرتیاش به امریکا تکمیل شده باشد، به گروه حمایت از برنامهی سپاه استقبال واگذار خواهد کرد.
راه دوم این است که اعضای گروه ایجادشده یک پناهجوی افغانستانی را از قبل میشناسند و میتوانند در درخواستی خود قید کنند که فرد مشخصی را میخواهند حمایت کنند. مانا کشفی گفت که متقاضیان میتوانند افغانستانیهایی را که میشناسند و در حال حاضر پروندهی اسآیوی یا پروندهای در برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا (یواسآرایپی) دارند حمایت کنند.
او گفت: «متقاضیان میتوانند یک افغانی را که میشناسند و در خارج از افغانستان است که نه ویزای اسآیوی دارند و نه پرونده در برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا، حمایت کنند. یک معرفینامه از طرف آن پناهجو به برنامهی سپاه استقبال ارسال کنند و او را به برنامهی سپاه استقبال ارجاع دهند.»
ثبت یا ارسال درخواست به برنامهی سپاه استقبال تضمینکنندهی اسکان مجدد در امریکا نیست. تمام پناهندگانی که از طریق این برنامه حمایت میشوند، فرآیند غربالگری و بازرسی دولت ایالات متحده امریکا را باید پشت سر بگذارند. این فرآیند برای همهی پناهندگان پذیرفتهشده در برنامهی پذیرش پناهندگان ایالات متحده امریکا یکسان است.
پناهندگانی که از طریق برنامهی سپاه استقبال به امریکا میآیند پس از یک سال میتوانند برای اقامت دائم یا گرینکارت درخواست دهند. آنان پس از پنج سال، برای شهروندی امریکا میتوانند درخواست دهند. مزایای دیگر این برنامه برای این افراد این است که به محض ورود به امریکا میتوانند کار کنند و نیازی به درخواست جواز کار نخواهند داشت.