فریبا رضایی، اولین زن جودوکار که به نمایندگی از افغانستان در رقابت‌های المپیک حضور یافت، می‌گوید افغانستان تحت حاکمیت طالبان باید از شرکت در مسابقات المپیک ۲۰۲۴ محروم شود.
او در گفت‌وگو با خبرگزاری رویترز همچنین تأکید کرده است که به زنان افغانستان اجازه داده شود در قالب تیم المپیک پناهندگان در مسابقات شرکت کنند.
رضایی طالبان را گروه خطرناک توصیف کرده و گفته است که اگر کمیته‌ی بین‌المللی المپیک به «آنان اجازه‌ی ورود به المپیک ۲۰۲۴ پاریس در قلب اروپا را بدهد، برای مردم بسیار خطرناک خواهد بود».
کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در پاسخ به پرسشی درباره‌ی درخواست رضایی، به بیانیه‌ی ماه گذشته‌ی جیمز مکلئود، مدیر روابط کمیته‌ی ملی المپیک و همبستگی المپیک اشاره کرده است.
مکلئود در آن زمان گفته بود که کمیته‌ی بین‌المللی المپیک با کمیته‌ی ملی المپیک افغانستان و مقام‌های ورزشی «با هدف لغو محدودیت‌های فعلی دسترسی به ورزش برای زنان و دختران جوان در افغانستان» در حال گفت‌وگو است.
او گفته است که اگرچه کمیته‌ی بین‌المللی المپیک دیدگاه‌ها در مورد تعلیق کمیته‌ی ملی المپیک افغانستان را تأیید می‌کند، اما «انزوای جامعه‌ی ورزشی افغانستان را در حال حاضر رویکرد درستی نمی‌داند».
طالبان ورزش زنان را ممنوع کرده‌اند. پس از حاکمیت طالبان ورزشکاران زن یا از ورزش دست کشیده یا هم از ترس طالبان از کشور فرار کرده‌اند.
کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در پاسخ جداگانه افزوده است تنها ورزشکارانی می‌توانند به تیم المپیک پناهندگان بپیوندند که وضعیت پناهندگی آنان به تأیید آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد رسیده باشد.
رضایی زمانی که ۱۸ سال داشت در مسابقات المپیک ۲۰۰۴ در آتن شرکت کرد و لحظه‌ی تاریخی را برای افغانستان رقم زد.
او که ورزش را یکی از بهترین مسیرهای پیشرفت و ارتقای حقوق زنان می‌دانست پس از بازگشت از آتن در افغانستان ماند و به ورزش حرفه‌ای ادامه داد. رضایی گفت: «من در واقع معتقد بودم که ما فقط از این‌جا پیشرفت خواهیم کرد.»
با این‌حال، روی‌کارآمدن طالبان در آگست ۲۰۲۱ امید او به ارتقای حقوق زنان را نقش برآب کرد.
رضایی افزوده است: «احساس می‌کنم هر کاری که در سال ۲۰۰۴ برای حمایت از حقوق زنان و برابری جنسیتی انجام دادم، همه و همه توسط کمیته‌ی بین‌المللی المپیک، طالبان و افرادی که طالبان را تحمل می‌کنند، از بین رفته است.»
کمیته‌ی بین‌المللی المپیک در سال ۱۹۹۹ کمیته‌ی المپیک افغانستان را به حالت تعلیق درآورد و این کشور از بازی‌های سال ۲۰۰۰ سیدنی محروم شد. پس از سقوط طالبان کمیته کار خود را از سر گرفت.
رضایی که در سال ۲۰۱۱ افغانستان را ترک کرد و در کانادا اقامت گزید، مؤسسه‌ی غیرانتفاعی «زنان، رهبران فردا» را تأسیس کرده و بورسیه‌ی تحصیلی و برنامه‌های آموزشی را برای زنان افغانستان، از جمله ورزشکاران فراهم می‌کند.