کارمندان مراکز تربیه معلم در غور: بی‌سرنوشت و بیکار هستیم

کارمندان مراکز تربیه معلم در ولایت غور می‌گویند که با لغو این مراکز آنان بیکار و بی‌سرنوشت شده‌اند.

این کارمندان که شمار شان به ۵۳ نفر می‌رسند، می‌گویند که از چهار ماه به این‌طرف معاش دریافت نکرده‌اند. آنان کارمندان اداری، تدریسی و اجیران مراکز تربیه معلم غور هستند.

تشکیلات تربیه معلم سال گذشته از ساختار وزارت معارف حذف شد. طالبان گفتند که حذف این تشکیلات تصمیم حکومت پیشین بود.

وزارت معارف طالبان گفته بود که برای تعیینات کارکنان اضافه‌بست‌شده‌ی مراکز تربیه معلم برنامه‌ی منظم روی‌ دست دارد و آنان براساس تحصیل، تجربه و اهداف تعلیمی معارف در بست‌های کادری، تعلیمی، اداری و خدماتی به کار گماشته خواهند شد.

اما منابع از میان کارمندان مراکز تربیه معلم در غور می‌گویند که آنان همچنان بی‌سرنوشت و بیکار هستند.

یک منبع به روزنامه اطلاعات روز می‌گوید که وزارت معارف طالبان به ریاست‌های معارف ولایت‌ها دستور داده است که هیچ کارمند مراکز تربیه معلم بی‌سرنوشت باقی‌نماند و در صورت نبود بست خالی، بست جدید ایجاد کند.

این منبع مدعی است که این دستور در دیگر ولایت‌ها تطبیق شده، اما در غور کارمندان تدریسی، اداری و اجیران پنج مرکز حمایتی تربیه معلم در ولسوالی‌ها و یک ریاست در مرکز این ولایت همچنان بی‌سرنوشت هستند.

به‌گفته‌ی منبع، تا اکنون در دو مرحله شماری از استادان مراکز تربیه معلم تعیین‌ بست شده‌اند. منبع می‌گوید کسانی تعیین‌ بست شده‌اند که ارتباط و واسطه داشتند.

این منبع می‌گوید که اداره‌ی معارف طالبان در غور به خواست کارمندان مراکز تربیه معلم توجه ندارد و با تعصب برخورد می‌کند.

منبع می‌گوید که کارمندان مراکز تربیه معلم غور خواستار پرداخت حقوق زمستانی‌شان که در قبال آن کار و حاضری امضا کرده، هستند.

همچنین به‌گفته‌ی منبع، وزارت معارف طالبان باید در تعیین بست کارمندان و اجیران توجه کند.

منبع گفت که وزارت معارف طالبان به ریاست معارف در غور دستور بدهد که از تعصب دست بردارد و کارمندان تربیه معلم این ولایت را طبق رهنمود تعیین بست کند.

خبرنگار روزنامه اطلاعات روز شکایت این کارمندان را با سخن‌گوی وزارت معارف طالبان در میان گذاشت، اما تا اکنون پاسخ دریافت نکرده است.

براساس آمار، در گذشته ۴۹ مرکز تربیه معلم و ۱۹۸ مرکز حمایتی مرتبط با این مراکز در کابل و ولایت‌ها وجود داشتند.

گفته می‌شود که در مراکز تربیه معلم سه‌ هزار و ۶۰۰ استاد و دو هزار پرسنل اداری و خدماتی کار می‌کردند. روشن نیست که چه تعداد از این کارمندان دوباره تعیین‌ بست شده و چه تعداد بیکار هستند.