بحث انتصاب شکریه بارکزی از سوی دکتر محمد‌اشرف غنی به عنوان رییس کمیسیون اصلاحات انتخاباتی و واکنش یکی از مقام‌های ریاست اجرایی، برایم جالب است. مهم‌ترین دلیل توافق سیاسی اشرف غنی و عبدالله عبدالله برای تشکیل حکومت وحدت ملی، اصلاح نظام انتخاباتی بوده است. از همان روزهای اول، توافق شده که اعضا و رییس این کمیسیون با توافق هردو طرف، یعنی طرف اشرف غنی و عبدالله عبدالله، تعیین خواهند شد. حالا گفته می‌شود که خانم شکریه بارکزی، اصلاً در فهرست افراد پیش‌نهادی برای عضویت و ریاست این کمیسیون نبوده تا روی آن چانه‌زنی برای توافق صورت بگیرد. خدا می‌داند جناب‌شان در چه وضع و حالی بوده که یک دفعه به ذهنش رسیده این وکیل مردم را در ریاست کمیسیون اصلاحات انتخاباتی بگمارد. او از این کارها زیاد کرده و احتمالاً بازهم خواهد کرد. بگذریم…
حالا مسئله‌‌ی اصلی در این نوشته، دلایل و توجیهات باید رییس‌بودن خانم شکریه بارکزی و دلایل رد این بانو برای شایستگی این مقام از سوی آصف آشنا، معاون سخنگوی ریاست اجرایی میباشد. شکریه بارکزی با سبک مخصوص خودش گفته که من رییس این کمیسیونم؛ چون آقای اشرف غنی ریاست مرا امضا کرده است. او که در یک برنامه‌ی تلویزیونی صحبت داشته، خطاب به ملت همیشه بی‌خبر افغانستان گفته که بلی! همان امضایی که دکتر عبدالله را رییس اجرایی ساخته، همان امضا مرا رییس کمیسیون اصلاحات انتخاباتی مقرر کرده است. بناءً احدی حق ندارد مقابل من سخن راست یا ناراست بگوید. (یکی نیست بگوید که بگیر خوده که تفنگچه‌ات می‌افته) والا!
بعد آصف آشنا از مقام معاون سخنگوی ریاست اجرایی نوشته که خانم بارکزی فراموش کرده که خود اشرف غنی با امضای دکتر عبدالله در سمت فعلی‌اش منصوب شده، حتا اگر خود دکتر عبدالله هم با امضای اشرف غنی، رییس اجرایی تعیین شده باشد. سخن هردو طرف را می‌توان بسط داد. انتخابات پارسال گذشت. جار و جنجال‌هایش تا هنوز ادامه دارند. میزان تقلب و تداخل در انتخابات را تقریباً همه می‌دانیم. نیازی نیست پیرامون تقلب و تداخل حضرات برای رقم‌زدن نتیجه‌‌ی انتخابات خلاف آن‌چه بود، بپیچیم. گذشته‌ی سیاسی خانم بارکزی نیز کماکان معلوم است. حداقل در دوران انتخابات ریاست جمهوری و کارزار انتخاباتی ستادها. او که یکی از حامیان اشرف غنی و توجیه‌گران فعالیت‌های ستاد تحول و تداوم بود، حالا شاید به پاس همان فعالیت‌ها و خدماتش، به عنوان رییس کمیسیون اصلاحات انتخاباتی از سوی اشرف غنی منظور می‌شود. شاید هم دلیل انتصاب او فراتر از این حرف‌هاست و ما ملت همیشه بی‌خبر، بی‌خبریم. حتا اگر گذشته‌ی وابستگی او را در نظر نگیریم، خود او به‌خوبی اثبات می‌کند که شایسته‌‌ی این سمت نیست. مثلاً ایشان برای اقناع طرف اشرف غنی (ریاست اجرایی) و مهم‌تر از همه، برای اقناع ملت روی پرده‌ی تلویزیون با دماغ ارتفاع‌آسای خویش می‌گوید که من برای توجیه حضورم در مسند ریاست کمیسیون اصلاحات انتخاباتی، امضای اشرف غنی را دارم. یعنی گور پدر هرچه توافق سیاسی است و گور پدرکلان هر کسی که مرا به عنوان رییس قبول ندارد.
خیلی خوب. تشکر خانم بارکزی! من که شخصاً درایت شما را کشف کردم. مطمئنم اگر شما عنوان ریاست این کمیسیون را به دست آرید و بتوانید اعمال صلاحیت و سیاست کنید، قوانین انتخاباتی یا نظام انتخاباتی بدون شک چنان اصلاح خواهند شد که صاحب امضا می‌خواهد، نه آن‌گونه که باید اصلاح شود. اصلاً گور پدر نظام انتخاباتی افغانستان! چرا؟ چون در هر صورتش تا زمانی که حق با اشرف غنی و جناب شما (خانم بارکزی) باشد، ما می‌ترسیم که بعدها شما دوسیه زیر بغل‌تان باشد، مثلاً یک روز در شاه دوشمشیره یک موتر لوکس را با زور ترافیک متوقف کنید و امضا بکشید که این موتر از شماست. یا در ماه رمضان به یخ‌چال‌فروشی بروید، امضا بکشید که فلانی یخ‌چال بزرگ که سیزده سیر خربوزه گنجایش دارد، مال شماست. نگو که در حد این کارها خودت را سبک نخواهی کرد. این وقاحتی را که حالا با داشتن یک امضا از خود صادر می‌کنی، آماد‌‌گی تو را برای هر کاری نشان می‌دهد. شرکت‌های بزرگ و املاک سکته‌افزای دیگران را نگفتم، خیر است شما ببخشید!
جواب آقای آشنا هم چنین بود: این‌که خانم بارکزی درس خوانده و میلیاردها بار باورهایش را نسبت به ارزش‌های دموکراتیک به طرف مردم شلیک کرده، بر همگان معلوم است. ما هم منکرش نیستیم. اما قربان بروم خدا را با چنین بنده‌هایش. ما یک هفته پیش ایشان را رد کردیم و گفتیم که بنا به دلایلی مشخص، قبولش نداریم. ایشان بعد از یک هفته روی پرده‌ی تلویزیون آمده و هی تأکید می‌کند که امضا دارد. برو همشیره! اگر دکتر عبدالله با امضای اشرف غنی رییس اجرایی شده، خود اشرف غنی هم با امضای دکتر عبدالله رییس جمهور شده. خوب می‌فهمی که شرط توافق سیاسی هردو محترم هم اصلاح نظام انتخاباتی بود و از همان روزهای اول قرار شد هر عضو این کمیسیون در صورتی عضویت این کمیسیون را به دست خواهد آورد که مورد توافق هردو طرف باشد. با وجودی که این را می‌فهمی، نمی‌فهمم چه خوردی که باز هم شله هستی. تو که یک هفته قبل از سوی ما رد شدی، پس بی‌خود زور نزن! ما (هردو طرف) این‌جا کلی آدم فهرست کردیم که روی عضویت آن‌ها با هم مذاکره کنیم. تو که اصلاً در فهرست اولیه هم نیستی! برو خدا روزی‌ات را جای دیگری حواله کند.
اما انگار نه انگار، امضای اشرف غنی بمب هسته‌ای است و هرکسی که آن را با خود داشت، برگ برنده‌ی بازی هم دست اوست. به نظر شما، شما احتمالاً از خصوصیات و توانایی‌های خانم بارکزی بیش‌تر از من آگاهید، این لگد زدن در قدم اول به شعور خود خانم بارکزی و در قدم بعدی لگدزدن به دماغ مردم نیست؟ یعنی آن‌هایی که رای مردم را به سخره گرفتند، باز هم باید مملکت را با تمام محتوایش به سخره بگیرند؟ حق دارند؟ خدا می‌داند برای چه چیزهای دیگر امضا گرفته، ما که از صدور امضا خبر نمی‌شویم.