منبع: دیپلمات ترجمه :عبدالواحد فاضلی
دو هفته بعد از رای عدم اعتماد هفت وزیر حکومت وحدت ملی، پارلمان افغانستان از اشرف غنی خواست تا به تصمیم پارلمان احترام بگذارد. زمانی‌که پارلمان درحال استیضاح گروهی وزیران بود، غنی از وزیران برکنار شده خواست تا به کارشان ادامه بدهند. حال آن‌که این کش و قوس و جنگ بین قوه‌ی مجریه و مقننه که کشور را منشعب کرده، فقط یک جنبه‌ی نزاع در حکومت افغانستان است.
در طول یک هفته پارلمان افغانستان هفت وزیر (وزارت خارجه، وزارت کار و امور اجتماعی، وزارت تحصیلات، وزارت ترانسپورت، وزارت فواید عامه، مخابرات و معارف) را سلب صلاحیت کرد. همچنین 9 وزیر دیگر رای اعتماد گرفتند که بیشتر وزیرانی اخراج شده در اوایل هفته استیضاح شدند.
همان‌طور که توماس روتیگ در بررسی‌هایش از افغانستان بیان می‌کند، چندین سطح کشمکش و نزاع (در دولت) وجود دارد. کشمکش و نزاع بین اشرف غنی و رییس اجراییه عبدالله عبدالله و نیز متحدانش درسراسر افغانستان، کشمکش و نزاع بین دولت و پارلمانی که به نظر آماده برای پایبندی به قانون اساسی باشند و این زمانی است که مشروعیت دولت وحدت ملی فقط در کاغذ مانده است (حکومت مشروعیت خود را از دست داده است)، به علاوه شکاف‌های سیاسی در قسمت‌های مختلف (در یک نمونه حزب جمعیت) اگرچه در سیاست افغانستان بسیار معمول است، اما با این حال می‌تواند مخرب باشد. روتیگ فهرست بندی کرده است که در مجموع از وزیران و کسانی که آن‌ها را کاندید کردند، سه وزیرکاندید شده از طرف داکتر عبدالله و چهار وزیر کاندید شده از طرف اشرف غنی، رد صلاحیت شدند. دولت در تقسیم‌بندی مقامات بلندپایه در کشور به دنبال تقسیم 50/50 و کسب توازن در وزیران است. به نظر می‌رسد پارلمان به‌صورت آگاهانه این موضوع را هم در رد صلاحیت کردن وزیران مد نظر داشته است.
ظاهراً توجیه استیضاح دسته‌جمعی وزیران دولت وحدت ملی عدم توانایی آنان در مصرف 70 درصد بودجه‌ی انکشافی بود. کابل در سراسر جهان به حمایت مالی (کشورهای مختلف) و عدم توانایی وزیران برای مصرف پول برای مشکلات اساسی (کشور) مشهور است. وزیران افغانستان کمتر براساس موثریت و مدیریت انتخاب می‌شوند. (در افغانستان) رشوه دادن و قانع کردن متحدان با قرار دادن آن‌ها در پست‌های مهم بسیار شایع است. فکور بهشتی یک عضو پارلمان، ناامیدی پارلمان را بیان می‌کند: «با وجود این‌که یک جنگ علیه تولیدات خشخاش و قاچاق مواد مخدر وجود دارد، اما ما هیچ نشانه‌یی از حکومتداری خوب در افغانستان نمی‌بینیم و شما می‌توانید سطح بالایی از فساد را در این حکومت ببینید.»
روتیگ ادامه می‌دهد، به نظر می‌رسد که پشت همه‌ی این مسائل توطئه‌یی در کار باشد. مخصوصاً در ارتباط با جمعیت اسلامی، یک حزب سیاسی افغانستان که به‌وسیله‌ی صلاح الدین ربانی اداره می‌شود. روتیگ به شکاف و گسستگی عمیق در افغانستان اشاره می‌کند. (به‌طور خلاصه و نمونه شکاف‌ها با جمعیت و این‌که چطور این پروسه ادامه پیدا می‌کند.) اما به ساده‌ترین آن می‌توان به وزیران رد صلاحیت شده اشاره کرد که چطور با آن‌ها مانند مهره‌های شطرنج رفتار می‌شود.
با همه‌ی این سیاست بازی‌ها آسان است تا ببینی چرا افغان‌ها و متحدان افغانستان در حالت سردرگمی و ناامیدی به سر می‌برند و هیچ پایان واقعی در آن دیده نمی‌شود همان‌طور که روتیگ اشاره می‌کند، دادگاه عالی باید از اشرف غنی طرفداری کند و این استیضاح‌ها را باطل نماید، پارلمان هم در آینده با تحرک کمتر با قوه‌ی مجریه همکاری خواهد کرد و این درحالی است که در این روزها پارلمان در حال بررسی و رای‌گیری برسر بودجه‌ی سال 2017 است. البته این می‌تواند نتیجه‌ی دیگری هم داشته باشد. اگر دادگاه عالی از پارلمان طرفداری نماید اشرف غنی و عبدالله نیاز دارند تا همه‌ی پروسه را از اول شروع کنند و با یکدیگر مذاکره نمایند تا پست‌های خالی را دوباره پرکنند. پارلمان هم صلاحیت آن‌ها را بررسی خواهد کرد (و بار دیگر بر سر وزیران رای گیری خواهد شد) و همه‌ی این پروسه‌ی مزخرف ادامه خواهد داشت.