سازمان بین‌المللی کار با ارائه‌ی گزارشی از وضعیت زندگی برگشت کنندگان، خواستار بهبود وضعیت کار و معیشت عودت کنندگان شد. براساس این گزارش، عودت کنندگان نیاز شدیدی به بهبود معیشت دارند. در گزارشی که از سوی سازمان بین‌المللی کار تهیه شده، آمده است که عودت کنندگان شغل موقت و غیرمصئون دارند. این گزارش در اختیار کمیشنری عالی پناهندگان سازمان ملل متحد قرار گرفت تا در رابطه به کار عودت کنندگان تصامیمی اتخاذ کند.
هیدکی کاگوهاشی، نماینده‌ی سازمان بین‌المللی کار در افغانستان روز سه‌شنبه، 26 قوس 1392 در یک کنفرانس خبری در کابل گفت: «اساسا پیام ما این است که ما یک راه‌حل در این مورد نداریم. ما اشکال مختلف راه‌حل‌ها و حمایت‌ها را در این زمینه لازم داریم».
مسئولان این سازمان تأکید کردند که عودت کنندگان یا کار ندارند یا هم کارهای کوتاه‌مدت دارند که نمی‌تواند پاسخ‌گوی نیازمندی‌های زندگی آن‌ها باشد. سازمان بین‌المللی کار تأکید کرد که دولت و تمام نهادهای کمک کننده در این راستا توجه کنند.
براساس گزارش سازمان بین‌المللی کار، تنها 26 درصد عودت کنندگان توانسته‌اند کاری برای‌شان پیدا کنند، در حالی که 74 درصد دیگر بازگشت کننده‌ها بی‌کار‌ند و برای پیدا کردن کاروبار دیگر به کشورهای همسایه مهاجرت می‌کنند. در گزارش این سازمان آمده است، کاری که از طریق پروژه‌های کوتاه‌مدت برای برگشت کننده‌ها مهیا شده، موقتی و ناپایدار هستند، بنا‌براین، باید تلاش شود تا برگشت کنندگان کارهای دایمی داشته باشند.
معروف قادری، رییس اتحادیه‌ی کارگران افغانستان در این کنفرانس گفت که عودت کنندگانی که برای کار به ایران و پاکستان می‌روند، در شرایط بسیار دشواری کار می‌کنند و حتا برای آن‌ها مواد مخدر داده می‌شود: «نگرانی ما این است که کارگرانی که به کشورهای همسایه می‌روند، از جانب کارفرماها برای‌شان تریاک داده می‌شود تا کار دو روز را در یک روز بالای آن‌ها انجام دهند. حالا زیر پل‌ها پر است از معتاد».
براساس آمار سازمان بین‌المللی کار، 77 درصد مردم افغانستان کار می‌کنند، ولی کار آن‌ها کوتاه‌مدت و آسیب‌پذیر است. هم‌چنین 48.2 درصد کارگران در افغانستان کار درستی ندارند و مزدی که می‌گیرند، نمی‌توانند با آن مخارج زندگی‌شان را تأمین کنند.
آقای قادری گفت، تا زمانی که برای بازگشت کنندگان کار دایمی در فابریکه‌ها و معادن پیدا نشود، مشکل آن‌ها با کارهای کوتاه‌مدت حل نخواهد شد: «تقاضای ما این است که اشتغال پایدار را در سکتورهای معدن و زراعت ایجاد کنند. در شغل‌های موقتی هیچ‌کس مصئونیت ندارد». براساس ارقام سازمان بین‌المللی کار، 7.1 درصد مردم افغانستان بی‌کار‌ند و به باور مسئولان این سازمان، نرخ بیکاری در افغانستان قابل نگرانی نیست. براساس این گزارش، عودت کنندگان به دلیل نبود کار در روستاها، این مناطق را ترک می‌کنند و به شهرها روی می‌آورند که این مسئله سبب تضعیف زراعت و زندگی روستایی می‌شود. «دویچه وله»
