با وجود نگرانی در مورد کاهش کمک‌های توسعه‌ای و ملکی به افغانستان، سازمان آلمانی کمک به گرسنگان جهان گفته است که خروج نیروهای ناتو فعالیت‌هایش را به مخاطره نمی‌اندازد. این سازمان به فعالیت‌هایش در افغانستان ادامه می‌دهد.
کلاوس لوهمن، رییس پروژه‌های سازمان کمک به گرسنگان جهان در برابر خبرنگاران در برلین از تصحیح برخی کلیشه‌ها در مورد افغانستان شروع می‌کند. او که از سال 2007 به این‌سو در کابل کار می‌کند، شرح می‌دهد که افغانستان صرفاً «بمب، برقع، خشونت و جنگ» نیست، بلکه تغییرات مثبت زیادی در این کشور دیده می‌شوند.
ماتیاس موگه، رییس برنامه‌های سازمان آلمانی کمک به گرسنگان جهان با تکان دادن سر صحبت‌های همکارش را تأیید می‌کند. او می‌گوید، هرچند کشت کوکنار در افغانستان افزایش یافته است، اما در ده سال گذشته پیشرفت‌هایی در بخش‌های تهیه‌ی آب آشامیدنی، مصئونیت غذایی، خدمات صحی و آموزشی وجود داشته است. سازمان غیردولتی کمک غذایی جهان از سال 1992 به این طرف در افغانستان دفتر دارد و تصمیم دارد که فعالیت‌هایش را در این کشور ادامه دهد.
سازمان کمک به گرسنگان جهان روز پنج‌شنبه (26 جدی/ 16 جنوری) در یک کنفرانس خبری خواستار ادامه‌ی کمک‌های توسعه‌ای به افغانستان بعد از خروج نیروهای ناتو در پایان سال جاری شد. به گفته‌ی ماتیاس موگه، این سازمان برای سال 2014 و بخشی از 2015 پول در دسترس دارد. با توجه به کاهش شدید کمک‌های توسعه‌ای ایالات متحده‌ی امریکا و دیگر کشورها، مسئولان سازمان کمک به گرسنگان جهان نگران‌اند که مبادا حکومت آلمان نیز کمک‌هایش به افغانستان را کاهش دهد. به گفته‌ی آن‌ها، «برای تأمین ثبات در افغانستان به تلاش‌ها و منابع بزرگی نیاز است». ماتیاس موگه خواستار تعهد به کمک به افغانستان برای ده سال دیگر است.
«شبح شبکه‌ی امنیتی»
به گفته‌ی موگه، در کنار کمک‌های ملکی نیاز به تلاش‌های حکومت افغانستان است تا سازمان کمک به گرسنگان جهان بتواند به فعالیت‌های خود در این کشور ادامه دهد. پیش از همه او نیازهای بزرگی در بخش‌های تأمین حاکمیت قانون و مبارزه با فساد می‌بیند. رییس برنامه‌های این سازمان کمکی می‌گوید که حتا اگر وضعیت امنیتی خطیر هم باشد، بعد از خروج نیروهای بین‌المللی در فعالیت‌های این سازمان در ابتدا تغییری به وجود نمی‌آید. به گفته‌ی او، مهم این است که از سوی نیروهای داخلی افغانستان حمایت شود. او اطمینان می‌دهد که در حال حاضر هیچ‌خطری متوجه کارمندان این سازمان که در شرق و شمال افغانستان و همچنان کابل کار می‌کنند، وجود ندارد.
ماتیاس موگه به این باور است که زمینه‌ی فعالیت این سازمان امدادی در آینده نیز چنین میباشد. دلیل اطمینان او روش کار این سازمان است که به نام «استراتژی پذیرش» یاد می‌شود. براساس این روش، کارمندان این سازمان تطبیق پروژه‌های کمکی را با توافق همه‌ی جوانب محلی، به‌شمول سیاست‌مداران، جنگ‌سالاران یا سردسته‌های طالبان به پیش می‌برند. بخش‌های اصلی کار این سازمان را پروژه‌های آب‌رسانی، توسعه‌ی روستایی و کمک‌های عاجل تشکیل می‌دهند.
با وجود این، کلاوس لوهمن می‌گوید، برای آن سازمان‌های غیردولتی که برای بهبودی حقوق زنان کار می‌کنند، تهدیدهای دیگری وجود دارند. همچنان کارمندان زن سازمان کمک به گرسنگان جهان نیز در برخی ولایت‌ها به‌ندرت می‌توانند دفتر را ترک کنند، زیرا با وجود همه‌ی بهبودی‌ها، تهدیدها علیه کارمندان زن مؤسسات هنوز زیادند.
سازمان کمک به گرسنگان جهان با چشم‌داشت از گیرد مولر، وزیر جدید کمک‌های توسعه‌ای آلمان، خواستار استقرار یک «امنیت شبکه‌ای» است که براساس آن، سازمان‌های کمکی فعالیت‌های خود در کشورهای در حال منازعه و بحران را با نیروهای نظامی و دیپلماتیک هم‌آهنگ می‌سازند. موگه در عین زمان انتقاد می‌کند که در سال‌های گذشته سازمان‌های امدادی تلاش کرده‌اند در همکاری نزدیک با نیروهای نظامی کار کنند. او به این باور است که همکاری میان نظامیان و سازمان‌های کمکی هرگز وجود نداشته باشد، زیرا چنین چیزی کارمندان امدادی را با خطر مواجه می‌سازد. موگه می‌افزاید که به این دلیل، در مورد «شبح شبکه‌ی امنیتی» باید تجدید نظر شود. «دویچه وله»
