منبع: Examiner
نویسنده: John M. Curtis
برگردان: حکیم پژوه
حامد کرزی، رییس جمهور 56 ساله‌ی افغانستان چندی است که در تلاش برای دست‌یابی به موافقت‌نامه‌ی امنیتی، قبل از خروج ایالات متحده‌ی امریکا در پایان سال روان میلادی، با گفت‌وگوهای محرمانه با به اصطلاح دشمنانش، بازی دو طرفه‌ای را راه انداخته است.
کرزی که از امضای موافقت‌نامه‌ی دوجانبه‌ی امنیتی با رییس جمهور اوباما هراس دارد، عمدا از امضای آن سرباز زده است و ایالات متحده‌ی امریکا را علیه طالبان به بازی گرفته است. پیش از این‌که طالبان سر او را بر سر چوب قرار دهد، او باید بازی با ایالات متحده‌ی امریکا را متوقف ساخته و موافقت‌نامه‌ی امنیتی را به امضا برساند. در نبود موافقت‌نامه‌ی امنیتی، دیری نخواهد پایید تا نهادهای امنیتی کنونی او فرو بپاشند.
بعد از عملیات آزادی‌بخش 7 اکتوبر سال 2001، کمتر از یک‌ماه بعد از حمله‌ی یازده سپتامبر، نیروهای امریکایی راهی جنگ افغانستان شدند تا طالبان را به خاطر کمک به اسامه بن لادن و ارائه‌ی تسهیلات به او مجازات کنند. مقام‌های امریکایی می‌دانستند که طالبان با حمله‌ی یازده سپتامبر هیچ‌ربطی نداشتند.
آقای کرزی بعد از راندن طالبان از کابل توسط امریکایی‌ها در 12 نوامبر سال 2001، در 11 سپتامبر همان سال به عنوان یک دست‌نشانده به قدرت رسید. طالبان که در پی جنگ‌های داخلی علیه اتحاد شمال، «جبهه‌ی متحد» به رهبری احمد شاه مسعود (جنگ‌جوی آزادی‌خواه ضد‌اتحاد شوروی)، در 27 سپتامبر 1996 به قدرت رسیده بودند، قوانین سخت اسلامی را بر افغانستان تحمیل کردند.
احمد شاه مسعود توسط نیروهای وابسته به رهبر طالبان (ملا محمد عمر) در 8 سپتامبر سال 2001 کشته شد، طالبان جنگ چریکی دست اول را در روزهای جنگ علیه اشغال شوروی سابق در افغانستان بین 24 د‌سامبر 1979 تا 15 فبروری 1989 آموخته‌اند.
مسعود برخلاف عمر بعد از سال‌ها حاکمیت قوانین سرکوب‌گر اسلامی، نسبت به زنان دید بهتری داشت. عمر بعد از تقریبا ده سال جنگ در کنار مسعود و علیه اشغال اتحاد شوروی سابق و از دست دادن تقریبا 90 هزار جنگ‌جوی مجاهد، سرانجام مسعود را به قتل رساند تا مطمئن شود که افغانستان به دست طالبان خواهد افتاد.
گفت‌وگوهای محرمانه‌ی اخیر کرزی با برادران طالبش نشان می‌دهد که برای بقای خودش با هر طرفی بازی خواهد کرد. بعد از اعلام خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان در اواخر سال روان میلادی، پایان دادن به حکومت کرزی برای طالبان زمان زیادی را در بر نخواهد گرفت.
آقای کرزی که سال‌ها به ایالات متحده‌ی امریکا اجازه داده است طالبان را در در ولایت جنوبی قندهار دنبال کند، طالبان سرانجام به او خواهند رسید، آن‌گونه که به مسعود رسیدند. کرزی در مصاحبه‌ای با روزنامه‌ی نیویارک تایمز با وانمود کردن این‌که گویا موفق به پیشرفت شده است، گفت: «دوماه گذشته بسیار مثبت بوده است». کرزی با تأخیر در امضای موافقت‌نامه‌ی دوجانبه‌ی امنیتی بعد از جنگ با واشنگتن، امیدوار است که از طالبان امتیاز بگیرد.
رییس جمهور اوباما جنرالانی مانند جنرال جوزف دانفورد، جنرال لوید آستین و ویلیام مک ریون را فراخواند تا بر آقای کرزی برای امضای موافقت‌نامه‌ی دوجانبه‌ی امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده‌ی امریکا اعمال فشار کنند. کرزی که از یک موافقت‌نامه‌ی احتمالی بلوف می‌زند، در زمینه‌ی استفاده از ارتش ایالات متحده‌ی امریکا برای بقای خود هیچ‌انتخابی ندارد. کرزی در ماه فبروری گذشته از امضای موافقت‌نامه‌ی دوجانبه‌ی امنیتی با ایالات متحده‌ی امریکا که به نیروهای امریکایی از آسیب‌های احتمالی مصئونیت خواهد داد، خود‌داری کرد. آقای کرزی هم‌چنین بر خواست طالبان در زمینه‌ی رهایی زندانیان که در اسارت امریکایی‌ها قرار دارند، تأکید کرده است. ایمل فیضی، سخن‌گوی رییس جمهور کرزی گفت: «این گروه‌ها با موقف آقای کرزی در مورد موافقت‌نامه‌ی امنیتی و سخنرانی‌های پس از آن تشویق شده‌اند». وی در ادامه افزود: «دو ماه گذشته بسیار مثبت بوده است».
از زمانی که آقای کرزی در 22 د‌سامبر سال 2001 به قدرت رسیده است، تا کنون شکایت‌های معتبری وجود دارند که وی به طالبان در مورد تحرکات نظامی ایالات متحده‌ی امریکا هشدار داده است. فرماندهان ارتش ایالات متحده‌ی امریکا برای این‌که اطلاعات استخباراتی را با کرزی شریک نمی‌ساختند، دلیل خوبی داشتند. برخی از مقام‌های ایالات متحده‌ی امریکا باور دارند که آقای کرزی پیش‌نهادهایش را به مقام‌های غیر‌واقعی طالبان ارائه کرده است.
صرف نظر از این‌که بعد از خروج ایالات متحده‌ی امریکا از افغانستان برای کرزی چه اتفاقی رخ خواهد داد، ایالات متحده باید از تعقیب دکتورین دموکراتیزه کردن شرق میانه بیاموزد. تمام تلاش‌ها در راستای تحمیل دموکراسی-به سبک امریکایی- به‌ویژه در نوار غزه و قاهره نتیجه‌ی معکوس داده است.
انتخابات در هر دو کشور، واگذاری حکومت به حماس و اخوان‌المسلمین را در پی داشته است. ایالات متحده‌ی امریکا که از انتخابات آزاد حمایت می‌کند، سختی تحمیل انتخابات آزاد را در صورتی که نتیجه‌ی آن توسط گروه‌های سازمان یافته‌ی دهشت‌افگنی تعیین شود، درک می‌کند.
در حالی که غزه توسط حماس و مصر توسط حکومت نظامی کنترول می‌شود، به نظر می‌رسد که دموکراسی مسایل را در خاور میانه بدتر ساخته است. تداوم حضور نیروهای امریکایی در افغانستان نیروها و دارایی‌های ایالات متحده را با خطر مواجه می‌سازد.
در حالی که محافظه‌کاران به خاطر خروج قبل از وقت از عراق و افغانستان مقصر دانسته می‌شوند، اوباما می‌تواند قناعت مردمش را برای پایگاه‌ها و حضور ارتش این کشور در افغانستان به دست بیاورد. این در حالی است که از 7 اکتوبر سال 2001 تا کنون 2309 تن از نیروهای امریکایی در افغانستان جان داده‌اند و مشکل است که بر مشارکت بیش‌تر ایالات متحده‌ی امریکا تأکید کنیم.
بازی کنونی کرزی با طالبان تمایل او را به پیوستن با برادران پشتونش که در قندهار مستقر هستند، بعد از اعلام خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، ثابت می‌کند. با توجه به وفاداری دوگانه‌ی آقای کرزی، اوباما باید در زمینه تصمیم جدی اتخاذ کند. پس از سال‌ها مباهات آقای کرزی در مورد خدمات امنیتی خود و اخیرا معامله‌های پنهانی‌اش با طالبان، اکنون زمان آن است که ایالات متحده از افغانستان خارج شود.
