اطلاعات روز: سازمان بین‌المللی حمایت از کودکان اعلام کرده است کودکان افغانستان که امروز (دوشنبه، 15 میزان/ 7 اکتبر) 18 ساله می‌شوند، تمامی عمرشان را در جنگ سپری کرده‌اند.
در اعلامیه‌ی این سازمان که به مناسبت آغاز هجدهمین سالگرد آغاز درگیری میان نیروهای ائتلاف و طالبان به نشر رسیده، از طرف‌های درگیر خواسته شده است که جنگ بر کودکان را متوقف کنند.
براساس اعلامیه، در 18 سال گذشته روزانه 20 میلیون کودک با ترس شنیدن شلیک‌های اسلحه، انفجار بمب‌ها و یا هم از دست‌دادن اعضای بدن در راه مکتب از خواب بیدار می‌شده‌اند.
سازمان بین‌المللی حمایت از کودکان گفته است که تنها بین سال‌های 2015 الی 2016 میلادی بیش از 12 هزار و 500 کودک در افغانستان کشته و زخمی شده‌اند. همچنان در این مدت 274 کودک به عنوان سرباز استخدام و یا نقش حمایت‌کننده برای جنگ‌جویان داشته‌اند.
به نقل از اعلامیه، بیش از 3.7 میلیون کودک افغان در نتیجه‌ی جنگ از رفتن به مکتب باز مانده‌اند که 60 درصد آن‌ها را دختران تشکیل می‌دهند. همچنان این سازمان گفته است که تنها در سال 2018 میلادی، 700 مکتب در اثر خشونت‌ها بسته شده است.
سازمان بین‌المللی حمایت از کودکان در ادامه گفته است که 3.8 میلیون کودک افغان به کمک‌های بشری نیازمند دارند که از این جمله 600 هزار آن‌ها به سوءتغذیه حاد گرفتارند.
به گفته‌ی این سازمان، بیش از هشت‌هزار غیرنظامی بین سال‌های 2014 و 2018 میلادی قربانی انفجارهای مواد منفجره و ماین‌های مقناطیسی شده‌اند که 84 درصد آن را کودکان تشکیل می‌دهند.
از سویی هم تنها در سال جاری میلادی 280 هزار نفر خانه‌های‌شان را به‌خاطر ادامه‌ی خشونت‌ها ترک کرده‌اند که نیم آن کودکان هستند.
در همین حال، اونو وان منین، رییس بخش افغانستان سازمان بین‌المللی حمایت از کودکان گفته است: «تصور کنید ۱۸ سال دارید و به جز از جنگ و درگیری هیج چیز دیگر را ندیده‌اید. زندگی روزمره در افغانستان با انفجار و انتحار رقم خورده. کودکان از ترس انفجار به مکاتب نمی روند، والدین‌شان از زنده برگشتن کودکان‌شان مطمیین نیستند و شما هم نمی‌دانید که در آخر روز زنده به خانه بر می‌گردید یانه. تنها در ماه آگست ۲۰۱۹ حد اقل ۷۴ نفر کشته شده‌اند. این آمار تکان‌دهنده است.»
در اعلامیه‌ی این سازمان تأکید شده است که زمان توقف جنگ بر کودکان فرارسیده و در صورت نقض قوانین بشری که کودکان از آن رنج می‌برند، باید تحقیق همه‌جانبه صورت بگیرد تا عاملان پاسخ‌گو نگهداشته شوند.
از جامعه جهانی نیز خواسته شده است که نباید فراموش کنند که این کودکان به کمک‌های صحت روانی و آموزشی نیاز دارند تا احساس آرامش و مصونیت کنند.