خبر خودکشی مردی در کابل به‌دلیل فقر و نداری تکان‌دهنده است. این رویداد زنگ خطری است که به صدا درآمده است. در کابل بیش از دو هفته است که به‌دلیل شیوع ویروس کرونا مقررات منع رفت‌وآمد و برنامه قرنطین اعمال می‌شود. به‌دلیل تعطیلی کارها و بسیاری از مشاغل درصد زیاد مردم در معرض تهدید جدی گرسنه‌ماندن قرار گرفته‌اند. خطر گرسنه‌ماندن مردم در اوضاعی که فعالیت‌های اقتصادی تعطیل شده، نگرانی جدی است. این نگرانی تنها محدود به پایتخت نمی‌شود. خطر جدی و فراگیر است. بیش از نصف مردم افغانستان با مشکلات اقتصادی شدید مواجه‌اند.
مردی که دو روز پیش خودکشی کرد، کارمند اداره احصاییه بوده است. افرادی که از نزدیک با او شناخت داشتند، می‌گویند به‌دلیل تنگ‌دستی و تأخیر در پرداخت معاش خودکشی کرده است؛ روایتی که مسئولان اداره احصائیه آن را رد می‌کند. این رویداد را حکومت باید به‌گونه‌ی جدی بررسی کند. اگر ثابت شود که دلیل خودکشی این کارمند دولت فقر و نداری و پرداخت‌نشدن معاش‌اش بوده، مسئول اصلی مرگ این شهروند به‌‌صورت مستقیم حکومت است و باید خسارت مرگ او را بپردازد. اگر حکومت نمی‌تواند برنامه‌ی بزرگ کمک به شهروندان آسیب‌پذیر را عملی کند و ممکن است این ناتوانی را به هر دلیل توجیه کند، اما پرداخت‌نشدن معاش کارمندان دولتی در وضعیتی که به آن نیاز دارند، توجیه‌پذیر نیست. این کار به معنای بی‌توجهی مطلق حکومت به مردم است. باید با مسئولان که در پرداخت به‌موقع معاش کارمندان تعلل کرده، برخورد جدی شود.
این روزها برای مردم افغانستان روزهای سختی است. مهم‌ترین دشواری مردم فقر است. در روزهای که خطر مبتلاشدن به ویروس کرونا مردم را تهدید می‌کند، صدها کارگر از روی ناگزیری برای یافتن کار و ترس از گشنه‌ماندن، سر فلکه جمع می‌شوند. در این اوضاع همه مسئولیت دارند که نگذارند مردم آسیب‌های مضاعفی را تجربه کنند. حکومت وظیفه دارد که برنامه‌ی کمک به شهروندان آسیب‌پذیر جامعه را با یک میکانیزم روشن و سریع روی دست بگیرند. این کار با سیاست فریب و شعار نمی‌شود. حکومت در مدیریت بحران کرونا و کمک به افراد آسیب‌پذیر جامعه ضعیف عمل می‌کند. اگر فردا یک شهروند دیگر به‌دلیل فقر و نداری مجبور به خودکشی شود، این بزرگ‌ترین شرمساری برای حکومتی است که مدعی بهترین مدیریت بحران کرونا در کشورهای منطقه است. در این اوضاع، فراتر از حکومت، دست‌گیری از نیازمندان جامعه مسئولیت اخلاقی مردم هم است. نهادهای خیریه، تاجران و افراد متمول جامعه و هر کس به قدر توان خود کمک کنند و نگذارند کسی به‌دلیل فقر مجبور به کاری شود که انسانی نیست. مردم افغانستان می‌توانند این فصل دشوار را با همدلی و رواداری پشت سر بگذارند.
افغانستان روزهای دشواری پیش رو دارد. بحران کرونا در کشور هر روز بیش‌تر دهن باز می‌کند. میزان افراد مبتلا به کرونا از مرز 700 نفر فراتر رفته است. تقریبا ویروس کرونا در تمام ولایت‌های افغانستان رسیده است. از این‌رو، انتظار مردم این است که حکومت برای روزهای دشوار از همین حالا برنامه‌ریزی دقیق کنند؛ برنامه‌ای که حکومت در حال حاضر دارد، در برابر موج بزرگ‌تری از شیوع ویروس کرونا پاسخ‌گو نیست. در واقع همین حالا نیز پاسخ‌گو نیست. اما اگر وضعیت مدیریتی به همین منوال باقی بماند، در روزهای آینده اوضاع بدتر خواهد شد. بنابراین، هم مردم و هم حکومت برای روزهای دشوار‌تری آماده باشند. بدون شک مواجه‌شدن با روزهای سخت، برنامه‌ریزی حکومت و همدلی مردم را می‌طلبد.
+++
«کمپین همدلی: کرایه خانه قانونا نصف شود» در روزهای دشواری که همه درگیر ویروس کرونا یا COVID-19 هستیم، برای گسترش همدلی، همکاری و همدردی میان مردم و به‌ویژه میان مالک و مستأجر راه‌اندازی شده است. در این کمپین از مالکان خانه‌های مسکونی می‌خواهیم که با همدلی و همیاری، از ماه حمل تا پایان وضعیت کنونی، کرایه ماهوار را کم کنند. حامیان این کمپین درحالی‌که می‌دانند شماری از مالکان پیش از این اقدامات انسانی و درخور ستایش انجام داده‌اند، تأکید می‌کنند که کرایه‌های ماهوار خانه‌ها حداقل نصف شود. برای امضای این دادخواست به این آدرس رفته پس از امضا آن‌را با دوستان خود شریک سازید: