(گزارشی در مورد فعالیت‌ها و دستآوردهای بهترین دانشجوی سال دانشگاه پونه)
نجیب‌الله نصیح
حسین علی کریمی در سال 1369 خورشیدی در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی زاده شد. در دامن خانواده‌ای گم‌نام و معمولی، پرورش یافت. پدرش، محمدابراهیم کریمی، در امرِ پرورش و تربیت او، بسیار کوشید و مدام از کودکی‌های پسرش به نیکی یاد می‌کند. حسین علی، وقتی شش سال داشت، شامل لیسه‌ی استاد شریفی حوتقول شد. تا صنف هفتم، شاگرد اول صنفش بود. پس از آن تا فارغ شدن از صنف دوازدهم، به دوم نمرگی صنفش بسنده کرد. پس از گذراندن کانکور و راه‌یابی به دانشگاه پولی‌تخنیک، در آزمون بورس‌های تحصیلی دولتی شرکت کرد و موفق شد که بورس تحصیلی دولتی در مقطع لیسانس را از کشور هند به‌دست آورد. در سال 1388 خورشیدی، با گروهی از دانشجویانی که در آزمون بورس تحصیلی هند موفق شده بودند، به هند رفت. حسین علی، در دانشگاه پونه، رشته‌ی اقتصاد تجاری را انتخاب کرد و پس از سه سال، با درجه‌ی «شاگرد اولی فوق‌العاده»، از دانشگاهش لیسانس گرفت. پس از پایانِ دوره‌ی لیسانس، او تصمیم گرفت که فوق لیسانسش را با هزینه‌ی شخصی بخواند. بلافاصله، پس از ختم لیسانس، وارد مقطع ماستری اقتصاد تجاری شد و پس از دو سال، با درجه‌ی «شاگرد اولی»، گواهی‌نامه‌ی ماستری‌اش را از دانشگاه پونه به‌دست آورد. حسین علی اکنون به کابل برگشته است.
دستآوردهای علمی و تحقیقی
حسین علی، شش سال تمام، بدون این‌که حتا یکی از تعطیلات یک‌و‌نیم ماهه‌ی میان سمستر دانشگاه را به کابل برگردد، درس‌های رسمی دانشگاه و فعالیت‌های ضمنی علمی و تحقیقی را تعقیب کرد. فارغ از موفقیت کم‌نظیر‌ش در زمینه‌ی درس‌های دانشگاه، در هردو مقطع لیسانس و ماستری، در تعطیلات میان سمسترها، در بسیاری از کنفرانس‌های تحقیقی ملی و بین‌المللی و سمینارها و همایش‌های علمی و فرهنگی اشتراک کرد. در این بخش، به‌گونه‌ی فشرده، مهم‌ترین دستآوردهای او را معرفی می‌کنیم.
بهترین دانشجوی بین‌المللی سال از میان دانشجویان خارجی مقطع ماستری دانشگاه پونه: دانشگاه پونه- معروف به آکسفورد شرق- یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین دانشگاه‌های هند است. این دانشگاه، بیش از 200 کالج را در زیر‌مجموعه‌اش دارد. تعداد دانشجویان بعضی از این کالج‌ها تا 60000 هزار نفر می‌رسد. در بیش از دوصد کالجی که تحت رهبری و مدیریت دانشگاه پونه است، ده‌ها هزار دانشجوی خارجی از 72 کشور جهان مصروف تحصیل هستند که حدوداً سی درصد این تعداد دانشجوی خارجی، در مقطع ماستری درس می‌خوانند. حسین علی، از میان این تعداد دانشجو، در آخرین سال تحصیلات ماستری‌اش، عنوان بهترین دانشجوی بین‌الملی سال را به‌دست آورد.
سخنران منتخب پارلمان دانشجویی هند: دانشگاه پونه، هر سال، پارلمان دانشجویی هند را برگزار می‌کند. در این پارلمان، به سراسر هند، فراخوان اشتراک فرستاده می‌شود و در هر دوره‌ی این پارلمان، بیش از شش هزار دانشجوی هندی و خارجی شرکت می‌کنند. در هردوره‌ی این پارلمان، دانشجویانی که درخواست سخنرانی می‌دهند، متن سخنرانی‌شان را به ستاد برگزارکننده‌ی پارلمان می‌فرستند و پس از گزینش و انتخاب، بین ده تا بیست دانشجو به عنوان سخنران انتخاب می‌شوند. در پارلمان دانشجویی امسال هند، که از 10 تا 13 جنوری برگزار شده بود، حسین علی به عنوان سخنران برتر انتخاب شد.
حسین علی، در طول چهارسال، از 2011 تا 2014 عضویت ستاد برگزارکننده‌ی پارلمان دانشجویی هند را به‌دست آورده بود.
برنده‌ی جایزه‌ی دومین رساله‌ی تحقیقی برتر در کنفرانس بین‌المللی «مدیریت استراتژیک: چالش جهانی»: این کنفرانس تحقیقی بین‌المللی به تاریخ 3 تا 5 فبروری سال 2012 در یکی از کالج‌های زیر رهبری دانشگاه پونه در حوزه‌ی مدیریت برگزار شده بود. از میان رساله‌های تحقیقی که محققان نوشته بودند و در این کنفرانس علمی-تحقیقی ارائه کردند، رساله‌ی تحقیقی حسین علی تحت عنوان «ثبات مالی، بزرگ‌ترین چالش فراروی اقتصاد جهان» به لحاظ محتوا و شیوه‌ی ارائه، جایزه‌ی دومین رساله‌ی تحقیقی برتر این کنفرانس را به‌دست آورد.
نماینده‌ی افغانستان در کنفرانس شبیه‌سازی شده به کنفرانس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که از طرف دانشگاه پونه برگزار شده بود.
تدوین و ارائه‌ی رساله‌های علمی-تحقیقی
حسین علی، در طول پنج سال و اندی اقامت در پونه و گذراندن تحصیلات لیسانس و ماستری‌اش، در کنفرانس‌های علمی و تحقیقی بسیاری شرکت جست. در اکثر این کنفرانس‌ها، رساله‌ها و مقاله‌های علمی تدوین و ارائه کرد. در فرصت اندک این گزارش، به چند رساله‌ی علمی برتر‌ش، اشاره‌ی کوتاهی می‌کنیم.
– رساله‌ی تحقیقی «نفوذ سیاسی و تصمیم‌گیری‌های اقتصادی هند و چین»: چین و هند، این روزها، در یک رقابت بسیار تنگاتنگ و جدی اقتصادی قرار دارد. در یک دهه‌ی گذشته، شدت این رقابت هماره بیش‌تر شده است. محافل علمی و همایش‌های تحقیقی بسیاری در هند، به بررسی ابعاد این رقابت می‌پردازند. در یکی از این کنفرانس‌ها، حسین علی رساله‌ی تحقیقی‌اش را تحت عنوان «نفوذ سیاسی و تصمیم‌گیری‌های اقتصادی هند و چین» ارائه کرد.
– رساله‌ی تحقیقی «مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها در امر تبلیغات تجاری» را در یک کنفرانس بین‌المللی با اجندای عمومی «شیوه‌های اعلانات تجاری و چالش‌های فراروی آن» ارائه کرد. این رساله در مجله‌ی ویژه‌ی رساله‌های تحقیقی برتر آن کنفرانس نشر شد.
– رساله‌ی تحقیقی «مدیریت انرژی و گرمای جهانی»
– رساله‌ی تحقیقی «بررسی نقادانه و موشکافانه‌ی چالش‌ها و فرصت‌های فراروی آموزش مدیریت در هند»
حسین علی، معتقد است که فرصت‌های یادگیری و آموزش برای دانشجویان افغانی در هند، بسیار است و چالش‌های اندک اجتماعی که فراروی دانشجویان افغانی در هند وجود دارند، خود می‌توانند انگیزه‌ی باالقوه‌ای برای ایجاد فرصت‌ها باشند. به گفته‌ی حسین علی، برداشت غالب جامعه‌ی هند از افغان‌ها، یک برداشتِ منفی و حقیرانه است و باور عمومی در هند بر این است که جامعه‌ی افغانی، در جنگ و ترور و ناآرامی و خشونت و جهل و ناآگاهی خلاصه می‌شود و این مسئله باعث می‌شود که در طول مدت اقامت در هند، هویت افغانی بر شانه‌های یک دانشجو به‌شدت سنگینی کند. این جو، آدم را وادار می‌کند که با فعالیت‌ها و تلاش‌های علمی و دانشجویی و شرکت در محافل علمی، باور عمومی غالب هندی‌ها نسبت به جامعه‌ی افغانی را دگرگون کند و به آن‌ها بفهماند که انسان افغانی، مطلقاً انسان جنگ‌زده و خشونت‌دیده و ناآگاه نیست و جریان‌های قوی و قدرت‌مند مدنیت و خرد و دانش در متن جامعه‌ی افغانی به چرخش درآمده‌اند. حسین علی، این الگوی پشتکار و تلاش و خودباوری، با تحمل مشقت‌ها و رنج‌های غربت و دوری از خانواده و زادگاه، در شش سال اقامتش در هند، دیدار مادر و پدر و خانواده و میهن را به کنار نهاد و در فرصت‌های کوتاه و درازی که پیش آمد، یک‌سر به خط تلاش رکاب زد، به هر روزنی که حس می‌کرد می‌تواند چیزی بیاموزد و متنی بنویسد و سخنی بگوید، چشم دوخت و سرمایه‌ی بزرگی اندوخت. حسین علی، باور دارد که هر دانشجوی افغانی در هر کشوری که برای تحصیل سفر می‌کند، بدون تردید، حیثیت و جای‌گاه سفیر غیررسمی فرهنگی افغانستان را دارد و مسئولیت اخلاقی‌اش است که با تلاش و پشتکار، از فرصتِ تحصیلی‌اش به بهترین وجه استفاده‌ی بهینه ببرد تا کوله‌بارش از دانش و تخصص برای آباد کردنِ جغرافیای جنگ و ویرانی انبوه شود و در ضمن آن، پیامی را به ملت‌های دیگر منتقل کند که افغانستان و انسان افغانستانی دیگر با هویت مطلق جنگ، خشونت، عقب‌ماندگی و بدبختی عجین نیست، بل اندک اندک، صفحه‌های جدیدی دارد بر روی خلق جنگ‌دیده‌ی افغانی ورق می‌خورند.