گروهی از زنان معترض امروز (چهارشنبه، ۱۷ حوت) به‌مناسبت هشت مارچ یا روز جهانی همبستگی زنان در کابل به جاده‌ها آمدند و شعار «نان، کار و آزادی» را سر دادند.
این گروه از زنان در قطع‌نامه‌ای گفته‌اند که این دومین هشتم مارچ زیر حاکمیت گروه طالبان است که زنان افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم شده‌اند.
در قطع‌نامه‌ی زنان معترض آمده است که جهان باید سکوت «ننگین» خود را بشکند و وقت آن رسیده تا کنار زنان افغانستان ایستاد شده و با زنان افغانستان هم‌صدا شوند.
آنان گفته‌اند: «جامعه‌ی جهانی باید مدافع حقوق مردم افغانستان باشد، نه باج‌دهِ به گروه طالبان. با ارسال چهل میلیون دالر در هر هفته برای گروه طالبان، جفا در حق زنان نکنید.»
زنان معترض گفته‌اند که وضع محدودیت‌های بیشتر علیه طالبان و اقدامات جدی سازمان ملل تنها راه است که می‌تواند این گروه را وادار به تمکین در برابر خواسته‌های زنان افغانستان کند.
این زنان علاوه کرده که خواست آنان تنها بازشدن «مکاتب طالبانی، دانشگاه طالبانی و رفتن به وظیفه با پوشش نقاب طالبانی نیست، بلکه جهان باید بداند که زنان افغانستان مشارکت سیاسی برابر با مردان، انتخابات عادلانه و حاکمیت برخواسته از رأی مردم و تحقق عدالت می‌خواهند.»
زنان معترض از مردم افغانستان خواسته‌اند که در کنار آنان بی‌ایستند و به حرکت‌های خودجوش بیپوندند.
طالبان پس از دست‌یافتن به قدرت محدودیت‌های گسترده‌ای بر زنان و دختران وضع کرده‌اند.
دفتر معاونت سازمان ملل در کابل (یوناما) در پیامی به‌مناسبت هشت مارچ یا روز جهانی همبستگی زنان خواستار پایان فوری محدودیت‌های «شدید» طالبان بر حقوق زنان و دختران شده است.
این دفتر امروز گفته است که طالبان تمرکز تقریبا منحصر به فردی را بر تحمیل قوانینی کرده‌اند که اکثر زنان و دختران را عملا در خانه‌ها حبس می‌کنند.
یوناما افزوده است که محدودیت‌های طالبان در تضاد با تعهدات حقوق بشری مندرج در اسناد مربوط به حقوق بشر و آزادی‌‌های اساسی است و به دورنمای افغانستان برای بهبود پس از چندین دهه جنگ آسیب می‌رساند.