ساکنان برخی از روستاهای ولسوالی‌های بغلان مرکزی و دهنه غوری ولایت بغلان می‌گویند که به آب آشامیدنی صحی دسترسی ندارند.
در ولسوالی دهنه غوری، ساکنان روستاهای دشتک، شلوغتو و کمپیرک با کمبود آب آشامیدنی صحی مواجه‌اند.
در ولسوالی بغلان مرکزی نیز ساکنان روستاهای دشت‌گبر ومناطق «بای عسقال» با مشکل مشابه دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
ساکنان این روستاها می‌گویند که به‌دلیل استفاده از آب غیرصحی، به بیمارهای ویروسی مبتلا می‌شوند.
عبدالبصیر یکی از ساکنان ولسوالی دهنه غوری گفت که از دو سال به‌این‌سو به‌دلیل خشک‌سالی، با کمبود آب مواجه شده و این وضعیت زندگی صدها خانواده را با خطر مواجه کرده است.
غلام حیدر از ساکنان ولسوالی بغلان مرکزی ولایت بغلان هم می‌گوید که استفاده از آب‌های غیرصحی باعث شده تا اعضای خانواده‌اش بیمار شوند.
ساکنان این دو ولسوالی از مسئولان محلی طالبان می‌خواهند برای رفع چالش آب آشامیدنی اقدام کنند. آنان خواستار کمک نهادهای کمک‌رسان نیز هستند.
عبدالواحد عبیده، ریيس احیا و انکشاف دهات طالبان در بغلان می‌گوید که به همکاری یک نهاد کمک‌رسان، کار حفر ۴۵ حلقه چاه نیمه عمیق و دو شبکه آبرسانی به ارزش ۱۳۹ هزار را در ولسوالی‌های بغلان مرکزی، دوشی، دهنه غوری و شهر پلخمری آغاز کرده است.
به‌گفته‌ی وی، با حفر این چاه‌ها و ساخت شبکه‌های آبرسانی بیش از شش‌هزار خانواده به آب صحی دسترسی پیدا خواهند کرد.
کمبود آب آشامیدنی صحی چالش جدی در برخی از ولایتهای دیگر نیز است.
به تازگی دفتر سازمان ملل برای هماهنگی کمک‌های بشردوستانه (اوچا) گفته بود که شمار خانواده‌هایی که در افغانستان با کمبود آب مواجه‌اند، از ۴۸ درصد در سال ۲۰۲۱ به ۶۰ درصد در سال ۲۰۲۲ رسیده است.
به‌گفته‌ی این دفتر، تغییرات آب‌وهوایی دسترسی به آب را در سراسر افغانستان کاهش می‌دهد.
اوچا می‌گوید که در سال ۲۰۲۳، حدود ۴۷۹.۴ میلیون دالر برای رسیدگی به بحران آب و فاضلاب در افغانستان نیاز است.
افغانستان طی چند سال اخیر با خشک‌سالی شدید مواجه است.
بارندگی‌های سیل‌آسا ناشی از تغییرات اقلیمی نیز باعث تخریب منابع آب کشور می‌شود.