منبع: گاردین
نویسنده: جان بون
برگردان: حمید مهدوی
رییس جمهور پیشین پاکستان در مصاحبه‌ای با گاردین، از حمایت اشرف غنی صحبت کرد و پذیرفت که او طالبان را پرورش داده است
پرویز مشرف، حاکم نظامی پیشین پاکستان که به پناه دادن و حمایت از طالبان پس از سال 2001 متهم است، خواهان پایان دادن حمایت از شورشیان «پروکسی» در افغانستان شده است.
مشرف، در مصاحبه‌ای با گاردین پذیرفت که وقتی او در رأس قدرت بود، پاکستان به دنبال تضعیف حکومت حامد کرزی، رییس جمهور پیشین، بود؛ چون کرزی «به هند کمک کرده بود تا به پاکستان از پشت خنجر بزند». اما اکنون زمان «همکاری کامل» با اشرف غنی، که از ماه سپتامبر تا کنون رییس جمهور است، فرارسیده است و مشرف باور دارد، اشرف غنی «آخرین امیدواری برای تأمین صلح در منطقه» است.
مشرف گفت: «در دوران رییس جمهور کرزی، بلی، در واقع او به پاکستان آسیب می‌رساند و بنابر‌این، ما علیه منافع او کار می‌کردیم. بدیهی است که ما باید از منافع خود محافظت می‌کردیم». «اما اکنون رییس جمهور غنی به قدرت رسیده است و او تلاش دارد توازن را به افغانستان برگرداند. ما باید به طور کامل با او همکاری کنیم».
غنی، در نخستین ماه‌های رسیدن به قدرت، چنان به دنبال متقاعد ساختن پاکستان به حمایت از حکومتش بوده است که مشرف در سال‌های بحرانی 2001 تا 2008، بین آغاز تهاجم امریکا و زمانی که مشرف سرانجام مجبور شد از قدرت کناره‌گیری کند، صرف می‌توانست خوابش را ببیند. غنی نه تنها توافق برنامه‌ریزی شده‌ی خرید اسلحه از هند را به حالت تعلیق درآورد، بلکه توجه نیروها را به به شرق افغانستان معطوف کرد تا علیه گروه‌های شورشی مخالف پاکستان در آن‌جا بجنگند.
تصمیم ماه جاری اشرف غنی، مبنی بر فرستادن شش افسر ارتش برای آموزش در اکادمی افسران پاکستان در شهر ایبت‌آباد، خوش‌آیندترین رویداد برای مشرف بود. کرزی، با پشت پا زدن به پیش‌نهادهای کمک به آموزش ارتش نوپای افغانستان، مشرف و اشفاق کیانی، جانشین مشرف به عنوان فرمانده ارتش پاکستان را خشمگین کرده بود. در عوض، کرزی دانشجویان نظامی را به هند فرستاد؛ جایی که مشرف باور دارد، به آن‌ها «آموزش‌های» ضدپاکستانی داده شد.
فرمانده پیشین ارتش پاکستان که در خانه‌ی مجللش در کراچی صحبت می‌کرد، پیوسته به آنچه که اکنون دیپلمات‌ها و کارشناسان به طور گسترده پذیرفته‌اند، اشاره کرد: متحد غربی، که فقط نامش متحد است، هم نیروهای ناتو و هم طالبان را که این نیروها علیه‌شان می‌جنگیدند، در افغانستان کمک کرد تا علیه نفوذ رقیب اصلی (هند) مبارزه کند. وی گفت: «پاکستان، گروه‌های نیابتی خودش را داشت و هند گروه‌های نیابتی خودش را داشت، که درست نیست». «این کار به نفع افغانستان، یا پاکستان یا هند نیست و باید متوقف شود».
مشرف گفت که پس از سال 2001، جاسوسان پاکستان در سازمان استخبارات این کشور، آی.اس.آی، طالبان را پرورش دادند؛ چون غیرپشتون‌ها و مقام‌هایی که فکر می‌شد از هند طرف‌داری می‌کنند، بر حکومت کرزی تسلط یافته بودند. وی گفت: «معلوم است که ما به دنبال گروه‌هایی بودیم تا این اقدام هند علیه پاکستان را تلافی کنیم». «این‌جاست که کار استخبارات مطرح می‌شود. سازمان استخبارات با گروه‌های طالب تماس داشته است. قطعا تماس داشته است، باید این کار را بکند».
ارتش پاکستان عمیقا نسبت به هند مظنون است؛ کشوری که از زمان استقلال پاکستان، در سه جنگ پاکستان را مغلوب کرده است و در جدایی بنگلادیش از پاکستان در سال 1971، نقش حیاتی بازی کرده است. مشرف تأکید دارد که او «از هند تنفر ندارد»؛ اما نسبت به آنچه که وی آن را تعصب غربی نسبت همسایه‌ی بزرگ پاکستان می‌خواند، با عصبانیت عکس‌العمل نشان می‌دهد. وی گفت: «”هند بزرگ‌ترین دموکراسی است، حقوق بشر و فرهنگ دموکراتیک را تقویت می‌کند؟” همه‌اش چرند است». «حقوق بشری وجود ندارد. دین خودش مخالف حقوق بشر است. در مناطق روستایی، حتا اگر سایه‌ی یک نجس روی یک پاندیت بیفتد، احتمال آن وجود دارد که کشته شود».
مشرف، مانند بسیاری از سربازان، معتقد است که هند، از طریق اداره‌ی استخبارات خارجی این کشور (RAW)، تلاش دارد تا با حمایت از جدایی‌طلبان، در پاکستان تفرقه بیاندازد. «از زمان استقلال ما تا کنون، اداره‌ی استخبارات خارجی هند (RAW) و سازمان استخباراتی پاکستان (ISI) همیشه علیه هم جنگیده‌اند و این جنگ ادامه یافته است و اکنون نیز ادامه دارد». «این جنگ باید متوقف شود؛ اما صرف زمانی متوقف می‌شود که رهبران هردو طرف اراده‌ی‌شان مبنی بر حل منازعات را نشان بدهند و به خاطر مصالحه و سازش، از تقابل دست بردارند».
پس از این‌که مشرف به دنبال بازگشتش از تبعید در سال 2013، با یک سلسله موانع روبه‌رو شد و اکنون که موقفش در کشور بهتر می‌شود، در ماه‌های اخیر به طور فزاینده‌ای دهن‌دریده شده است و نظریات و احساساتش را آزادانه ابراز می‌کند.
ممنوعیت شرکت او در انتخابات، امیدواری‌اش برای ورود به پارلمان را از بین برد. او به دام یک سلسله پرونده‌های قضایی، از جمله اتهام به یک قتل، افتاده بود. جدا از همه، نواز شریف، نخست‌وزیری که مشرف در کودتایی در سال 1999 از قدرت خلعش کرد، انتخابات را با کسب آرای زیاد برد و محاکمه‌ی خیانت را راه‌اندازی کرد که در نتیجه‌ی آن، اگر دیکتاتور پیشین مجرم شناخته شود، به دار آویخته خواهد شد.
مشرف هنوز نمی‌تواند کشور را ترک کند و میگوید که این امر نه تنها او را از سخنرانی‌های سودآور بین‌المللی باز می‌دارد، بلکه از دسترسی به خانه‌هایش در لندن و دبی نیز محروم می‌کند. وی میگوید که احساس فقدان زندگی سابقش در دو شهر مورد علاقه‌اش را دارد؛ جایی که او می‌توانست به تنهایی و بدون امنیت گسترده‌ای که در پاکستان به آن ضرورت دارد، به رستورانت برود.
اما او میگوید که تقریبا مشکلات را پشت سر گذاشته است و باید از ارتش تشکر کند. وی گفت: «من به سازمانم بسیار افتخار می‌کنم. به هر کاری که آن‌ها برای کمک به من و برای حفظ عزت و شأن فرمانده پیشین‌شان انجام می‌دهند، افتخار می‌کنم».