منبع: نیویورک تایمز
نویسندگان: عظام احمد و جوزف گولدشتین
برگردان: حمید مهدوی
بخش نخست
ماه‌ها پس از آن‌که رییس جمهور اوباما رسماً اعلام کرد جنگ طولانی امریکا علیه طالبان در افغانستان پایان یافته است، ارتش امریکا به صورت منظم علیه نیروهای سطح پایین شورشیان حملات هوایی انجام می‌دهد و نیروهای عملیات ویژه را تحت پوشش «آموزش و مشاوره» مستقیماً در معرض خطر قرار داده است.
مقام‌های حکومتی در توجیه تداوم حضور نیروهای امریکایی در افغانستان تأکید کرده‌اند که به نیروها نقش مبارزه با تروریسم (ردیابی بقایای القاعده و دیگر گروه‌های تروریستی جهانی)، آموزش و مشاوره‌ی نیروهای امنیتی افغانستان که مسئولیت کامل جنگ را بر عهده گرفته‌اند، داده شده است.
مقام‌ها علناً تأکید کرده‌اند که طالبان هدف قرار داده نشده‌اند، مگر برای «محافظت از نیروها» و زمانی که تهدید فوری‌ای متوجه نیروهای امریکایی بوده‌اند. اما مصاحبه‌ها با مقام‌های امریکایی و غربی در کابل و واشنگتن تصویری از یک عملیات نظامی تهاجمی‌تر علیه طالبان در ماه‌های اخیر ارائه می‌کند؛ زمانی که شورشیان به پیشرفت‌شان علیه نیروهای حکومتی ادامه داده‌اند.
ارتش امریکا به جای پایان‌دادن به جنگ امریکا در افغانستان، از آزادی عمل گسترده‌اش برای تداوم حملات هوایی، اکثراً از مأموریت‌های هواپیماهای بدون سرنشین و عملیات‌های ویژه استفاده می‌کند که در عمل افزایش یافته و حدودی را که کاخ سفید علناً اعلام کرده، شکسته است. مقام‌های غربی و نظامی گفتند که نیروهای امریکایی و ناتو، در ماه مارچ، ماه‌ها پس از پایان رسمی مأموریت جنگی، 52 حمله‌ی هوایی را انجام داده‌اند. بسیاری از این حملات هوایی که در سه ماه نخست سال جاری تعداد مجموعی آن به 128 حمله رسیده، فرماندهان سطح پایین و سطح متوسط طالبان را در دورترین نقاط افغانستان هدف قرار داده‌اند. در ماه جنوری، زمانی که مقام‌ها در واشنگتن پایان مأموریت جنگی را جار می‌زدند، حدود 40 تن از نیروهای مربوط به عملیات‌های ویژه‌ی امریکا به ولایت کنر اعزام شده بودند تا به نیروهای امنیتی افغانستان مشاوره بدهند؛ نیروهایی که به خاطر [کنترول] یک تعداد محدود ولسوالی‌ها در امتداد مرز با پاکستان با طالبان درگیر بودند.
نظر به گفته‌ی دو مقام نظامی امریکا که نخواستند نام‌شان فاش شود، در حالی که نیروها در صحنه حضور داشتند، فرماندهی ائتلاف به رهبری امریکا این حملات هوایی را تحت صلاحیت محافظت از نیروها خواند. یکی از مقام‌ها گفت: «آن‌ها افراد را در صحنه در مکان‌هایی قرار می‌دهند تا حملات هوایی را توجیه کنند.» «وقتی آن‌ها به هدف تهاجم به صحنه می‌روند، [این حملات] محافظت از نیروها نیست».
جنرال جان اف کمپبل، فرمانده ارشد امریکایی در افغانستان، حین اظهار نظر در مورد تداوم عملیات‌های ارتش علیه طالبان، شدیداً اتهامات را رد کرد که گویا او نیروها را در موقعیت‌های خطرناک قرار می‌دهد تا زمینه را برای حملات هوایی بیش‌تر فراهم کند. او تأکید کرده است، این در حدود صلاحیت اوست که طالبان شورشی را که نه تنها نیروهای امریکایی یا ناتو، بلکه نیروهای امنیتی افغانستان را مورد تهدید قرار می‌دهند، هدف قرار دهد. او در مصاحبه‌ای گفت که گزینه‌های او در صحنه مشخص بود، حتا اگر توضیحات علنی واشنگتن از این گزینه‌ها روشن نبوده باشد. جنرال کمپبل گفت: «واشنگتن همان چیزی را خواهد گفت که از لحاظ سیاسی برای مخاطبان مختلف می‌گوید و من با آن هیچ مشکلی ندارم.» «من صلاحیت‌هایم و این‌که با نیروهای افغانستان و نیروهای خودم چه‌کار کنم را درک می‌کنم. اگر این به مزاج بخشی از رسانه‌ها خوش نمی‌خورد، باز هم می‌گویم، نمی‌توانم نگران آن باشم». او اضافه کرد: «مبارزه و جنگ و انتقال، همان‌طور که می‌دانید، مسئله‌ی بسیار پیچیده‌ای است. برای من، این امر سیاه و سفید نیست».
عملیات‌ها در جریان یک دوره‌ی پرچالش برای نیروهای امنیتی افغانستان، هم‌زمان با ادامه‌ی پیشرفت‌های طالبان، ادامه می‌یابد. آمار نیروهای پولیس و اردوی ملی کشور که توسط شورشیان کشته شدند، سال گذشته به حد بالایی رسید و در سه ماه نخست سال جاری، اوضاع بدتر به نظر می‌رسد: نظر به گفته‌های یک مقام غربی و یک مقام افغان که نخواستند نام‌شان فاش شود، در مقایسه با دوره‌ی مشابه در سال گذشته، نرخ تلفات 54 درصد افزایش یافته است.
این خطر در روزهای اخیر در ولایت شمالی قندوز برجسته شد؛ جایی که اردوی ملی افغانستان وادار شد، هزاران نیروی حمایتی بفرستد و یک حمله‌ی کلان طالبان را عقب بزند. مقام‌ها در قندوز گفتند که شورشیان علاوه بر تهدید به تصرف حد‌اقل یک ولسوالی، در چند مایلی مرکز ولایت آمده‌اند. مقام‌ها گفتند که نیروهای ائتلاف به منظور قدرت‌نمایی در منطقه جت‌ها را اعزام کردند؛ اما از مهمات استفاده نکردند. در این محیط، مقام‌های ارتش امریکا تمایلی به رها‌کردن جنگ نداشته‌اند و استدلال کرده‌اند که با توجه به تهدید طالبان و عوامل متغیر منطقه‌ای، دخالت آن‌ها ضروری است.