فصل برادری و بردباری با طالبان پایان یافت؟

حمله‌ی مرگ‌بار طالبان بر قلب شهر کابل، این امیدواری را افزایش داده است که فصل برادری و بردباری با تروریستان طالب به‌پایان برسد. طالبان تا کنون برای دو رییس‌جمهور افغانستان (حامد کرزی و اشرف‌غنی) تروریست نیستند. حتا حمله‌ی مرگ‌بار هفته‌ی گذشته‌ی طالبان بر ریاست دهم امنیت ملی نیز باعث نشد که اشرف‌غنی در واکنش به آن طالبان را تروریست خطاب کند. او از تروریست نام برد، اما نگفت که طالبانِ تروریست.
واژگانی که رییس‌جمهور پیشین حامد کرزی و رییس‌جمهور غنی برای طالبان به‌کار برده‌اند، با انتقادات فراوان مردم افغانستان پاسخ داده شده است. در حالی‌که کرزی همواره طالبان را «برادر» خواند و اشرف‌غنی از آنان به‌عنوان «مخالفان سیاسی» نام بُرد، مردم اما طالبان را تروریست می‌دانند و بردباری و برادری با آن‌ها را اشتباه و ظلم در برابر مردم افغانستان می‌پندارند. مردم انتظار دارند طالبان تروریست نیز تروریست خوانده شوند و حکومت با آنان بجنگد، کرزی و غنی اما نگاه دیگر نسبت به رویارویی با طالبان دارند. آن‌گونه که هردو رییس‌جمهور طالبان را تروریست نمی‌دانند، در جنگ با طالبان نیز تأمل بسیار دارند. توجیه و استدلالی که کرزی و غنی در چند سال گذشته در پاسخ به انتقادات مردم، رسانه‌ها و سیاستمداران کرده‌اند، همین یک جمله‌ی تکراری است که سخن‌گوی شورای امنیت در تازه‌ترین اظهاراتش ابراز داشته است: «ما لازم دانستیم که به‌خاطر پایان دادن به جنگ از راه صلح و مفاهمه با دشمن خود به نتیجه برسیم».
در حالی‌که استدلال دو رییس‌جمهور برای تداوم تلاش‌های صلح‌جویانه یکسان و بی‌پایان است، طالبان نیز ملی‌متری از خواسته‌ها و رفتار جنگجویانه‌ی‌شان نکاسته‌اند: جنگ و جنگ. انتحار و انفجار، خشونت و قتل. یک‌و‌نیم سال از تلاش‌های صلح‌جویانه‌ی حکومت وحدت ملی با طالبان گذشت. طالبان اما پس از خوش‌بینی‌های حکومت به فیصله و تعهدات چهار نشست چهارجانبه، هفته‌ی گذشته با یکی از قدرتمندترین حملات تروریستی، پاسخ روشن و ناامیدکننده‌یی به حکومت افغانستان داد: همیشه جنگ و همواره انتحار.
هرچند که ادبیات مسئولان حکومت پس از حمله تغییر اندکی داشته است، اما تعهد رسمی و اعلام شده‌یی از تغییر پالیسی حکومت در برابر طالبان تروریست، هنوز اعلام نشده است. در حالی‌که سخن‌گویان حکومت به رسانه‌ها اعلام می‌کنند که پالیسی ما تغییر کرده است و «جنگ را با جنگ پاسخ می‌دهیم»؛ شورای عالی صلح و رییس‌جمهور هنوز از طالبان برای صلح دعوت می‌کنند و حکومت انتظار برگزاری دور پنجم نشست گروه هماهنگی چهارجانبه را دارد.
موضع‌گیری‌های دوگانه‌ی حکومت پس از حمله‌ی انتحاری طالبان بر ریاست محافظت از رجال برجسته نشان می‌دهد که هیچ تغییری درپالیسی حکومت در قبال پاکستان به‌وجود نیامده است. موضع‌گیری تندوتیز سخن‌گویان حکومت صرفاً به این منظور ابراز می‌شودکه از میزان انتقادات گسترده‌ی مردم بر حکومت کاسته شود و این سؤال که چرا طالبان را تروریست نمی‌دانید و اراده‌یی برای کشتار آنان ندارید، بیش از این جدی و مسأله‌ی ملی نشود. اگر چنین نباشد و پالیسی حکومت به معنای واقعی تغییر کرده باشد، حکومت نیاز به اعلام رسمی و قدرتمند این تغییر دارد که در یک برنامه‌ی رسمی رییس‌جمهور افغانستان اعلام کند که: طالبان تروریست‌اند، و تروریست را دنبال کنید، با آنان بجنگید و بر مواضع‌شان حمله کنید. اگر پالیسی حکومت در قبال طالبان از صلح به جنگ و از دفاع به حمله و از گذشت و بردباری به تعقیب و پی‌گیری آنان تغییر کرده باشد، اعلام این تغییر از زبان بی‌روح و از چهره‌های تکراری و جوان سخن‌گویان، جز این‌که این باور را همچنان زنده نگهدارد که حکومت این بار هم دروغ می‌گوید، تغییر واقعی را در قبال رفتار نیروهای امنیتی ما با طالبان و نگاه مردم به حکومت ایجاد نخواهد کرد.
مردم می‌خواهند اطمینان کنند که رییس‌جمهور این دستور را صادر کرده است که تروریست را بکشید و بر مواضع آنان حمله کنید. نیروهای امنیتی منتظرند که در سراسر افغانستان دستور دریافت کنند که اولویت مسئولیت‌تان حمله بر تروریستان است.
چنین تغییری اگر واقعی است، چرا با یک برنامه‌ی بزرگ و ملی رسماً اعلام نمی‌شود یا نشود؟