در میان بیش از صد معترض هوادار فرمانده علی پور که در جریان تظاهرات دو روزه از سوی پولیس بازداشت شده اند، 26 نفر آن ها کودکان هستند. به گفتهی اولیای این کودکان در بند، آنها بین سنین هشت تا 16 سال قرار دارند و در تظاهرات اشتراک نداشته بودند. خانواده این کودکان میگوید که پولیس این کودکان را هنگام رفت و یا برگشت به سمت مکتب و کار بازداشت کرده است.
رحمت احمدی که علی اکبر، برادر 15 سالهاش در بند است میگوید، در روز تظاهرات برادرش موقعی که میخواست از مندوی کابل به سوی خانه برود، در منطقه پل آرتل بازداشت شده است؛ جایی که به گفتهی او نه شورش بوده و نه هم تظاهرات. او میگوید که در روز تظاهرات پولیس در منطقه دهمزنگ یک کمربند امنیتی ایجاد کرده بود و هیچ کسی نمیتوانست از آن عبور کند. پل آرتل در چند صد میتری دهمزنگ موقعیت دارد.
رحمت میگوید: «برادرم نه اهل شورش است و نه از این پیش در هیچ تظاهراتی شرکت کرده بود. او دانشآموز مکتب و پسر لایقی است. دیده که چهرهی هزارگی دارد، او را به اتهام شورش گرفته است. او در تظاهرات هیچ سهمی نداشت.»
او میگوید سه شبانه روز است که برادرش همراه 26 کودک دیگر که همه کودکان کار و دانشآموزان مکتب هستند در بازداشتگاه موسوم به «بادامباغ» زندانیاند.
به گفته وی یک روز پس از بازداشت این کودکان، یک کودک هشت ساله در اثر کمبود غذا ضعف کرده بود و در نهایت پولیس آن را به خانواده اش تحویل داده است.
در بازداشتگاه بادام باغ بیشتر کودکان بزهکار در بندند. اما کودکانی که در جریان تظاهرات کابل بازداشت شده اند، تا هنوز پرونده ای ندارند. این کودکان سه روز می شود که روز و شبشان در این بازداشت می گذرد و آزمون آخر سال مکتبها هم جریان دارد. نگرانی بستگان این کودکان، محروم شدن شان از مکتب و مهمتر از آن آسیب خوردن روانی است.
رحمت احمدی برادر علیآکبر میگوید که او دیروز (سهشنبه، ششم قوس) برای احوالگیری از برادرش به زندان بادامباغ رفته بوده و برادرش و دیگر کودکان بازداشت شده را دیده که در شرایط بدی بهسر میبرند: « دیروز که در زندان بادامباغ رفتم از شرایط بد کودکان عکاسی کردم اما ثارنوال حاضر در آنجا عکس را حذف کرد و موبایلم را به زمین کوبید. وضعیت کودکان خوب نیست. آنان بیهچ جرمی در زندان هستند. حتی اگر آنان تظاهرات کرده باشند، هم پولیس حق ندارد آنان را بازداشت کند زیرا اعتراض حق قانونی هر فرد است.»
رحمت وقتی به فرماندهی پولیس کابل مراجعه کرده، فرماندهی پولیس کابل گفته که برادرش را در روز تظاهرات از میان معترضان بازداشت کرده و برای بررسی بیشتر، پروندهی او را به دادستانی کل راجع میکند.
سید روحالله یکی دیگر از کودکانی است که در روز تظاهرات از ساحهی کوته سنگی بازداشت شده است. عظیم برادر سید روحالله میگوید، او از کار به طرف خانه میآمده که در ساحه کوته سنگی از سوی پولیس بازداشت شده است. او در جادهی پروان سوم خیاطی میکند. سید روحالله دانشآموز صنف دهم است و 16 سال دارد. عظیم میگوید که فرماندهی پولیس کابل پروندهی برادرش را به دادستانی کل فرستاده است.
خواستیم در این مورد نظر وزارت داخله و فرماندهی پولیس کابل را نیز بگیریم اما با تماسهای مکرر موفق به این کار نشدیم.
پیشتر وزارت داخله گفته بود که در این مدت پولیس صرف 54 نفر را در پیوند به راهاندازی تظاهرات کابل بازداشت کرده است.
در پی بازداشت علیپور مشهور به «فرمانده شمشیر» از سوی امنیت ملی، اعتراضهای گستردهیی در کابل و ولایتهای بامیان، بلخ، دایکندی، هرات، میدان وردک، غزنی و سمنگان به راه افتاد. در اکثر مناطق این اعراضها به خشونت کشیده شد. اعتراضکنندگان با پولیس درگیر شدند و پولیس با شلیکهای هوایی تلاش کرد آنان را پراکنده کنند. به گفتهی معترضان در اثر این شلیکها پنج تن در کابل و دو نفر در بامیان جان باختند. همچنین در جریان تظاهرات در کابل صد نفر، در بامیان 30 نفر و در ولایت دایکندی 10 نفر زخمی شدند.
ویساحمد برمک، وزیر داخلهی کشور روز سهشنبه (۶ قوس) در نشست استجوابیهی مجلس سنا گفت که در دو روز گذشته در جریان تظاهرات در کابل، ۴۸ مأمور پولیس زخمی شدهاند و ۹ پاسگاه پولیس و سه مرکز جلب و جذب ارتش نیز تخریب شده است. به گفتهی او، چهار تن از این زخمیان، توسط گلوله زخمی شدهاند. همچنان روز دوشنبه (۵ قوس) جنرال اختر ابراهیمی، معین ارشد امنیتی وزارت داخلهی کشور گفته بود که ۱۹ عراده واسطهی پولیس نیز خسارهمند شده است.
فرمانده علیپور در نهایت شام روز دوشنبه (پنجم قوس) به قید ضمانت از زندان امنیت ملی آزاد شد.
امنیت ملی او را به باجگیری از زمینداران، تجار و شرکتهای خصوصی، اخاذیهای غیرقانونی از اهالی بهسود به بهانههای مختلف، مسلحسازی و حمایت افراد و گروههای جرمی برای انجام فعالیتهای غیرقانونی و آزار و اذیت مردم متهم کرده بود، اتهامی که از سوی او رد شد. با آن هم آقای علیپور در تعهدنامهی که به امنیت ملی سپرده است، گفته که حاضر است تا ختم تحقیقات در کابل باشد و برای پاسخگوی هر موقع که نیاز شد به نهادهای عدلی و قضایی مراجعه کند و تا موقع که پروندهاش نهایی نشده در اجتماعات مردمی ظاهر نشوند.