زمان زیادی برای برگزاری انتخابات نمانده است. تنها پنج روز برای سازماندهی برگزاری انتخابات فرصت وجود دارد. قاعدتا تا حالا بخش‌های زیادی از برنامه‌ریزی‌ها باید انجام شده باشد. از یک‌سو، کمیسیون می‌گوید، همه‌ی آمادگی‌ها گرفته شده و این نهاد آماده‌ی برگزاری انتخابات در ششم میزان است. اما نهادهای دیگر به این نظر نیستند. از جمله احزاب، نهادهای نظارتی و نهادهای مدنی می‌گویند آمادگی‌ها برای انتخابات رضایت‌بخش نیست. حتا گاهی آوازه‌های تأخیر انتخابات به‌دلیل عدم آمادگی هم شنیده می‌شود. هرچند این حرف هنوز جدی نیست و در روزهای آینده روشن خواهد شد، اما در روزهای گذشته رسانه‌ها به مواردی پرداخته‌اند که نشان می‌دهد میان اعضای کمیسون انتخابات و نهادهای انتخاباتی نیز تفاوت دیدگاه وجود دارد. دست‌کم در سه مورد بسیار مهم و اساسی این تفاوت دیدگاه و ناهماهنگی مشهود است: مورد اول مراکز بسته‌ی انتخابات است. کمیسیون آماری که از مراکز باز و بسته در اختیار دارد، ۴۳۱ مرکز مسدود، ۶۷۵ مرکز با تهدیدات بلند امنیتی، ۹۰۷ مرکز با تهدید پایین امنیتی و سه‌هزار و ۳۶۰ مرکز در سراسر کشور مصئون و باز گزارش شده است. اما مولانا عبدالله، کمیشنر کمیسیون انتخابات در نشست ملی کمیسیون انتخابات با نهادهای دخیل در پروسه‌ی انتخابات گفت که این آمار واقعی نیست. به‌عنوان نمونه آقای عبدالله به مراکز بسته‌ی ولایت‌های قندهار و فراه اشاره می‌کند و می‌گوید که در مجموع گزارش شده که در قندهار پنج مرکز و در فراه ۱۱ مرکز مسدود است. درحالیکه با توجه به چالش‌های جدی امنیتی در این دو ولایت این آمار غیرواقعی است. در بسیار از ولایت‌ها این نگرانی وجود دارد. واقعا در حال حاضر نیز تصویر روشن از مراکز باز و بسته وجود ندارد. زمانی که کمیشنران کمیسیون انتخابات دیدگاه مشترک ندارند، معلوم است که هماهنگی‌ها ضعیف است.
در مورد دوم، میان کمیسیون انتخابات و کمیسیون شکایات انتخاباتی بر سر نظارت از انتخابات دیدگاه مشترک و هماهنگی لازم وجود ندارد. کمیسیون رسیدگی به شکایت‌های انتخاباتی با ابراز نگرانی از وضعیت وخیم امنیتی در کشور، می‌گویند که ناامنی چالش اصلی در برابر نظارت از انتخابات است که نمی‌گذارد انتخابات به‌ٌطور وسیع نظارت شود. اما کمیسیون مستقل انتخابات اطمینان می‌دهد که از انتخابات پیش‌رو همانند گذشته نظارت خواهد شد. این نگاه دوگانه معلوم است که ریشه در ناهماهنگی دارد، درحالیکه نظارت از انتخابات یک مسأله بسیار جدی است. بدون شک نطارت ضعیف انتخابات را به بحران می‌برد.
سومین مورد اختلاف بر سر پیشرفت کارهای تخنیکی انتخابات است. کمیسیون انتخابات می‌گوید کارها به‌گونه‌ی درست پیش رفته و این نهاد آماده‌ی برگزاری انتخابات است. اما با مرور فعالیت‌های انجام‌شده دیده می‌شود که نگرانی‌های قابل توجه وجود دارد. به‌عنوان مثال، کمیسیون انتخابات شش روز مانده به انتخابات تنها موفق شده از میان حدود 350 ولسوالی به 120 ولسوالی مواد حساس انتخاباتی را انتقال دهد. درحالیکه فرستادن مواد حساس انتخاباتی به این ولسوالی‌ها، بیش از یک هفته را در برگرفته است. زمانی که ارسال مواد حساس انتخاباتی تنها در 120 ولسوالی هشت روز زمان گرفته، چگونه ممکن است درظرف ۲ روز دیگر مواد حساس انتخاباتی به ۲۳۰ ولسوالی دیگر فرستاده شود؟ در این صورت برای جا‌به‌جایی مواد حساس انتخاباتی از مراکز ولسوالی‌ها به حدود بیش از چهار هزار مراکز رأی‌دهی نیز ۲ روز فرصت باقی است. این یک نمونه از تفصیل ناهماهنگی میان عمل و برنامه‌ی برگزاری انتخابات است. مشکلات در استخدام کارمندان موقت، اختلاف‌ها در سطوح رهبری کمیسیون‌ها، میکانیزم نظارت از انتخابات، تأمین امنیت انتخابات در بحبوحه‌ی جنگ همه مواردی است که تصویر روشن از آن وجود ندارد.
نهادهای دیگر که در راستای انتخابات فعالیت دارند، از جمله احزاب، نهادهای مدنی و نهادهای نظارت‌کننده از انتخابات به این نظرند که هماهنگی میان نهادهای درگیر انتخابات بسیار ضعیف است و در بسا موارد هیچ هماهنگی وجود ندارد. یوناما نیز چند روز پیش خواهان هماهنگی نهادهای انتخاباتی و سایر نهادهای درگیر در انتخابات بر سر برگزاری یک انتخابات شفاف و قابل قبول شد. به‌عنوان نتیجه‌گیری مجموع این نگرانی‌ها و اختلاف دیدگاه‌ها می‌رساند که کارها هماهنگ نیست و این وضعیت باید تغییر کند.