کارزار «نه به پیوستن کودکان به گروه‌های مسلح» روز یک‌شنبه (28 میزان) با حمایت مالی سازمان بین‌المللی حمایت از کودکان (Unicef) در دانشگاه کابل برگزار شد. در این برنامه استادان و دانشجویان دیپارتمنت کار اجتماعی دانشکده‌ی روان‌شناسی، گروهی را با نام «مددکاران اجتماعی برای حمایت از کودکان آسیب‌پذیر» معرفی کردند. بنابر گفته‌ی مسئولان این گروه، آنان با برنامه‌های‌شان به‌خصوص در بخش آگاهی می‌خواهند به مسئولان دولتی، گروه‌های مسلح مسئول و غیرمسئول و طرف‌های درگیر جنگ برسانند که از استفاده از اطفال در جنگ دست بکشند.
از دیدگاه استادان و دانشجویان این دانشکده، از سال‌ها به این‌سو که جنگ در افغانستان جریان داشته، کار موثری در حمایت از کودکان و جلوگیری از سربازگیری کودکان در جنگ انجام نشده است. به گفته‌ی آنان بسیاری از کودکان از نگاه روانی متأثر و گرفتار«ترومای جنگ» شده‌اند.
روان‌شناسان می‌گویند تروما در روان‌شناسی به صدمات روانی ایجادشده بعد از یک رویداد تهدیدکننده یا غم‌انگیز گفته می‌شود. به گفته‌ی آنان کسانی که به تروما گرفتارند، ممکن است دچار اضطراب مفرط یا اختلال استرس پس از سانحه شوند یا حتا ممکن کودکان در سازگاری مجدد با زندگی دچار مشکل جدی شوند.
در همین حال ستارالدین صدیقی، رییس دانشکده‌ی روان‌شناسی دانشگاه کابل می‌گوید اهمیت موضوع در این است که آسیب روانی به کودکان، آسیب به آینده‌ی کشور است. از این‌رو آنان از حکومت و نهاد‌های حامی کودکان می‌خواهند که بیش‌تر از گذشته در حفاظت از کودکان کارهای علمی، بنیادی، پژوهشی، تعلیمی و تربیتی داشته باشند، نه صرف ارائه‌ی آمار و ارقام.
آقای صدیقی گفت که کودکان همواره شکار گروه‌های مسلح قرار می‌گیرند و از آنان در مورد‌های مختلف سوءاستفاده می‌شود، اما از سوی حکومت و نهاد‌های حامی تا هنوز کارهای بنیادی و موثری در جلوگیری از آن انجام نشده است.
منیژه راموزی، یکی از استادان دانشکده‌ی روان‌شناسی نیز گفت هدف از برنامه‌های‌شان این است که حکومت در حمایت از کودکان باید از شعار به عمل بیاید. او گفت آمار‌هایی را که کمیسیون مستقل حقوق بشر و دولت افغانستان در مورد کودکان و شمولیت آنان در گروه‌های مسلح مسئول و غیرمسئول ارائه می‌کنند، غیرواقع‌بینانه و دور از آن چیزی است که جریان دارد.
کائنات، یکی از کودکان اشتراک‌کننده در برنامه به نمایندگی از گروه هنری-نمایشی‌شان به رسانه‌ها گفت که از گروه‌ها مسلح و مشخصا از طالبان می‌خواهد که جنگ را متوقف کنند. او گفت که دیگر جنگ نمی‌خواهند.
نصرت رحیمی، سخن‌گوی وزارت امور داخله به اطلاعات روز تأیید کرد که مشکلات در پیوستن کودکان زیر سن در صف پولیس ملی و محلی پیش از این وجود داشته است، اما این وزارت با برنامه‌های که داشته میزان آن را از سال‌ها به این‌سو به صفر رسانده است.
او گفت که اکنون هیچ کودکی زیر سن در صف پولیس ملی و محلی وجود ندارد.
آقای رحیمی آمار دقیق ارائه نکرد، اما تأیید کرد که در توقیف‌خانه‌های این وزارت کودکانی هستند که از سوی پولیس دست‌گیر شده‌اند؛ کودکانی که از سوی مخالفان مسلح دولت در جنگ دخیل بوده است.
چندی قبل مؤسسه حمایت از کودکان در سال‌روز حمله‌ی امریکا به افغانستان و سرنگونی حکومت طالبان اعلام کرد کودکانی که در این روز در کشور ۱۸ ساله می‌شوند، تمام عمرشان را در جنگ سپری کرده‌اند.
براساس آمار مؤسسه حمایت از کودکان از سال ۲۰۱۵ الی ۲۰۱۸ میلادی بیش‌تر از ۱۲ هزار کودک کشته و یا مورد خشونت قرار گرفته و ۲۷۴ کودک به‌عنوان سرباز استخدام و یا نقش حمایت‌کننده‌ی جنگ‌جویان داشته‌اند.