عیسا قلندر
خانمی به‌عنوان آمر دفتر اداره مبارزه با جرایم جنایی ولایت خوست مقرر شده. این خبر مثل مادربمب در میان شیرمردان افغانستان صدا کرده و تعدادی زیادی به این خبر واکنش نشان داده‌اند. چند تا واکنش داغ و تازه:
عبدالجلیل خوگیانی: من خواهر و مادر این امریکایی‌های کافر را… که بالای ملت مظلوم افغانستان هر نوع فیلم پُر می‌کنند. به‌خدا دل آدم آتش می‌گیرد، وقتی می‌بیند یک خواهرش بازیچه‌ی چند تا لوده‌ی پچول‌پتنگ می‌شود.
عبدالله زیارتجاهی: این همه جنرال مجرب و مردان شجاع خانه‌نشین داریم، آن‌وقت یک الف‌دختر ندیده باید مسئولیت جنایی در یک ولایت را به عهده بگیرد؟ اگر ذره‌ای وجدان هم داشته باشیم می‌فهمیم که بوی فساد می‌آید.
ننگیالی احمدزی: به سفیر امریکا و انگلیس مبارک و به مردم خوست تسلیت عرض می‌کنم. هی افغانستان بیچاره! چه وقت باشد که امیر عبدالرحمن دیگر بیاید یا سلطان محمود از راه برسد؟ به امید روزی که احمدشاه بابای ثانی متولد شود و ما را از این بی‌عزتی نجات بدهد.
غوث‌الدین یون: اعلام بیزاری! من به‌عنوان یک جوان افغان که در پوهنتون کابل لیسانس شدیم و در هند ماستری کردیم، از تقرر آمر دفتر اداره مبارزه با جرایم خوست اعلام بیزاری می‌کنم. من از وقتی خودم را شناخته‌ام و از وقتی الله متعال را شناخته‌ام، هیچ‌وقت از اصول اسلامیت و افغانیت پا فراتر نگذاشته‌ام و امروز هم از دولت افغانستان و مخصوصا غنی بابا خواهش می‌کنم که اصول مقدس اسلامیت و افغانیت را مراعات کند و هرچه عاجل جلو تقرری خانم‌ها در بست‌های امنیتی را بگیرد. از نظر بنده، خانم‌ها بهتر است در خانه بمانند و کارهای سخت را به مردان بگذارند.
مرسل افسونگر: زنده باد آمر صاحب زازی! به تنهایی مرچ در فلان‌جای نیمی از نفوس کشور انداخته. خدا می‌داند طالبان و داعش در چه حال باشند، وقتی مردان شهری و دانشگاهی ما این‌رقم عصبانی شده‌اند.
نعمت حسینی عصیانگر: تعدادی از دوستان از کسانی مانند جنرال مراد، جنرال ظاهر و … نام می‌برند و انگشت انتقاد به‌سوی حکومت نشان می‌روند که در موجودیت این شیرمردان، آیا منطقی است که خانم‌ها در سکتور امنیتی معین و رییس و مشاور مقرر شوند؟ خدمت این‌ها عرض کنم که این بزرگواران در بست‌های احتیاط جنرال نشده، یک عمر مسئولیت امنیتی را به عهده داشتند. مگر در زمان این‌ها از شر دزد، انتحاری، طالب و داعش در امان بودیم که حالا با معرفی‌شدن چند خانم فشارمان بلند رفته؟
پاسون ننگرهاری: آن روز چه روزی باشد که در ننگرهار هم همیتو یک آمر مقبول مقرر شود. قسم است که خودم به رضای خدا قریه به قریه می‌روم و معلومات برایش جمع‌آوری می‌کنم. در دروازه‌اش پهره‌داری و در آشپزخانه‌اش آشپزی می‌کنم. به‌خدا ایتو یک کرایی پخته کنم برایش که تا حال برای پدر خود پخته نکدم.
امدادحسین هزاره: من هشت سال در اردو خدمت کردم، از دگر و ستر جنرال‌ها خیر ندیدم. غیر این‌که ما را در برابر طالبان تنها می‌ماندند، کار دیگری نمی‌کردند بی‌شرف‌ها. اما مرا خدا نگاه کرد و از سه حمله‌ی طالبان بر پوسته‌ی مان در هلمند و قندهار جان سالم به‌در بردم. امیدوارم با آمدن جگرجنرال‌ها حال و روز سربازان کمی بهتر شود.
سمسور: لالای‌تان د قصه همی گپا هیچ نیس. کی مقرر میشه، کی منفک میشه، فرق نمی‌کنه. لالاسمسورتان د غم یک شکم نان بری فامیلش مانده. مخصوصا که ای کرونای لعنتی بازار را خراب کرده و سر لالای‌تان باز هم فشار آورده.
هوسی ژوند: نی دیگه، حقوق زن به ای مانا نیس که هر کس را مشاور و معین و رییس و آمر مقرر کنند. ای ریشخندی کی مبارک‌بادی داره که دوستان د صفحات‌شان نوشته میکنن؟!
سیامک انصاری: انالله و انا الیه راجعون. ملت خوبی بودیم اما گور خود را به دست خود می‌کنیم. خدا رحمت‌مان کند.
مولوی حنفی: سپردن امور اداری به زنان در اسلام یک بدعت است و بدعت گناه است. در زمان رسول‌الله صلی الله علیه و سلم هیچ زنی قوماندان مقرر نشده بود. آیا کدام کار رسول‌الله بدون حکمت است؟ نخیر، نیست. آیا ما از رسول‌الله ص بیش‌تر می‌دانیم؟ نمی‌دانیم. این کار حکومت مطلق اشتباه است. استغفرالله ربی و اتوبو الیه.