رسانهها گزارش دادند که طالبان در منطقهی مرزی سپین بولدک بیش از صد تن از غیرنظامیان را از خانههایشان بیرون کشیده و تیرباران کردهاند. حالا حکومت میگوید که این ماجرا را بهعنوان مصداق «نسلکشی» مورد بررسی قرار خواهد داد.
فرض کنید حکومت بتواند این جنایت را به درستی بررسی کند و روشن شود که کشتار آن غیرنظامیان مصداق روشن نسلکشی است. فرض کنید که حکومت نتایج تحقیقات خود را با سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری در میان بگذارد. بعدش چه؟
طالبان اگر پروای حقوق بشر را میداشتند یا به هیچ تعهد انسانی و اخلاقی پابند میبودند، چرا این همه سال جنگیدند؟ طالبان دقیقا برای برپا کردن نظامی میجنگند که در آن حقوق بشر ارزشی نداشته باشد. اگر بنا بود که طالبان احترام و اعتنایی به حقوق بشر داشته باشند، یک نظام جمهوری دموکراتیک فعلا نزدیکترین چیز به همان ساختاری است که در آن حقوق بشر بهتر رعایت میشود. در این صورت، شعار طالبان به جای این که برپایی امارت اسلامی باشد، حمایت از «جمهوری دموکراتیک افغانستان» میشد.
امارت اسلامی طالبانی چگونه نظامی است؟ امارت اسلامی نظامی است که در آن توسعهی اقتصادی کشور اهمیتی ندارد، حقوق بشر و آزادی فردی اهمیتی ندارد، بالاتر رفتن سطح سواد و استانداردهای زندگی شهروندان اهمیتی ندارد، رعایت حقوق کودکان و توانمندسازی زنان اهمیتی ندارد، جایگاه افغانستان در جامعهی جهانی اهمیتی ندارد، بهبود معیارهای صحی و گسترش نهادهای علمی اهمیتی ندارد و در یک کلام زندگی مرفه و پیشرفتهی عصری اهمیتی ندارد. تنها چیزی که در امارت اسلامی از اهمیت فوقالعاده برخوردار است، تحمیل یک سیستم کهنه و از کارافتاده از باورهای ظالمانهی قرون وسطایی است که از آن جز درد و حرمان و افسردگی و تیرگی نمیزاید.
در نظام امارت اسلامی مردمان کشور باید با سرهای افکنده و قلبهای اندوهگین از فرمانهای خشن و غیرانسانی طالبان اطاعت کنند و جز رفتن به نماز جمعه و دادن جزیه به طالبان به هیچ چیز دیگری فکر نکنند. زنان باید در پشت دیوارها محبوس شوند و مردان (اگر چپ و راست کشته نشوند) باید ریشهای بلند بگذارند و تا زندهاند با ترس و دلهره از خانه بیرون بیایند تا مگر لقمه نانی برای خانوادهی خود پیدا کنند.
در امارت اسلامی هیچ اهمیتی ندارد که سازمان ملل چه میگوید و نظر فلان نهاد حقوق بشری دربارهی افغانستان و رفتارهای طالبان چیست. در امارت اسلامی هیچ اهمیتی ندارد که کشور زیرساختهای اقتصادی دارد یا ندارد، پول کشور ارزش دارد یا ندارد، مردم برق دارند یا ندارند، مکاتب و دانشگاهها باز هستند یا باز نیستند و مردم از حکومت راضی هستند یا راضی نیستند.
در برابر چنین پدیدهای، چه اهمیتی دارد که حکومت افغانستان برود و در سپین بولدک تحقیق کند که طالبان چگونه به نسلکشی دست زدهاند؟ حکومت وظیفهاش بررسی نیست. وظیفهی حکومت مجازات عاملان نسلکشی است. طالبان فقط زبان مجازات را میفهمند. در هیچ جای جهان حکومتها وعده نمیدهند که جنایات گروههای تروریستی در حق شهروندان خود را مورد بررسی قرار خواهند داد. نفس فعالیت گروههای تروریستی غیرمجاز است و هر کار و هر حرکتی که یک گروه تروریستی بر ضد مردم بکند، با مجازات حداکثری روبهرو میشود. همین که حکومت افغانستان میگوید کشتار غیرنظامیان در سپین بولدک به دست یک گروه تروریستی را بررسی خواهد کرد، نشان میدهد که این گروه در نظر دولت از میزانی از مشروعیت برخوردار است و حکومت باور ندارد که چنان جنایتی از طالبان سر زده باشد.