شهریار فرهمند
رییس جمهور کرزی در ملاقات با وزیر خارجه‌ی آلمان گفته است که هردو نامزد باید دولت مشترک تشکیل دهند و نیازی به اپوزیسیون نیست. وی افزوده که وضعیت کشور غیرقابل تحمل شده و وضعیت کنونی بدتر از توافق سیاسی آن‌هاست. منظور آقای کرزی از توافق سیاسی، تشکیل حکومت مشترک هردو تیم انتخاباتی است که بی‌توجه به نتیجه‌ی نهایی انتخابات اعلان و در نتیجه‌ی آن اپوزیسیون سیاسی از بین می‌رود. وزیر خارجه‌ی آلمان به هدف حمایت از تلاش‌ها برای تشکیل حکومت وحدت ملی به کابل آمده و از هردو نامزد انتخابات خواسته است که هرچه زودتر اختلافات‌شان را حل کرده و حکومت وحدت ملی را تشکیل دهند. اظهارات آقای کرزی اوج ناراحتی و بیزاری وی از وضعیت سردرگم کنونی را نشان می‌دهد. آقای کرزی از فرط خستگی از وضعیت نابه‌سامانی که دو تیم انتخاباتی در کشور ایجاد کرده‌اند، خواسته به تیم‌های انتخاباتی این پیام را برسانند که جنجال‌ها و بحران انتخابات را هرچه زودتر خاتمه دهند، ولو که این امر به قیمت از دست دادن اپوزیسیون و چلیپا کشیدن به دموکراسی عملی شود. این تنها حرف رییس جمهور نیست؛ بل‌که تمام مردم افغانستان از این وضعیت بیزار و خسته شده‌اند. اکنون همه از نتیجه‌ی انتخابات، ثبات و بقای دموکراسی و حکومت دموکراتیک دست شسته و فقط این را می‌خواهند که تیم‌های انتخاباتی هرچه زودتر بن‌بست انتخابات را حل کنند و کشور را از بحران رهایی بخشند. انتظاراتی که شش ماه پیش و در روز رای‌دهی از دموکراسی و نخبگان سیاسی کشور می‌رفت و شعارهای رنگارنگی که آن‌ها در زمان کمپاین به مردم داده بودند، اکنون در زیر خاک‌ها مدفون شده و هیچ‌کس انتظاری ندارد که تیم‌های انتخاباتی یا حکومت آینده به این انتظارات و خواسته‌ها رسیدگی کند. همه آرزو می‌کنند که دو تیم انتخاباتی به هر نحوی شده و هر کاری می‌کنند، بحران انتخابات را حل کرده و بیش از این کشور و مردم را به گروگان نگیرند. این اوج بیزاری مردم و رییس جمهور از تیم‌های انتخاباتی را نشان می‌دهد. تیم‌های انتخاباتی نباید این خواست مردم و رییس جمهور را نادیده بگیرند. آن‌ها با بحران‌هایی که خلق کردند، شیشه‌ی انتظارات مردم برای آینده‌ی‌شان را شکستند و امروز جز پشیمانی از رای دادن، چیزی را به ارمغان نیاورده است. هردو تیم انتخابات به اندازه‌ای هم در این ماجرا و سرافکندگی شریک هستند.
رییس جمهور به‌خوبی می‌داند که دموکراسی واقعی با وجود یک اپوزیسیون قانونی، تشکیل حکومت بر اساس رای مردم و انتخابات معنا پیدا می‌کند و بدون در نظر گرفتن این مؤلفه‌ها، دموکراسی بی‌مفهوم است و او به‌خوبی می‌داند که توافق سیاسی که دو نامزد به آن دست یافته و طرحی را که برای عبور از بن بست انتخابات روی دست گرفته اند، چلیپا کشیدن بر دموکراسی و زیر پا انداختن آرای مردم، دموکراسی و انتخابات است.
زمانی می‌توان از حکومت دموکراتیک و انتخابات سخن گفت که در پایان روند انتخابات تنها یک نامزد بر اساس آرای مردم پیروز اعلان شود و حکومت جدید نیز بر اساس سازوکارهای دموکراتیک و اصولی تشکیل شود، نه این‌که از روی ناگزیری و بدون توجه به انتخابات و آرای مردم، قدرت سیاسی در کشور میان جزیره‌های قدرت، جریان‌ها و شخصیت‌های سیاسی تقسیم شود.
حکومتی که فعلا از آن به عنوان حکومت وحدت ملی مطرح می‌گردد، چیزی جز معامله با آرای مردم و شرکت سهامی نیست. براساس این مدل، به خاطر ختم جنجال‌های انتخاباتی و کسب قناعت سیاست‌مداران قدرت‌طلب، اصل انتخابات و آرای مردم را کنار می‌نهند و بی‌توجه به نتیجه‌ی انتخابات، قدرت سیاسی را میان دو تیم انتخاباتی تقسیم می‌کنند. در این طرح این اصل که انتخابات تنها یک برنده دارد و نامزد بازنده باید موقف اپوزیسیون را اختیار می‌کند، باطل می‌شود و هردو تیم انتخاباتی بر اساس یک معامله‌ی آشکار سیاسی، قدرت سیاسی کشور را بین هم تقسیم می‌کنند. تشکیل حکومت وحدت ملی از نظر قانونی هیچ توجیهی ندارد و اگر قرار باشد این حکومت تشکیل شود، اساسش بر بی‌قانونی و معامله خواهد بود.