شماری از فعالان حقوق بشر و آموزش در یک نامه‌ای سرگشاده خطاب به رهبران جهان گفته‌اند که بیش از ۳۰۰ روز از ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان گذشته و با ادامه‌ی این وضعیت، امید دختران بیشتر صدمه می‌بیند. آنان از رهبران جهان خواسته‌اند تا طبق تعهدات‌شان از حقوق دختران افغانستان حمایت کنند.
در این نامه‌ی سرگشاده که نسخه‌ای از آن به روزنامه اطلاعات روز فرستاده شده، آمده است که زنان جوان، تحصیل‌کرده و توانمند می‌توانند دنیا را امن‌تر و قدرتمندتر سازند و برای این منظور، نیاز است تا امروز اقدامات جسورانه و فوری برای تضمین آینده‌ی این زنان صورت گیرد.
طبق این نامه، اقدامات باید فراتر از یک اعلامیه همبستگی یا یک لحظه سکوت برای محکومیت طالبان باشد: «هرچند این گونه اقدامات با نیت خوب صورت می‌گیرد، اما به نظر می‌رسد طالبان را در راستای تأمین حقوق زنان و دختران پاسخگو نمی‌سازد.»
در نامه‌ی سرگشاده آمده است که رهبران و سیاسیون به سطح بین‌المللی فشارهای دیپلماتیک بر مقام‌های طالبان را افزایش بدهند و ضمن حمایت از بازگشایی فوری مکاتب به‌روی دختران و بازگشت زنان به محیط کار، از آن اطمینان حاصل کنند.
فعالان حقوق بشر و آموزش در این نامه از رهبران جهان خواسته‌اند تا حمایت مالی فوری برای نظام آموزشی در افغانستان را در نظر بگیرند و در کنار آن، سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای جامعه مدنی را حمایت کنند تا میکانیسم‌های آموزشی جایگزین برای دختران فراهم شود.
در ادامه‌ی این نامه آمده است: «جامعه‌ای که دختران از حقوق خویش محروم بوده و نتوانند به‌صورت آزادانه دیدگاه‌ها و علایق خود را مطرح نمایند، پیشرفت نکرده و به اهداف توسعه پایدار دست نمی‌یابد.»
طبق این نامه، جهان بدون افغانستان نمی‌تواند به اهداف توسعه پایدار دست یابد و جهان اگر واقعا می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ میلادی به اهداف توسعه پایدار دست یابد، باید به تعهدات خود نسبت به مردم افغانستان عمل کند.
این در حالی است که از زمان تسلط طالبان بر افغانستان بیشتر از ۳۰۰ روز می‌گذرد و طی این مدت، طالبان محدودیت‌های گسترده‌ای را در برابر زنان وضع کرده‌اند. این گروه مکاتب را به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود کرده و علی‌رغم وعده‌های مکرر، تاکنون به بازگشایی این مکاتب اقدام نکرده‌اند.