شماری از کارگران در شهر هرات از افزایش بیکاری شاکی‌اند و می‌گویند که آنان از صبح تا شام در نواحی مختلف شهر در جست‌وجوی کار اند، اما برخی شب‌ها با دست خالی خانه برمی‌گردند.
این کارگران به‌‌عنوان روزمزد، عمدتا کارهای شاق و ساختمانی انجام می‌دهند.
محمد، یکی از این کارگران می‌گوید روزهایی که با دست خالی به‌خانه برمی‌گردد «بسیار سخت است».
او به خبرنگار روزنامه اطلاعات روز گفت: «خرج خانواده بر دوش من است. اگر کار گیر آمد، روزانه حدود ۲۵۰ افغانی درآمد دارم. روزهایی که کار نباشد جوابی برای خانواده ندارم».
محمد می‌افزاید که نتوانسته پول برق را پرداخت کند و یک هفته است که با فرزندانش شب‌ها در تاریکی به‌سر می‌برند.
محمد، تنها کارگر روزمزد در هرات نیست که با این چنین وضعیت مواجه است. علی‌آغا نیز می‌گوید که از بیکاری رنج می‌برد: «در هفته‌ی گذشته تنها دو روز کار کردم. وضعیت اقتصادی ما بسیار خراب است. در روزهای که کار نباشد با نان و چای شب و روزهای‌مان را می‌گذرانیم؛ در شرایط فعلی خیلی مشکل است تا یک لقمه‌نان بخورونمیری بدست بیاوریم.»
به بیان او، بیکاری و گرانی از یک طرف و فرارسیدن فصل زمستان از طرف دیگر، زندگی را برایش سخت ساخته است.
او خواهان حمایت حکومت طالبان از کارگران و ایجاد فرصت‌های شغلی است.
مسئولان ریاست کار و امور اجتماعی طالبان در هرات می‌گویند که این اداره در همکاری با برخی از مؤسسات خارجی در تلاش ایجاد فرصت‌های کاری است.
حافظ میرزامحمد ابومنصور، رییس کار و امور اجتماعی طالبان در هرات می‌گوید که در حال حاضر دو هزار و ۵۰۰ زن و مرد مشغول یادگیری فن و حرفه در مؤسسات کمک‌کننده هستند.
به‌گفته‌ی او، علاوه بر این‌که برای این افراد از سوی مؤسسات زمینه آموزش فن و حرفه فراهم شده است، ابزار کار و کمک نقدی نیز اهدا می‌شود.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بیکاری و فقر در کشور به اوج خود رسیده است.
آمار نهادهای بین‌المللی نشان می‌دهد که بیش از ۹۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و برای گذر از زمستان پیش رو به کمک نیاز دارند.