دیروز دهم دسامبر، به‌مناسبت روز جهانی حقوق بشر، جمعی از زنان معترض در کابل گرد هم آمدند و بر وضعیت فعلی حقوق بشر در افغانستان اعتراض کردند.
آنان در اعلامیه‌ای که برای روزنامه اطلاعات روز فرستاده نوشته‌اند: «ما جمعی از بانوان معترض “جنبش زنان افغانستان برای برابری” و “سازمان روزنه امید افغانستان” بار دیگر دور هم جمع گردیده و از روز دهم دسمبر، روز جهانی حقوق بشر تجلیل به عمل می‌آوریم.»
این بانوان معترض از سازمان جهانی حقوق بشر شاکی اند و می‌گویند که ما متوجه شده‌ایم سازمان جهانی حقوق بشر برای تعدادی از انسان‌ها ساخته شده است نه برای همه‌ی ملت‌ها. «ما امروز دهم دسامبر از روز جهانی حقوق بشر در حالی تجلیل به عمل می‌آوریم که این سازمان حقوق بشری برای تعدادی از انسان‌ها و تعدادی از کشورهای مشخص ساخته شده است نه برای همه‌ی ملت‌ها.»
آنان می‌گویند برای افغانستان حقوق بشری وجود ندارد. «امروز اگر حقوق بشری وجود می‌داشت ما زنان افغانستان در قید اسارت یک گروه حامی تروریسم جهانی در افغانستان نبودیم. بلکه در صلح و امنیت زندگی می‌کردیم.»
این زنان معترض می‌گویند که در حال حاضر آنان در افغانستان از هیچ نوع حقوق انسانی برخوردار نیستند. «امروز همه‌ی حقوق انسانی ما گرفته شده است.»
آنان در ادامه از شلاق و سنگسار یاد می‌کنند. «در دست‌های‌مان زنجیر و در تن‌مان کفن است. در این روزهای اخیر نقض آشکار حقوق بشری در افغانستان به اوج خود رسیده است. از سنگسار زنان تا به شلاق‌زدن زنان در ملاء عام و اعدام افراد و قتل‌های مرموز زنان و مردانی که جسدهای آنان در کوچه و پس‌کوچه‌های افغانستان دیده می‌شود، همه نقض آشکار و واضح حقوق بشر است.»
آنان همچنان از زنانِ در بندِ طالبان به‌عنوان نقض آشکار حقوق بشر یاد کرده‌اند. «زندانی ساختن بانوان معترض از جمله ظریفه یعقوبی، فرحت پوپلزی، پروین سادات و الاهه دلاورزی نقض آشکار حقوق بشر است.»
افزون بر این، آنان از دست‌گیری یوتیوبران از جمله حاتم سلحشور و همکارانش و صدها اسیر گم‌نام دیگری که در قید طالبان اند نیز به‌عنوان شاهد عینی نقض حقوق بشر یاد کرده‌اند.
این بانوان معترض در ادامه از سکوت سازمان جهانی حقوق بشر یاد کرده می‌گویند که در افغانستان هر روز حقوق بشر به‌طور بسیار فجیعی نقض می‌شود. سازمان جهانی حقوق بشر اما نظاره‌گر است و مهر سکوت بر لب زده است. «سازمان جهانی حقوق بشر به‌صورت بی‌شرمانه با طالبان در تعامل و تفاهم است. کارهای طالبان، از زندانی‌کردن زنان معترض یا بازداشت یوتیوبران تا بسته‌کردن مکاتب دخترانه همه نقض حقوق بشر است. این سازمان اما به‌صورت بی‌شرمانه با طالبان در تعامل و تفاهم است.»
آنان ادامه می‌دهند: «ما زنان افغان در قبال این جنایات ضد بشری طالبان صدا بلند نموده و گروه طالبان، سازمان ملل متحد و کشورهای عضو ناتو از جمله امریکا را در این جنایت شریک می‌دانیم.»
همچنان آنان در اعلامیه‌ی‌شان نوشته‌اند: «از سیاست دو بعدی آنان [امریکا، کشورهای عضو ناتو و سازمان جهانی حقوق بشر] در قبال زنان افغان که گاهی از زنان و مردم افغانستان حمایت می‌کنند و از طرفی هم برای تقویت طالبان میلیون‌ها دالر می‌فرستند، متنفر هستیم.» آنان در ادامه می‌گویند که «ما زنان افغان این سیاست‌های دو بعدی و فریب‌کارانه را محکوم می‌کنیم.»
این اعتراضات حقوق بشری زنان در کابل در حالی است که پس از آمدن طالبان، زنان حق رفتن به پارک‌های تفریحی را ندارند. حق رفتن به مکتب را ندارند. حق رفتن به حمام‌های زنانه را ندارند. حق سفرِ بدون محرم را ندارند. همین‌طوری حق انتخاب پوشش‌شان را نیز ندارند. بسیاری از دختران به‌خاطر لباس‌شان در دانشگاه‌ها از سوی مأمورین طالبان مورد بازجویی، دو و دشنام و حتا لت‌وکوب قرار گرفته‌اند. افزون بر این‌ها، با آمدن طالبان قتل‌های مرموز و بی‌پرسان زنان به‌طور بی‌سابقه افزایش یافته است.
اما همزمان با این نقض آشکار حقوق بشری، از آغاز آمدن طالبان اعتراضات زنان نیز ادامه داشته‌اند. تا اکنون آخرین اعتراض زنان افغانستان دیروز، دهم دسامبر بود که به‌مناسبت روز جهانی حقوق بشر در یک مکان سربسته در کابل گرد هم آمده بودند و بر وضعیت فعلی حقوق بشر تحت حاکمیت طالبان اعتراض کردند.
عکس: ارسالی به اطلاعات روز
آنان در یک نمایش نمادین لباس‌های سفید پوشیده بودند که گویا زنده زنده کفن در تن دارند. همچنان در آن نمایش نمادین مردی با لباس افغانی و لُنگی دراز، در تلاش است که به زور بر سر خانمش برقع بپوشاند.