گروهی از چهره‌های سیاسی مخالف طالبان در خارج از افغانستان موسوم به شورای «مقاومت ملی برای نجات افغانستان» طرحی را تحت عنوان «نجات افغانستان از بحران» منتشر کرده است. ختم جنگ و خشونت و گذار از وضعیت نامطلوب به وضعیت مطلوب و نهادینه‌ساختن قدرت در چارچوب نظام پارلمانی نامتمرکز بخشی از اهداف این طرح گفته شده است.
این شورا گفته است که برای پایان‌بخشیدن به وضع «اسف‌بار کنونی، نجات کشور، اعاده حاکمیت به مردم در پرتو تصویب قانون اساسی جدید و ورود به عصر بنیان‌گذاری افغانستان جدید، با ثبات، مردم‌سالار، عاری از جنگ و خشونت، کثرت گرا و همدیگرپذیر، این طرح را پیشنهاد می‌کند».
در اعلامیه شورای مقاومت برای نجات آمده است که این طرح را در مشورت با جهت‌ها و شخصیت‌های مختلف ترتیب شده و در آن نجات کشور و آسایش مردم، منافع ملی، مشارکت همه طرف‌ها، ثبات و توسع پایدار، رفاه عمومی و اعاده جایگاه افغانستان و نقش مثبت و سازنده آن در مناسبات با همسایگان، منطقه و جهان در نظر گرفته شده است.
اهداف طرح نجات
شورای مقاومت برای نجات در طرح خود شش مورد هدف گنجانیده است. از جمله ۱- پایان بخشیدن به جنگ و خشونت و گذار از وضعیت نامطلوب کنونی به وضعیت مطلوب، ۲- اساس‌گذاری افغانستان جدید عاری از جنگ و خشونت، کثرت‌گرا، مردم سالار، عدالت محور، فارغ از هر نوع تبعیض و تعصب در پرتو ارزش‌های اسلامی با قرائت اعتدال و حاکمیت قانون، ۳- تبدیل‌نمودن رقابت‌های مسلحانه به رقابت‌های سالم سیاسی و مدنی در قالب احزاب سیاسی برنامه محور و قانون‌مند و ۴- اعاده حاکمیت به مردم، مهار و نهادینه‌ساختن قدرت دولتی در چارچوب نظام پارلمانی نامتمرکز و انتخابی‌بودن والی‌ها، شهردارها و ولسوالان از راه تدوین قانون اساسی جدید، از اهداف طرح ارایه‌شده میباشد.
این شورا برای رسیدن به اهداف طرح خود، چهار مرحله در نظر گرفته که مرحله نخست آن زمینه‌سازی برای مذاکرات است.
در این مرحله پیشنهاد شده است که در سطح ملی میان مخالفان طالبان یک چتر واحد ایجاد شده شود.
در سطح بین‌المللی پیشنهاد شده است که سازمان ملل یک هیأت با صلاحیت را برای روند صلح و زمینه‌سازی مذاکرات توظیف کند و اقداماتی را انجام دهد.
از جمله درخواست شده است که سازمان ملل زمینه گشایش یک دفتر سیاسی برای جریان‌های سیاسی مخالف طالبان در خارج را فراهم کند.
همچنین جلب حمایت طالبان از طرح ارایه‌شده، تعیین هیأت مذاکره‌کننده از سوی این گروه و مشخص‌کردن محل مذاکرات از دیگر خواسته‌هایی است که به شورای مقاومت سازمان ملل برای انجام آن اقدام کند.
شورای مقاومت خواستار افزایش فشار بر طالبان برای تمکین این گروه به مذاکرات شده و در عین حال گفته است که اگر این گروه از پذیرش راه حل سیاسی امتناع ورزند، در سطح ملی «مقاومت ملی» به‌عنوان گزینه مشروع به‌گونه روشمند تقویت و گسترش یابد.
همچنین را‌ه‌اندازی فعالیت‌های میدانی و اعتراضات جمعی و نافرمانی‌های مدنی، فلج ساختن ادارات طالبان در مرکز و ولایت‌ها و حمایت از جناح‌های میان‌رو طالبان از دیگر گزینه‌ها برای فشار بر طالبان گفته شده است.
شورای مقاومت گفته است که در سطح بین‌المللی برای فشار برای طالبان، از شناسایی حکومت این گروه جلوگیری شود، کمک‌های به‌گونه‌ای مردم افغانستان متضرر نشود، قطع گردد، چهره‌های جنگ‌طلب و افراطی درج فهرست سیاه شورای امنیت سازمان شوند و همچنین بر سران طالبان تحریم سفر وضع و از مخالفین این گروه حمایت شوند.
مرحله دوم طرح ارایه شده در باره آغاز مذاکرات است. توافق روی تشکیل دولت انتقالی برای مدت دو سال با وظایف مشخص، جمع‌آوری سلاح از نزد افراد غیر مسئول و بازسازی نیروهای امنیتی از موارد پیشنهادی این مرحله گفته شده است.
مرحله سوم طرح شورای مقاومت درباره‌ی آغاز به کار دولت انتقالی است و مرحله چهارم به دولت انتخابی اختصاص داده شده است.
حکومت طالبان تاکنون ارایه این طرح واکنش نشان داده است.
این گروه در حال حاضر مدعی است که هیچ مخالفی در افغانستان ندارد.