زنان افغانستان مقیم کشورهای پاکستان و تاجیکستان از هشتم مارچ یا روز جهانی همبستگی زنان گرامی‌داشت کردند.
در پاکستان فعالان مدنی و اعضای ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، یک گردهمایی برگزار کردند.
این زنان در اعلامیه‌ای گفتند که زنان همواره قربانيان خاموش تبعیض، بی‌عدالتی و ستم جنسیتی در ادوار مختلف تاریخ بوده و هنوز هم ادامه دارد.
آنان گفتند که خواهان حقوق انسانی برابر برای تمامی زنان جهان، به‌ویژه زنان افغانستان هستند.
فعالان زن در پاکستان خواستار به‌رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان از سوی سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری شدند.
آنان گفتند که هرنوع قوانين زن‌ستيزانه و جنسيت‌محور را که از طرف طالبان به روی نیمی از پیکر جامعه اعمال می‌شود، محکوم می‌کنند.
این زنان خواهان رهایی مدافعان حقوق‌بشر و فعالان حقوق زن، از جمله منیژه صدیقی شده و گفته‌اند که بازداشت‌های خودسرانه از سوی طالبان نیز متوقف شوند.
آنان همچنین خواهان بازگشایی دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران و زنان در افغانستان شده‌اند.
زنان افغانستان در پاکستان گفته‌اند که طرفدار ایجاد یک دولت فراگیر و همه‌شمول در افغانستان هستند و جامعه جهانی نیز «حکومت استبدادی افراطی طالبان را به رسمیت نشناسد».
آنان از سازمان ملل و نهادهای حامی حقوق‌بشر نیز خواستند که به درخواست پناهندگی فعالان حقوق زن و حقوق‌بشر که از افغانستان فرار کرده‌اند، رسیدگی کنند.
تجلیل هشت مارچ در سفارت افغانستان در تاجیکستان
از روز هشت مارچ با حضور زنان در سفارت افغانستان در تاجیکستان که توسط دیپلمات‌های حکومت پیشین مدیریت می‌شود، نیز تجلیل شده است.
ظاهر اغبر، سفیر حکومت پیشین در دوشنبه در این مراسم گفته است که زنان افغانستان زیر سلطه و سیطره‌ی سیاه طالب اسیر و از هر نوع آزادی و حقوق انسانی خود محروم هستند. اظهارات او در صفحه کاربری‌اش در ایکس منتشر شده است.
او گفته است که طالبان دروازه مکاتب و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران بسته کرده‌اند، اما در عوض به تعداد مدرسه‌هایی که «انتحارکننده و تروریست تربیه می‌کنند افزودند».
اغبر از کشورها تشکر کرده است که هر چند در مسائل بزرگ جهانی اختلاف نظر دارند، اما در مسأله‌ی به‌رسمیت نشناختن طالبان اتحاد نظر دارند.
او از «طالبان میانه‌رو، صلح‌خواه و طالبانی که به افغانستان نوین و آزاد باور دارند»، خواسته است که صف خود را از طالبان تندرو جدا کنند و مشروعیت خود را از جهان نه، بلکه از مردم افغانستان بخواهند.
