مقامات دولتی در ولایت زابل گفته‌اند که در پی جنگی که میان طالبان و افراد داعش در این ولایت در گرفته، نیروهای داعش شکست خورده و به کوه‌ها فرار کرده‌اند. گفته می‌شود این جنگ برای چند روز پیاپی ادامه داشته. همین مقامات دولتی گفته‌اند که افراد داعش، و مشخصاً تروریست‌های ازبکستانی، هفت نفر از ربوده‌شده‌گان هزاره را سر بریده‌اند.
سوالی که در این میان ذهن آدم را آزار می‌دهد این است که ولایت زابل مگر چه‌گونه جایی است که در آن گروه‌های طالب و داعش روزها با همدیگر می‌جنگند و دولت افغانستان نشسته تماشا می‌کند؟ البته امنیت ملی افغانستان می‌تواند استدلال کند که جنگیدن این دو گروه رویداد خوبی است و ما باید به هر دو طرف فرصت بدهیم که همدیگر را تضعیف بکنند. بسیار خوب. حالا که طالبان «مخالفان سیاسی» اند و «برادر» اند و با داعش فرق دارند، چرا دولت افغانستان حداقل بر مواضع داعش در ولایت زابل حمله نمی‌کند؟ اگر این داعشی‌ها، یعنی تروریست‌های خارجی، هستند که مسافران را می‌ربایند و سر می‌برند و زند‌گی را در کام مردمان مناطق تحت کنترل خود زهر می‌کنند، چرا دولت افغانستان بر مناطق آنان حمله نمی‌کند؟ چرا وقتی که دولت می‌داند داعشی‌ها به کجا عقب نشینی کرده‌اند، آن‌ها را تعقیب نمی‌کند؟
به نظر می‌رسد که تصمیم‌گیرنده‌گان دولت افغانستان می‌دانند، به تفصیل، که بدنه‌ی اصلی گروه داعش در افغانستان نیز افراد قبایل محلی اند؛ همان‌هایی که تا یک سال پیش «برادران ناراضی» بودند و بعداً مخالف سیاسی شدند و حالا زیر اسم داعش فعال اند. قبیله‌پرستان دولت می‌دانند که کل حرف بر سر قبیله است و داعش و شاخه‌های طالبان روپوش یک واقعیت اند. می‌دانند که هرجا که طالب آسیب ببیند و داعش تضعیف شود، قوه‌ی قهریه‌ی قبیله آسیب می‌بیند. و این چیزی نیست که این قبیله پرستان بتوانند با آن کنار بیایند.
اگر چنین نیست، چرا دولتی که حتا می‌داند تروریست‌هایی که اخیرا ربوده‌شده‌گان را سر بریدند ازبکستانی هستند، بر پایگاه‌ها و آموزشگاه‌ها و مراکز تجمع آنان هجوم نمی‌برد؟ چرا دولت در برابر فریاد کر کننده‌ی شهروندان هزاره که از ستم این آدم‌خواران به جان آمده‌اند، خاموش است و کاری نمی‌کند؟