منبع:Refrl
برگردان: حمید مهدوی
فصل جنگ سال جاری آزمایش جدی‌ای برای نیروهای اردوی ملی و پولیس ملی افغانستان بود، نیروهایی که برای اولین بار مسئولیت کامل تأمین امنیت در کشور را به عهده گرفته بودند. اکنون که این فصل به پایانش نزدیک می‌شود، نتیجه‌ی به دست آمده نا‌متجانس است. با وجودی که این نیروها از گسترش نفوذ طالبان تا حدی جلوگیری کرده‌اند، اما خود دست‌آورد قابل توجهی نداشته و تلفات سنگینی را متحمل شده‌اند.
آمار تلفات نیروهای امنیتی افغانستان که در ماه جاری از سوی حکومت افغانستان به نشر رسید، در زمینه‌ی کاهش تردید نسبت به توانایی این نیروها در راستای تأمین امنیت کشور بعد از خروج نیروهای بین‌المللی مستقر در افغانستان تا اوخر سال 2014 میلادی مؤثر واقع نخواهد شد.
وزارت داخله‌ی افغانستان به تاریخ 29 اکتوبر آماری را منتشر ساخت که مطابق به آن از ماه مارچ (زمانی که جنگ‌ها به شکل سنتی آغازمی شوند) سال جاری تا اواخر اکتوبر (زمانی که جنگ به دلیل سرمای زمستان شدت کم‌تری اختیار می‌کند) 2052 تن از نیروهای پولیس ملی و محلی افغانستان به قتل رسیده و بیش از 5000 تن آن‌ها زخم برداشته‌اند. این در حالی است که در سال 2012 صرف 1800 تن از نیروهای پولیس افغانستان کشته شده بودند.
در این دوره‌ی زمانی (از اوایل ماه مارچ تا اواخر اکتوبر) طالبان عملیاتی را راه‌اندازی کرده‌اند که در این جمله 50 حمله‌ی انتحاری و 1704 حمله‌ی مستقیم بر نیروهای پولیس ملی افغانستان شامل‌اند و این بیان‌گر افزایش قابل توجه خشونت‌ها نسبت به سال‌های قبل است. این تلفات بر نیروهای پولیس افغانستان بیش‌تر در مناطق شرقی و جنوبی افغانستان وارد شده است، مناطقی که طالبان در آن از قدرت بیش‌تری برخوردارند.
این در حالی است که دولت افغانستان برای حفظ روحیه‌ی نیروهای امنیتی آمار تلفات نیروهای اردوی ملی کشور را منتشر نکرده است، اما جنرال جوزف دانفورد، فرمانده ارشد نیروهای ناتو در افغانستان آن را «ناپایدار» خواند.
جنرال مارک میلی، جنرال امریکایی و فرمانده نیروهای زمینی ناتو در افغانستان در ماه سپتامبر گفت که ماهانه 50 تا 100 تن از عساکر افغانی جان خود را از دست می‌دهند و این تلفات با میزان تلفات نیروهای امریکایی در جنگ ویتنام برابری می‌کند.
سال گذشته حکومت افغانستان اعلان کرد که 2970 تن از نیروهای اردو و پولیس افغانستان جان خود را از دست داده‌اند. مقام افغان که نخواسته از او نامی برده شود، گفته است که تلفات نیروهای اردوی ملی افغانستان به شکل قابل توجهی افزایش یافته و از سال 2001 بدین‌سو، سال جاری خونین‌ترین سال برای نیروهای امنیتی افغانستان بوده است.
این در حالی است که پیوسته شایستگی نیروهای امنیتی افغانستان که آمار ترک خدمت در آن بالا، آمار ثبت نام پایین، روحیه‌ی آن‌ها ضعیف و تجهیزات و آموزش آن‌ها ناکافی است، پرسش برانگیز بوده است.
دیوید یانگ، مشاور ملکی نیروهای ناتو در شرق افغانستان و عضو کمکی پروژه‌ی امنیتی امریکا در واشنگتن می‌گوید، تا زمانی که کمک کننده‌های غربی کمپاین استخدام و آموزش نیروهای امنیتی افغانستان برای جاگزینی آن‌هایی که در میدان نبرد جان‌های‌شان را از دست می‌دهند، تمویل کنند، میزان تلفات این نیروها کاهش نخواهد یافت. وی در ادامه می‌گوید که میزان بلند تلفات نیروهای امنیتی افغانستان هنوز یک نگرانی جدی محسوب می‌شود، به‌خصوص اگر این تلفات میزان بلند ترک خدمت را در پی داشته باشند، که به عقیده‌ی یانگ تهدید جدی برای نیروهای مسلح افغانستان محسوب می‌شود.
وی افزود: «حتا قبل از نشر آمار بلند تلفات نیروهای امنیتی افغانستان، نیروهای امنیتی افغانستان به دلیل سایش باید یک سوم مقام‌های‌شان را جابه‌جا می‌کردند».
این در حالی است که با وجود آمار بلند تلفات، نیروهای امنیتی افغانستان به شورشی‌های طالب آن‌گونه که برخی از بدبین‌ها پیش‌بینی می‌کردند، اجازه‌ی خود‌نمایی نداده و مهاجمان طالب نیز در زمینه‌ی دسترسی به اهداف استراتژیک‌شان ناکام بوده‌اند: این اهداف کشتن هرچه بیش‌تر نیروها و مقام‌های دولت افغانستان، انجام عملیات نفوذی علیه نیروهای خارجی و شکستن اراده‌ی نیروهای تازه‌پای امنیتی افغانستان را در بر دارند.
عملیات ترور مقام‌های رتبه پایین پولیس و مقام‌های ولسوالی‌ها تا حدی مؤثر بوده است. در این میان، قتل ارسلا جمال، والی ولایت لوگر که به تاریخ 15 ماه اکتوبر حین سخنرانی در مسجد به قتل رسید، یک استثنا است و طالبان نیز مسئولیت این حمله را به عهده نگرفته است.
طالبان وعده کرده بودند که عملیاتی را که طالبان آن را «حمله به خودی» می‌خواند و توسط عساکر افغانی انجام می‌شود، افزایش خواهند داد. در این صورت، شورشی‌های طالب به صفوف نیروهای امنیتی افغان پیوسته و بر آن‌ها حمله‌ور خواهند شد. ملیشه‌های طالب مسئولیت بیش از 60 مرگ در سال 2012 را که عامل آن حملات این چنینی بوده است، بر عهده گرفته‌اند، اما در نتیجه‌ی اقدامات امنیتی جدید دولت افغانستان آمار تلفات کاهش یافته و با 15 مورد قتل در ده ماه اول سال جاری، به پایین‌ترین حد خود رسیده است. وعده‌ی طالبان در زمینه‌ی اجرای عملیات نمایشی در شهر کابل و سایر شهرهای بزرگ افغانستان نیز تا حد زیادی جامه‌ی عمل نپوشید و بسیاری این عملیات‌ها به اهداف خود نرسیدند یا توسط نیروهای امنیت ملی افغانستان خنثا شده‌اند.
تامین امنیت شهرها
نیروهای امنیتی افغانستان با مقاومت علیه نیروهای طالب و راه‌اندازی عملیات تصفیه‌ای در مناطق روستایی تحت کنترول طالبان به پیش می‌روند و انتظار می‌رود که این نیروها روی تأمین امنیت در مناطق مزدحم و شهرهای بزرگ متمرکز شده و مناطق دور‌افتاده‌ی کشور به‌شدت از ناحیه‌ی عملیات نفوذی طالبان آسیب‌پذیر خواهند ماند.
ریان ایوانز، معاون انستتیوت «مرکز منافع ملی» واقع در واشنگتن گفت: این امر نه تنها توانایی جنگی نیروهای امنیتی افغانستان را به نمایش می‌گذارد، بلکه کاهش کمک‌های نظامی خارجی را نیز انعکاس می‌دهد.
این در حالی است که بعد از سال 2014 با کاهش کمک‌های خارجی از هفت میلیارد دالر به چهار میلیارد دالر در سال، تعداد نیروهای امنیتی افغانستان نیز از 352000 نفر به 230000 نفر کاهش می‌یابد. ایوانز گفت: «این چیزی است که ما در سی سال گذشته نظیر آن را دیده‌ایم. وقتی ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق افغانستان را ترک کردند، نیروهای امنیتی افغانستان به شهرها محدود شدند. طی چند سال گذشته با پیش‌بینی خروج نیروهای خارجی از کشور، نیروهای امنیتی افغانستان نیز عمل‌کرد مشابهی از خود به نمایش گذاشتند. آن‌ها اطراف مراکز ولسوالی‌ها و ولایت‌ها را با آن‌چه که آن را «حلقه‌ی پولادین» می‌خوانند، احاطه کرده‌اند».