منبع: USA TODAY
برگردان: حمید مهدوی
مردم افغانستان در ماه اپریل سال آینده‌ی میلادی برای انتخاب رییس جمهور جدید به پای صندوق‌های رای خواهند رفت، اما نامزدهای انتخابات ازهم متفاوت‌اند و برخی از آن‌ها با ایالات متحده‌ی آمریکا خیلی هم دوست نیستند. رقیب دیرینه‌ی حامد کرزی دوباره در جمله‌ی نامزدان پیشتازی قرار گرفته است که درست در نیمه‌ی روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان با هم به رقابت خواهند پرداخت و این امر نگرانی‌ها در مورد این که پیروزی او روند مبهم سیاسی در افغانستان را پیچیده‌تر خواهد ساخت، افزایش داده است.
نظر‌سنجی‌ها نشان می‌دهند که عبدالله عبدالله (بازنده‌ی انتخابات سال 2009) در صدر فهرست نامزدهایی قرار گرفته است که در این نظر‌سنجی بیش‌ترین آرا را به دست آورده بودند. عبدالله عبدالله در انتخابات سال 2009 تا آخرین لحظه ادامه نداد و با محکوم کردن حامیان کرزی به پر کردن صندوق‌های رای به شکل غیر‌قانونی و ایجاد وحشت در میان رای دهنده‌ها، از رقابت‌های انتخاباتی کنار رفت.
میکایل او‌هانلن، متخصصی در «بروکینک انستیتیوت افغانستان» گفت، اگر عبدالله عبدالله به عنوان جاگزین آقای کرزی که به لحاظ قانونی از شرکت در انتخابات برای سومین بار منع شده است برنده‌ی انتخابات شود، پیروزی او دروازه‌ها را بر روی هرگونه شرارت‌ها خواهد گشود و احتمال می‌رود که از هر راه قانونی علیه رییس جمهور فعلی اقدام خواهد کرد.
اما عبدالله و سایر رقیبان آقای کرزی وی را به فساد گسترده در جریان انتخابات سال 2009 و در طول ریاست جمهوری او از سال 2001 بدین‌سو متهم می‌کنند. هانلن گفت: اگر کرزی نسبت به آزادی خود بعد از انتخابات سال آینده نگران باشد، او نسبت به واگذاری قدرت به دولت بعدی‌اش علاقه‌ی کم‌تری نشان خواهد داد. وی در ادامه افزود: «اگر آقای کرزی فکر کند که عبدالله در صدد محاکمه‌ی او خواهد بود، احتمال برگزاری یک انتخابات موفق کاهش می‌یابد». این در حالی است که اگر هیچ‌نامزدی در دور اول بیش از 50 درصد آرا را کسب نکند، انتخابات به دور دوم کشانده خواهد شد.
علاوه بر‌این، سوال دیگری نیز وجود دارد و آن این که آیا سایر نامزدان در زمینه‌ی تأمین منافع آمریکا در این کشور مناسب هستند؟ جورج دبلیو بوش، رییس جمهور ایالات متحده‌ی آمریکا زمانی بر افغانستان حمله کرد که رژیم بر سر قدرت طالبان از واگذاری اسامه بن لادن به امریکا خود‌داری کرد، بن لادنی که سازمان دهنده‌ی اصلی حمله‌ی یازدهم سپتامبر در امریکا محسوب می‌شود، حمله‌‌ای که در نتیجه‌ی آن بیش از 3000 امریکایی جان دادند. در نتیجه‌ی حمله‌ی به رهبری آمریکا که در آن ده‌ها کشور نقش داشتند، طالبان از قدرت خلع شده و در 11 سال گذشته جنگ‌جویان این گروه از مراکز مزدحم در افغانستان رانده شده‌اند.
این در حالی است که آقای بوش و رییس جمهور اوباما پیوسته هدف این حمله را افغانستانی خوانده‌اند که برای منطقه و ایالات متحده‌ی آمریکا تهدید محسوب نشود. اما پرسشی که هنوز بی‌پاسخ مانده است، این است که با عزیمت نیروهای خارجی از افغانستان در سال 2014، امریکا به هدف ایجاد چنین افغانستانی دست خواهد یافت و آن هم در شرایطی که تعدادی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده‌ی افغانستان با آمریکایی‌ها هم‌نوا نیستند.
عبدالرب رسول سیاف، فرمانده پیشین مجاهدین در میان نامزدانی است که حین اعلان نامزدی‌اش در انتخابات گفت: «من وارد کار‌وزار انتخابات شدم چون می‌خواهم به هم‌وطنان و کشورم خدمت کنم». این در حالی است که سیاف هم‌نام گروه شورشی اسلام‌گرای فلیپینی «ابوسیاف» است که با راه‌اندازی حملات دهشت‌افگنی علیه مسیحیان مناطق جنوب فلیپین می‌خواست حکومت اسلامی را بنیان بگذارد. نظر به گفته‌های کمیسیون امریکایی‌ای که برای یافتن ریشه‌های اصلی حمله‌ی یازدهم سپتامبر تعیین شده بود، سیاف مرشد رهبر دستگیر شده‌ی القاعده (خالد شیخ محمد) بوده است.
سیاف در دهه‌های 1980 و 1990 اردوگاه‌های آموزشی شبه‌نظامی‌ای را اداره کرده است که در برگشت بن لادن در افغانستان بعد از اخراج شدنش از سودان کمک کرده است. پیتر برگان، کارشناس مسایل افغانستان در بنیاد «آمریکای جدید» و نویسنده‌ی چندین کتاب گفت: «من باور دارم که سیاف یک سیاست‌مدار برحق افغانستان است». برگان در مورد روابط سیاف با القاعده گفت که سیاف بارها در رسانه‌های افغانستان تبصره‌های ضد‌طالبانی ارائه کرده است.
کیت کلارک، کارشناس مربوط به شبکه‌ی تحلیل‌گران افغانستان گفت: «سیاف اعتماد برخی‌ها در واشنگتن را به دست آورده است». وی در ادامه گفت که سیاف به واشنگتن در زمینه‌ی گفت‌وگوها در مورد موافقت‌نامه‌ی دوجانبه‌ی امنیتی با کابل کمک کرده است، موافقت‌نامه‌ا‌ی که به ده‌ها هزار نظامی آمریکا اجازه خواهد داد تا بعد از خروج نیروهای نظامی ایالات متحده در سال 2014 در افغانستان بمانند. کلارک گفت: «من بسیار تعجب می‌کنم که با وجود ادعاها درمورد گذشته‌ی سیاف، برخی از دیپلومات‌ها و فرماندهان ارتش از او تمجید می‌کنند».
هانلن گفت: «من نمی‌خواهم از آن‌چه که ممکن است او در دهه‌ی 1990 انجام داده باشد، چشم‌پوشی کنم، اما من بیش‌تر علاقه‌مند رفتارهای اخیر او هستم».
قیوم کرزی، برادر بزرگ‌تر کرزی یکی دیگر از نامزدان انتخابات است. اگرچند آقای کرزی از نامزدی برادرش هنوز رسما حمایت نکرده است، اما این که آیا واقعا آقای کرزی درجریان انتخابات از برادرش حمایت نخواهد کرد، پرسش بی‌پاسخی است که در اذهان مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی وجود دارد.
کمیته‌ی مستقل نظارت و ارزیابی مبارزه با فساد گفته است که افغان‌ها در مورد آسیب‌پذیری انتخابات آینده از ناحیه‌ی تقلب و فساد نگران‌اند. این در حالی است که اتهامات مربوط به فساد و دخالت ریاست جمهوری در انتخابات آینده از سوی 16 نامزد احتمالی انتخابات که به دلایل مختلف از سوی کمیسیون مستقل انتخابات رد شده بودند، مطرح شده است. این درحالی است که اعضای کمیسیون مستقل انتخابات در دوران ریاست جمهوری آقای کرزی تعیین شده‌اند.
کمیسیون مستقل انتخابات دلیل رد اکثریت این نامزدان انتخابات را نداشتن 100.000 کارت رای‌دهی از هر ولایت افغانستان خوانده است، کارت‌های انتخاباتی‌ای که مربوط به حامیان احتمالی این نامزدها هستند. برخی دیگر به دلیل داشتن تابعیت دو گانه و نقض قانون انتخابات از شرکت به حیث نامزد در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده باز ماندند.
اما کلارک دلیل حذف نام این نامزدان احتمالی از لیست نامزدان انتخابات را طور دیگری عنوان می‌کند؛ وی می‌گوید، این نامزدان حذف شدند چون با سیاست‌های آقای کرزی هم‌نوا نبودند. وی گفت: «فقدان شفافیت، اتهامات جدی تقلب و محدودیت انتخاب سر‌آغاز انتخابات سال آینده هستند. این نقطه‌ی آغاز انتخابات سال آینده است و زیاد امیدوار کننده نیست».
